Bij traiteur Da Romeo vind je de heerlijkste Italiaanse specialiteiten. Naast de winkel is een klein, authentiek restaurant met een vijftal tafels. Aan de muur een vlag van AC Milan, foto’s van Italiaanse stadjes, zwart-wit kiekjes uit een ver verleden. Romeo serveert de gerechten in het Frans met een flinke scheut Italiaanse klanken én vertelt zijn klanten graag het onwaarschijnlijke liefdesverhaal van hem en zijn Maria-Rosa.
Da Romeo ligt wat verscholen in het centrum van Gullegem. De Gullegemnaren kennen het plekje, want zowat iedere voorbijganger begroet de zwaaiende Romeo die aan het vensterraam zit. “Hij zegt een goeiendag aan iedereen”, zegt Marie-Rose. “Bij mooi weer staat hij buiten en begroet hij iedereen die voorbijkomt. Zo doen ze dat in Italië, zo doet hij dat hier.”
Romeo Spartano (69) laat Marie-Rose Vanderstraeten (69) – Maria-Rosa noemt hij haar – hun verhaal doen. “Romeo werd geboren in Bernalda, provincie Matera in Basilicata”, begint Marie-Rose. “Hij werkte er als achtjarige in een typisch Italiaanse bar. Koffie zetten, afruimen, tassen wassen… Als jongeman trok hij later naar het noorden, naar Bergamo.”
“Ik werkte daar in gelateria La Marianna”, zegt Romeo. “Een mooie zaak. Mijn baas Enrico Panattoni bedacht er ooit het recept voor stracciatella, daar heb ik een heel mooie tijd beleefd.”
Liefde bij toeval
Na zijn legerdienst die hij ook in Bergamo vervulde, vertrok Romeo op vakantie. Het plan was om een oude vriend te bezoeken die in Griekenland woonde. Marie-Rose studeerde in die tijd Italiaans en trok voor een tweetal weken naar Italië bij kennissen. Het beviel haar daar zo dat ze haar ouders vroeg een week langer te blijven. Romeo van zijn kant kreeg te horen dat zijn trip naar Griekenland door een staking moest uitgesteld worden. Sowieso wou hij die dag toch vertrekken en in plaats van naar Griekenland, nam hij de trein naar Brussel. Door deze toevallige samenloop van omstandigheden bleken ze in Milaan op hetzelfde perron te staan, wachtend op de trein naar Brussel.
“Onze blikken hadden daar elkaar gekruist”, vertelt Marie-Rose. “Ik had die knappe man wel gezien, en ik was hem blijkbaar ook opgevallen. We legden echter geen contact en stapten apart de trein op.”
Aangekomen in Brussel speelde zich hetzelfde tafereel af. Opnieuw kruisten hun blikken elkaar. Marie-Rose haastte zich echter naar het perron waar de trein naar Kortrijk zou vertrekken, en als bij toeval dook ook Romeo daar op. De romance begon op de trein naar Kortrijk. “Het eerste wat hij me zei was dat ik zot was, dat ik het aandurfde de trein op te stappen zonder ticket. Onze relatie begon goed!”
De belofte
Marie-Rose nam haar Italiaan mee naar Gullegem, vanwaar hij de trip naar zijn vriend vervolgde. Enkele dagen later stond hij echter al terug in Gullegem, hij zou zijn geliefde nooit meer verlaten. “Bij mijn ouders was hij onmiddellijk welkom. We bleven in België want mijn vader wou niet dat we naar Italië zouden verhuizen, dus liet hij Romeo beloven in de buurt te blijven. Wat we dan ook deden, want belofte maakt schuld!”
Romeo nam de horeca-draad weer op en werkte in ‘Da Gianni’ in Kortrijk, indertijd een klassevol restaurant. In 1985 openden ze hun eigen restaurant in Brugge: “Al Capri Da Romeo”. Later verhuisde het restaurant naar Kortrijk, de kinderen kregen klinkende Italiaanse namen: Federica, Alessandra, Valentino en Alessio.
Welverdiende prosecco
Tot voor de coronapandemie reisden ze nog vaak naar Italië, er gaan wonen is echter niet meer aan de orde, Marie-Rose en Romeo zouden hun kinderen en vijf kleinkinderen niet kunnen missen. “Onze familie is nu hier”, vervolgt Marie-Rose. “We leven overigens volledig op zijn Italiaans. We kijken Italiaanse tv, eten Italiaans, drinken Italiaans, onze kinderen spreken Italiaans. Zij zijn trots op hun Italiaanse afkomst.” “Het is hier goed leven”, vult Romeo aan. “Behalve het klimaat en de belastingen.” (lacht) “Neen, serieus: in België wordt voor de mensen gezorgd. Dat is belangrijk.”
In Da Romeo bereidt Romeo de gerechten samen met zijn zonen. De klanten komen van heinde en ver. Uit hun Brugse en Kortrijkse periode, en natuurlijk veel trouwe klanten uit Gullegem. “We kennen onze klanten goed, soms weten we beter dan henzelf wat hun man of kinderen graag lusten”, lacht Marie-Rose. “Het is gedurende vier dagen heel hard werken, waarna we toe zijn aan wat rust, een welverdiende prosecco en lekker eten. We denken nog niet aan stoppen, we hebben onze tegenslagen gekend, maar keken nooit achterom. Enkel vooruit. Als je content bent met wat je hebt, dan ben je een gelukkig mens.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
