Aan de Rattevallebrug in Slijpe weerklonk het warme gelach van een 50-tal medewerkers, oud-jobstudenten en vaste klanten. Ze kwamen er samen om afscheid te nemen van De Rattevallebrug, het restaurant dat bijna vier decennia lang een vaste waarde was langs de Plassendalevaart. Koen Opstaele (65) en Claudette David (60) sluiten na 38 jaar de deuren en bereiden zich voor op een welverdiend pensioen.
De Rattevallebrug is een oervlaams restaurant, gebouwd op eenvoud, traditie en de hartelijkheid van het West-Vlaamse platteland. De houten tafels en stoelen leken recht uit het caféverleden te komen en dat klopte ook. Voor het restaurant in 1987 opende, was De Sleepboot een volkscafé, uitgebaat door de familie David.
Het was Claudettes ouderlijke huis, diep verankerd in het kleine gehucht dat de Rattevalle is: een handvol huizen aan de oevers van de vaart tussen Plassendale en Nieuwpoort. Het kanaal werd in de periode 1632 – 1640 aangelegd om een alternatief te bieden voor de verzande zeeverbinding tussen Brugge en de Noordzee via het Zwin. Twaalf jaar stond het café leeg, tot Koen en Claudette besloten het een nieuw leven te geven. Hij – slager uit Oostende – bracht zijn vakmanschap mee, zij haar kookpassie. Het werden de beginjaren van een succesformule.
Cultklassieker
“Dit was één van de eerste restaurants in de streek waar je gegrilde varkensribbetjes kon eten”, zegt Koen. Hij introduceerde ze in 1987 en creëerde er meteen een cultklassieker mee. De ribbetjes, gegaard zoals alleen een slager dat kan, met een aardappel in de schil ernaast, werden de signatuur van de brasserie. Het restaurant groeide dag na dag. Fietsers hielden er halt voor een Rattevallekuipje, het huisbier dat Koen liet brouwen volgens een oud recept dat hij “van een ventje” kreeg. Families kwamen terug voor de befaamde rattevalletaart van Claudette, met krieken en huisgemaakt ijs. Ook bekende gezichten schoven graag mee aan tafel.
“We hebben altijd fantastische jobstudenten gehad”
Wijlen burgemeester Frank Verlinde hield ervan hier te komen eten,” vertelt Koen, “en ook toenmalig minister Jo Vandeurzen kwam enorm graag. Hij komt trouwens nog altijd, en zijn kinderen ook.” Claudette vult aan: “Isabelle A kwam hier ook graag. Een mens vergeet dat allemaal een beetje, wie hier allemaal over de vloer kwam…” Wijlen burgemeester Janna Rommel-Opstaele, de zus van Koen, was er eveneens een regelmatige en graag geziene gast.
140 jobstudenten
Maar misschien nog indrukwekkender dan het aantal klanten, was het aantal jobstudenten dat in het restaurant de vuurdoop kreeg: zowat 140 in totaal. “We hebben altijd fantastische jobstudenten gehad”, zegt Claudette. Een van hen, Stefaan Debruyne (52), organiseerde de afscheidssamenkomst. Hij begon er toen hij 15 was en bleef er uiteindelijk 34 jaar hangen, als jobstudent en later als flexijobber. “Het zal toch raar doen, na zovele jaren”, vertelt hij. “Het was er plezant werken. Er moest veel gewerkt worden, maar we konden ook een keer dom doen.”
Het leven achter de schermen kende ook zijn rituelen. Nieuwe jobstudenten werden steevast gedoopt, soms met hilarische taferelen tot gevolg. Stefaan lacht: “Iedereen die hier ooit gewerkt heeft, kan erover meespreken.”
Nu de grill definitief dooft, komt het leven van Koen en Claudette in een nieuw ritme. “Ik zal mijn hobby doen”, zegt Koen. “Met de paarden bezig zijn. Samen met Claudette mennen met de koets, rondrijden op het platteland.”
Verkocht
Toch is het verhaal van De Rattevallebrug nog niet helemaal geschreven. De zaak is verkocht aan twee jonge ondernemers uit Oostende, Gregory Dermaut en Olivier Dehouck. Zij openen opnieuw op 11 december. Volgens Koen blijft het concept grotendeels behouden. “Ze gaan juist hetzelfde doen”, zegt hij. Stefaan bevestigt dat hoopvol: “Ik heb gehoord dat ze wat zullen verbouwen zoals de toiletten, maar het is te hopen dat het dezelfde sfeer blijft.” Een tijdperk eindigt, een traditie krijgt een nieuw begin.
