Het is niet velen gegund: vijf decennia lang een goeddraaiende horecazaak uitbaten. Wat moeder Simonne Notredame en vader Paul Van Henis uit de grond stampten in 1972, namen zoon Jean-Paul en schoondochter Mieke Vanderschaeghe over. Restaurant Nele is een begrip in Kortemark en tot ver daarbuiten. Maar De Nele, zoals ze in de volksmond zeggen, is veel meer dan een restaurant.
“Bedankt en tot morgen, Maria”, klinkt het bij uitbater Jean Paul Van Henis (60) terwijl hij een klant met rollator naar buiten begeleidt. “Zo gaat dat hier al 50 jaar: iedereen is hier welgekomen en we zorgen voor onze klanten. Ook de oudere mensen die hier een dagschotel komen eten, leggen we in de watten, soms letterlijk. We hebben bijvoorbeeld speciale kussentjes voor mensen die wat comfortabeler willen zitten. Mensen moeten hier gelukkig vertrekken, hier heerst een huiselijke, warme sfeer met tijd voor een gemoedelijke babbel en een grapje.”
“Niet alleen met de klanten, maar ook met ons personeel proberen we altijd een goede band te hebben. Als je goed bent voor je personeel, dan is er wederzijds respect. Nog nooit is hier iemand van het personeel vertrokken omdat ze hier niet graag werkten. Zo hebben we het meegekregen van moeder Simonne die vorig jaar in juni overleed op 90-jarige leeftijd.”
500 kilo frieten
“In 1972 begon ons moeder hier met een café-frituur”, vervolgen Jean-Paul en Mieke. “De naam was snel gekozen: Nele, zoals het lief van Tijl Uilenspiegel. In de Stationsstraat was er in die tijd zaal Tijl, waar de mensen uitgingen. Na het dansen in de Tijl kwamen ze frietjes eten in de Nele.”
“We serveren na 50 jaar nog steeds onze verse handgesneden frieten, wie kan dat zeggen? In de beginjaren schilden we op vrijdag met drie man maar liefst 500 kilo aardappelen en die gingen in het weekend allemaal de deur uit. Mijn moeder stond hier achter het fornuis, dus volgde ik een koksopleiding en stapte ik in de zaak.”
“In 1988 namen Mieke en ik het restaurant over en zetten we het een beetje naar onze hand, maar we bleven het concept trouw. Onze zaak is niet alleen bekend voor de dagschotels, we bouwden in de loop der jaren onze kaart serieus uit. Mensen komen van ver om onze paling of mosselen te proeven. Die laatste serveren we met Spaanse kruiden die we elk jaar zelf gaan kopen op een Spaans marktje aan de costa Dorada. Die mens van dat kruidenkraam ziet ons graag komen. Terwijl anderen daar een zakje van 5 gram kopen, kom ik daar af met een bestelling van een paar kilo per soort (lacht).”
Wall of fame
“Iedereen kijkt ook graag naar onze bekende ‘wall of fame’. Heel wat BV’s komen hier over de vloer, meestal wanneer ze hier bij de Gudrun toneel komen spelen. Gaan we eten bij Simonne aan het stationneke, vragen ze dan aan de organisatie. Moeder zat hen dan op te wachten aan haar tafeltje. Acteurs zoals Peter Bulckaen of Marleen Merckx kwamen haar dan een zoen geven en deden samen een klaptje, ondanks het feit dat ze niet veel tijd hadden, want om acht uur moeten ze het podium op.”
“Corona hakte er serieus in de laatste twee jaar. Een paar weken voor we weer mochten opengaan in juni, is moeder overleden. Dat was een zware periode… Vader Paul is al een tijdje overleden, moeder nog geen jaar. Het is jammer dat ze het gouden jubileum van de zaak niet meer kan meemaken, ze zou trots geweest zijn. Zo willen we ook dat de mensen zich Nele blijven herinneren: als een plek waar je goed kan eten en waar je je thuisvoelt.”
“Speciaal voor ons jubileum dokterde ik een lekker menuutje uit, beginnende met een huisgemaakte picon, gerookte zalm of artisanale kaaskroketjes als voorgerecht en een heerlijk gebakken rib-eye of scampi op Neles wijze. En pas op, we zijn zeer flexibel, zelfs als de klanten hier een steak archiduc vragen zonder champignons, zoals we onlangs meemaakten”, lacht Jean-Paul enthousiast. Zo maken ze ze niet meer, denk je dan.
Info: www.facebook.be/restaurantnele
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
