Jan Leveugle meer dan kwarteeuw in San Marco: “Geen enkele bank wilde investeren in ons”

Jan Leveugle is al meer dan 25 jaar zaakvoerder van het Italiaanse restaurant San Marco. Nochtans heeft Jan geen Italiaanse roots. Sterker nog, de naam San Marco verwijst zelfs niet naar het gelijknamige plein in Venetië, maar naar een koffiemachine.

De sporen van het Roeselaarse carnaval zijn nog zichtbaar wanneer we in de Canada Galerij restaurant San Marco binnenstappen. Was het een druk weekend in de zaak?

Jan Leveugle: “Goh, het is een beetje dubbel. De vaste klanten bleven weg omdat ze beseften dat ze moeilijk tot bij ons zouden geraken, maar anderzijds hebben we veel ‘nieuwe’ bezoekers over de vloer gekregen. Twee keer zelfs, want de eerste mensen kwamen iets drinken en eten wanneer de stoet het De Coninckplein was gepasseerd en de tweede stroom bezoekers kwam binnen als de stoet de Noordstraat had gedaan. We hebben helemaal niet slecht gewerkt dit weekend. (lacht) Ik heb wel geen telefoontje van de Michelingids gekregen dat ik dit jaar een ster krijg.”

Jij bent als jobstudent in San Marco terecht gekomen?

“Toen ik 17 was, stond ik hier aan de afwas en een jaar later mocht ik al meehelpen in de toog. Nog een jaar later deed ik de toog en een stukje in de keuken.”

Je hebt nochtans geen koksschool gevolgd?

“Neen, ik zat in het college in Aalst en in het hoger onderwijs heb ik aan Hantal in Kortrijk economie en marketing gestudeerd. Maar San Marco zat toen al in mijn hoofd, in die mate zelfs dat ik op donderdag niet naar de les ging, maar hier kwam helpen. Hantal vond dat niet zo fijn en ik werd eigenlijk bedankt voor bewezen diensten.”

“Ik vervulde dan mijn dienstplicht, maar kwam ook helpen in San Marco als ik kon. Toen hielp ik mee in het management en bekommerde ik mij om de uurroosters van het personeel. Na mijn legerdienst kon ik hier in augustus 1991 als vaste kracht starten.”

Dat was het begin van een mooi verhaal?

“Dat kun je wel zeggen. Let op, ik ben niet blij dat ik mijn hogere studies niet heb afgemaakt, daar ben ik niet trots op. Maar het gaf me wel de kans om te beginnen in een job waar ik me 100 procent in kon vinden.”

Je was toen wel nog geen eigenaar van de zaak?

“Neen, San Marco werd in februari 1977 opgestart door Eduard Vandendaele en de Italiaan Franco was de eerste gerant. Hij is echter maar een paar jaar is gebleven. Het is vooral zijn opvolger Nicola Squarcia die de meeste mensen zal bijblijven. Deze Italiaan kookte zoals thuis en de Roeselarenaars lustten zijn Italiaanse keuken wel. Het vreemde is ook dat de naam van het restaurant, San Marco, niet verwijst naar het gelijknamige plein in Venetië, maar wel naar koffiemachines met die naam, die Eduard Vandendaele verdeelde.”

Toch ben je enkele jaren geleden met het volledige team naar Venetië op reis geweest?

“Ik wilde in de eerste plaats iedereen bedanken die mij heeft geholpen in de San Marco-periode. Ik kon San Marco overnemen in 1996 en in het begin kreeg ik heel veel hulp van familieleden bij de opvang van de kinderen of bij het bedienen op bijvoorbeeld de Batjes.”

“In de loop der jaren heb ik altijd kunnen rekenen op een schitterend team en dus besloot ik om iets terug te doen. We zijn met de vaste medewerkers en familie enkele dagen naar Venetië getrokken.”

De beginperiode was niet zo evident?

“Zeker niet, het begon zelfs al vroeger. Geen enkele bank wilde investeren in ons verhaal: vrijgezel zijn, geen borg hebben en een horecazaak overnemen. Dat waren drie negatieve parameters. Bij een bepaalde bank stond ik zelfs na één minuut weer buiten, echt waar!”

“We gebruiken nog steeds dezelfde recepten en ingrediënten als in 1977”

“In het begin waren wij zeven dagen op zeven open, poetste ik ’s morgens voor de opening zelf de zaak en waste ik na sluitingstijd zelf alles af. Om centen te sparen, ja. Dat was een heel zware periode en nu zou ik dat zeker niet meer kunnen. Maar we hadden geen keuze.”

Nu is het gelukkig iets rustiger?

“Nu sta ik in de keuken met John. Ik hou me nog altijd een klein beetje liever bezig met het management en de marketing, terwijl John liever in de potten roert. Samen zijn we heel goed op elkaar ingespeeld.”

De gerechten zelf zijn niet zo veel veranderd als in het begin?

“Nicola was een selfmade-kok die de Italiaanse keuken serveerde vanuit het hart. Zijn gerechten waren superlekker en ik heb die overgenomen. We gebruiken nog altijd dezelfde recepten met dezelfde ingrediënten als in 1977 én ook in een open keuken. Dat is een keukentje van een paar vierkante meters naast de toog, maar voor de klanten is dat erg belangrijk. Er zijn klanten die speciaal de tafeltjes vragen met zicht op de keuken en de bereidingen. Na al die jaren doe ik het nog altijd even graag. En zo lang Lies en ik het kunnen verder doen, zullen we niet stoppen met San Marco. Het is en blijft nog altijd ons kindje ook, hé?”