De frituur is op De Ruiter niet weg te denken. Tamara en Wim zijn nu al voor het elfde jaar de uitbaters van het knusse frietkotje en ze doen dat met liefde voor de stiel. “We zouden een leven zonder onze frituur niet kunnen inbeelden, dit was echt onze droomjob.”
Dat Wim Coussement (45) ooit een frituur zou open, het stond zowaar in de sterren geschreven. “Mijn nonkel heeft dertig jaar een frituur gehad in Brussel, op de markt in Laken. Dat was daar echt een gekkenhuis, om 11 uur ‘s morgens ging dat open om een stuk na middernacht te kunnen sluiten. Van duizenden toeristen tot de burgemeester: iedereen kwam er langs. Als jonge gast ben ik er ook vaak gaan helpen. Mijn nonkel was vergroeid met de zaak, maar hij is er jammer genoeg ook gestorven. Daar heb ik ook de liefde voor frietstiel opgedaan, ik droomde ook altijd van een eigen frituur.”
Vroeger houten barak
En in zijn vrouw Tamara Bossu (42) had hij een partner aan zijn zijde die dezelfde droom koesterde. Het was natuurlijk uitkijken naar de geschikte zaak. Frituur De Ruiter kenden ze uiteraard. Meer zelfs, toen Sylvie Maugé die nu met Johan Debrauwer van café d’Oude Glorie een hit heeft gemaakt de frituur overnam, was het koppel ook kandidaat. “We hoorden het net te laat. Ik ken Sylvie ook al van vroeger. Zij nam de zaak over van Ignace Stragier, hij had de huidige constructie geplaatst. Vroeger stond er een houten barak waar nu op hoek huizen staan. Toen ik enkele jaren later bij de kapster hoorde dat Sylvie zou stoppen met de frituur, mochten we geen tweede keer te laat zijn. Het is ons dan ook gelukt. Onze frituur, klein en fijn, willen we ook houden zoals ze is. De sfeer is hier ook onovertroffen. Binnen kunnen zes mensen zitten, buiten staan er enkele banken. Maar de frieten worden hier vooral af gehaald. We willen die oldschool frituur behouden, het draait hier louter om lekkere frietjes en vleesjes.”
“Hier geen online bestellingen, maar gezellig samen aanschuiven en een babbeltje doen”
Het koppel woont in Izegem en maakt met plezier de verplaatsing naar De Ruiter. “Maandag, dinsdag en woensdag zijn we gesloten, maar dan ben ik hier toch vaak te vinden, om te poetsen of andere zaken te doen. Van donderdag tot en met zondag zijn we ‘s middags en ‘s avonds open. En het is hier vaak een hectische bedoening, vrijdag is hier zoals in de meeste frituren een drukte van jewelste, maar ook op zondag is het zo. De mensen hebben hun eigen gewoontes, hun vaste dag om frietjes te eten.”
Vriendschappen ontstaan hier
Voor de start in augustus 2014 ging Wim nog wat meelopen in frituur Yves op de Bosmolens (Izegem). “Om de feeling terug in de vingers te krijgen, maar we waren hier snel vertrokken. Elke dag proeven we zelf ook onze frietjes, noem het gerust kwaliteitscontrole. En op de dagen dat we gesloten zijn springen we wel eens binnen bij een collega in Izegem. Daar zijn nu werken aan de gang langs de Rijksweg. Dat hebben we zelf ook mee gemaakt. Het was nog voor corona toen de weg naar Moorslede afgesloten was. Dat was een ramp, de helft van de klanten komt uit die richting. En omdat we een afhaalfrituur zijn, moet je met je frietjes naar huis. En als je dan een grote omleiding moet maken… Maar de klanten hebben ons altijd gesteund, ook tijdens corona. Er is hier uiteraard heel wat passage, maar we hebben vooral ook onze vele, vaste klanten. Die je kent bij naam uiteraard, je bent wel eens hun klankbord, als ze een klucht willen vertellen of hun miserie eens kwijt willen. En je leeft ook mee met die mensen. Er zijn hier ook al heel wat vriendschappen ontstaan.”
In het begin konden Wim en Tamara het perfect met zijn tweetjes bolwerken. “Maar dat lukt al lang niet meer, we hebben een goed team van jobstudenten, allemaal meisjes en sinds kort een jongen die zich bij zijn zus voegde in ons team. Zonder hen allen zou het niet lukken. Maar ondanks de beperkte ruimte, lopen we elkaar niet voor de voeten.”
Levendige wijk
De Ruiter is ook een levendige wijk. “Het draait hier allemaal, met elk zijn passie voor het vak. Ook het voetbal zorgt voor het nodige leven in de brouwerij… En wij zijn preus op ons kotje. Omdat we zoveel verzetten draaien we ook perfect rond, we starten op donderdag met superverse producten en werken dat weg naar zondagavond toe.”
Frituur De Ruiter wil bij de leest blijven en behalve gerechtjes zoals vol-au-vent, balletjes in tomatensaus, gyros en stoofvlees serveren ze louter frituursnacks. “We worden geroemd om ons stoofvlees en de bijhorende saus. Mochten we ooit de frituur verkopen, dan geven we ons geheim vrij aan de overnemer. Maar we zijn vooral van plan om nog een tijd met volle goesting verder te gaan.”
Tijd vliegt voorbij
Voorheen was Wim in de bouw aan het werk, Tamara had een administratieve functie. “We zijn ondertussen al in ons elfde jaar, de tijd is echt waar voorbij gevlogen. De goede band met de klanten doet daar ook veel aan, we amuseren ons echt in ons werk.”
De frituur, waar ooit huidig schepen Francis Debruyne met zijn vrouw Tine nog frietjes bakte, blijft de filosofie trouw. “Hier geen online bestellingen, maar gezellig samen aanschuiven. Soms met een pintje erbij, maar vooral ook de klanten en wijzelf die eens kunnen bijpraten onder elkaar.”
