Op 12 december nemen Nick en Stefanie afscheid van El Parador in Tielt

Op 12 december houdt het voor Nick Ver Eecke en Stefanie Verhaege onverbiddelijk op in hun feestzaal-restaurant-hotel El Parador. Het koppel verkocht z’n horecacomplex aan MC Bouw, een projectontwikkelaar die behoort tot de Vlaemynck-groep. “Eerlijk: vraag ons nog niet wat we vanaf volgend jaar gaan doen. We wéten het niet.”

De geschiedenis van El Parador in de Ruiseleedsesteenweg gaat terug tot 1963. In 2005 namen de huidige zaakvoerders Nick en Stefanie El Parador over van François Verstraete en Carine Maes, zus van Latexco-zaakvoerder Luc Maes. “We hebben ons altijd tot doel gesteld om El Parador twintig jaar lang als een bloeiende zaak uit te baten en daarna onze opties opnieuw te bekijken”, zegt het koppel.

“Ons vervroegde afscheid heeft hoegenaamd niets met de coronacrisis te maken, zoals sommigen denken, wel met de plannen van Karel Vlaemynck om op het aangrenzende perceel een hedendaags kantoorcomplex te bouwen. Zo kwam ook El Parador in het vizier. We vonden relatief snel een akkoord over de verkoop en zijn overtuigd dat het onder leiding van Annelies Vlaemynck en Jochen Heytens van Shamrock een veelgevraagde feestlocatie zal blijven.”

Hoe zien jullie laatste weken eruit?

Stefanie Verhaege: “Onze populaire lunchmenu’s in de week houden we nog aan en we werken alle geplande feesten af, maar in de weekends is het restaurant niet meer open, omdat het heel moeilijk is om voor die korte periode nog in voldoende à la carte-aanbod te voorzien. Het hotel is inmiddels ook gesloten, omdat onze vaste receptioniste, die ook instond voor de ontbijten, tijdens de coronacrisis vertrokken is. Voor die korte periode heeft het geen zin om nog een nieuwe kracht op te leiden. Wel kunnen de hotelkamers nog geboekt worden door klanten die hier wensen te overnachten na een feest.”

Staat jullie een druk afscheid te wachten op 12 december?

Stefanie: “Eigenlijk wel, want er staan voor die laatste dag nog drie feesten op de agenda, waaronder eentje van mijn familie, die ervoor koos om vervroegd Nieuwjaar te vieren om het hier nog te kunnen houden. (glimlacht) Kort daarna houden we nog een afscheidsfeestje voor het personeel. Langs deze weg willen we nu al iedereen bedanken die de voorbije zestien jaar is langs geweest.”

Jullie enige zoon Lucas is 18 en studeerde recent af aan hotelschool Ter Groene Poorte. Heeft hij niet geprobeerd om jullie op andere gedachten te brengen?

Nick Ver Eecke: “Om heel eerlijk te zijn, had ik liever dat hij niet in de zaak zou stappen, omdat wij dan ook weer voor minstens vijftien jaar vertrokken zouden zijn. Je mag dit werk niet onderschatten; wij zijn de marathonlopers onder de horeca-uitbaters.”

Stefanie: “In de weekends kwam Nick niet toe met werkdagen van zestien uur. Niet zelden sloot hij hier in de nacht van zaterdag op zondag af rond 5 uur om er een slordige vijf uur later al opnieuw te staan voor de zondagmiddagservice. Los daarvan hebben we de indruk dat Lucas’ interesses elders liggen. Momenteel volgt hij de veiligheidsschool met ambities voor defensie of politie.”

De vraag die iedere Tieltenaar zich momenteel ongetwijfeld stelt: wat gaan jullie vanaf volgend jaar doen?

Stefanie: “Nick zegt mentaal klaar te zijn met El Parador, maar ik betwijfel of hij de horeca al helemaal achter zich kan laten. Wacht maar tot een van zijn vrienden belt om hen uit de nood te helpen… (lacht) Mocht hij het zien zitten, zou ik een kleinere horecazaak willen starten met zo weinig mogelijk personeel. Ik heb nog altijd veel inspiratie voor gerechten en menu’s, maar goed: intussen behaalde ik ook een graduaatsdiploma Specifieke Lerarenopleiding en mag ik in het volwassenen- en middelbaar onderwijs alle vakken geven die aan voeding gelinkt zijn. Een interimjob tot het einde van het schooljaar, om te zien of dat echt iets voor mij is, zou me wel iets zeggen.”

En jij, Nick?

Nick: “Even heb ik er al aan gedacht om weer in het caféleven te stappen, maar ik zie het nachtwerk niet meer zitten… Na al die jaren El Parador mag ik mezelf gerust als een kleine aannemer omschrijven. In een complex als dit is er altijd wel iets dat hersteld moet worden: een kapotte douchekraan in een hotelkamer, een gesprongen leiding… Ik voerde hier heel wat metsel-, stukadoor- en schilderwerken uit en deinsde er ook niet voor terug om een vloer te leggen. Mocht mijn broer, een zelfstandig schilder, me de komende maanden kunnen gebruiken om hem te assisteren bij een aantal grotere werken, ik zou waarschijnlijk niet nee zeggen. Maar eerder dan februari moet niemand bellen, in januari neem ik een sabbatmaand.” (lacht)

Wat gaan jullie absoluut wel en niet missen aan het oude leven?

Nick: “De ‘babbeling’, de vele contacten met tevreden klanten.”

Stefanie: “De vele zorgen omtrent de inzet van extra personeel: blij daar straks van af te zijn. Vroeger smeekten jonge mensen om hier in het weekend een centje te mogen bijverdienen, tegenwoordig is het omgekeerd en moeten wij hen smeken om ons in het weekend niet in de steek te laten.”