Het parcours van Johan Stroobandt is allesbehalve gewoon. Al 45 jaar werkt de Heistenaar, die volgende maand 63 jaar wordt, bij Marie Siska als hulpober. Zaterdag ging hij met pensioen en kreeg de tafelafruimer van de familie Dossche en de volledige personeelsploeg een pakkend afscheid.
“Van opleiding ben ik visser maar ik ben nooit op zee geweest”, vertelt Johan Stroobandt die 45 jaar geleden aan de slag ging bij Marie Siska. “De VDAB, de vroegere RVA, liet me hier het weekend voor Hemelvaart solliciteren. Ik kreeg een job als hulpober. Dat beviel me zo goed dat ik nooit meer weg ben gegaan. Ik werkte hier al die jaren als opdiener en afruimer. Wat er in die 45 jaar veranderde? Veel! Er kwamen nieuwe terrassen, extra stoelen… In het seizoen is het hier heel druk. Binnen, buiten en op de terrassen kan er ongeveer duizend man zitten. Een legertje van vaste obers, aangevuld met jobstudenten, zorgt voor de bediening. In de zomer werk ik full time. In de winter is Marie Siska op zaterdag en zondag en in de vakantieperiodes open.”
Tweede thuis
“Wat voor mij de charme van Marie Siska is? Het is een tweede thuis. Ik ben destijds begonnen onder Urbain Dossche, de vader van Stefaan, de huidige baas. De mensen kennen mij. Ik kreeg veel appreciatie van de klanten. De laatste twee maanden liet patron Stefaan Dossche me een hemd dragen waarop mijn 45-jarige carrière stond en 31 juli: mijn laatste werkdag. Zo konden de klanten afscheid van me nemen.”
“Waarom ik hier al 45 jaar werk? Omdat ik hier graag werk. Ik had nergens anders kunnen aarden. Marie Siska staat voor warmte en gezelligheid. Of ik mij in die 45 jaar iets beklaag? Toch wel! Ik had graag gehad dat de liefde op mijn pad was gekomen. Ik vind het spijtig dat dat niet gelukt is”, weet Johan die nog bij moeder Gerarda woont. “Mijn moeder wordt 90 jaar en ze is hulpbehoevend. Straks ga ik samen met mijn zus Sandra voor haar zorgen”, aldus Johan Stroobandt.
Ik heb Johan gezegd dat hij levenslang mag komen wafels eten
“Wat de grootste kwaliteit van een hulpober is? Karakter hebben en gezond blijven want er zijn dagen dat het echt zwaar werken was. Tijdens mijn lange carrière mankeerde ik gelukkig niet veel. Een paar keer had ik last van de rug en mijn schouder liet het enkele keren afweten. Maar over het algemeen was de gezondheid goed. Maar eerlijk, het werd tijd dat het gedaan is. De stress begon te wegen. Er is een tijd van komen en gaan. Mijn mooiste herinneringen? De collega’s, de klanten die supervriendelijk waren tegen mij en de familie Dossche.”
Petanque
Nu gaat Johan dus voor zijn moeder zorgen. “Verder kan ik me bezig houden en heb hobby’s. Ik speel regelmatig petanque en ken veel mensen”, aldus Johan die door zijn patron gepast in de bloemen werd gezet. En een afscheidsreceptie kreeg aangeboden. “Ze zeggen dat iedereen kan gemist worden maar Johan missen, wordt moeilijk”, stelt patron Stefaan Dossche. “Ik was 14 jaar toen Johan voor mijn mama kwam werken. Johan is zeer plichtbewust en een uitstekende werkkracht. 45 jaar dienst is een uitzondering en zeker in dezelfde job. Johan kreeg enkele keren de kans om hier andere dingen te doen maar hij wilde het liefst afruimer blijven. Hij is niet echt onderdanig. Dat is een foute impressie. Johan laat zich niet doen. Hij heeft gisterenavond nog een ober terecht op zijn plaats gezet. Maar als je 45 jaar hulpober bent geweest dan heb je recht op een mooi gepensioneerd leven. Hoe ik hem zal herinneren? Als een vaste waarde en een harde werker. Als een stuk van Marie Siska en van mijn familie. Je kan de werkkracht vervangen maar je kan de persoon niet vervangen. Ik heb Johan gezegd dat hij levenslang mag komen wafels eten en dat we regelmatig zullen afspreken.”
Van zijn collega’s kreeg Johan Stroobandt alvast nieuwe petanqueballen zodat hij zijn hobby intensief kan beoefenen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
