Duizenden liter stoofvleessaus, 250.000 frikandellen en een berg frieten die de Mont Blanc overstijgen. Als iemand de knepen van het frieten bakken onder de knie heeft, dan is het Danny De Paepe (50) wel. Al dertig jaar runt hij de bekende frituur Danny langs de Torhoutsesteenweg in Oostende, de voorbije 26 jaar deed hij dat met zijn vrouw Karina Rau (61). Ooit was hij pionier in het thuis leveren van frietjes. “Maar sinds corona doet haast iedereen het”, vertelt Danny.
Frieten bakken, het blijft een kunst. Zeg nu zelf, frieten van de frituur zijn in de verste verte niet te vergelijken met de frietjes die je thuis bakt in de frietketel, toch? Maar hoe bak je nu de beste frietjes als doorgewinterde friturist? “Dat is vooral voelen en horen, zeker als je al dertig jaar bezig bent”, vertelt Danny. “Heel veel frituristen werken met timers. Ik niet. Ik doe het nog steeds op gevoel, al heb ik wel een moderne frietketel die met timers uitgerust is. Bakken in twee keer, sowieso en tussen de eerste en tweede bak laat je minstens tien minuten. Verder kan ik daar weinig uitleg aan geven. Dat zit er bij mij ingebakken.” (lacht)
Pionier
Danny studeerde aan de hotelschool en leek voorbestemd voor een horecaleven. Alleen zag hij het niet zitten om voor een baas te werken. “Ik wou altijd al zelfstandig zijn, dat stond vast”, duidt Danny. “En een restaurant zag ik ook niet echt zitten en dus werd het een frituur. Ik was immers nog vrijgezel op dat moment. Een restaurant runnen, daar moet je met twee voor zijn naar mijn mening.”
In 1995 ziet de toekomst er voor Danny rooskleurig uit als hij zijn frituur opent in de Torhoutsesteenweg. Vier jaar later leert hij Karina kennen, die ondertussen mee het gezicht is van de frituur. Een jaar na de opening startte Danny al met het thuis leveren van frietjes, als pionier, want niemand deed dat op dat moment. “Ja, dat thuis leveren van frietjes. In 2020 moest iedereen zichzelf heruitvinden en startte iedereen met het thuis leveren van gerechten. Of dat ons werk verminderd heeft? Eigenlijk niet. Mensen zijn gewoontebeestjes en eens ze vasthangen aan een frituur, dan blijven ze daar ook bij. Maar uiteraard is het ook logisch dat je kwaliteit levert, anders blijft dat ook niet duren.”
Toekomst
En dus bakt Danny ondertussen al dertig jaar lang frieten. Karina en hij kregen de voorbije jaren de hulp van hun zoon Lorenzo (24). Maar die stapt binnenkort uit het bedrijf. “Hij is een andere weg ingeslagen en heeft nu een andere toekomstvisie, maar hij blijft deeltijds aanwezig in de frituur”, duidt Danny. “Karina is binnenkort pensioengerechtigd en neemt dan wat gas terug. Hoe ik de toekomst dan zie? Dat is een moeilijke vraag. Ik moet eerlijk bekennen dat dat me wakker houdt. Ik doe het nog steeds even graag en ik ben er zeker van dat ik gerust nog enkele jaren verder kan doen met hulp van enkele flexi’s. Maar de toekomst is onzeker.”
Danny dacht nooit aan stoppen, laat staan aan verkopen van zijn zaak. “Dit pand heeft heel veel mogelijkheden”, weet hij. “De frituur bevindt zich in de Torhoutsesteenweg, maar dit pand loopt door tot in de straat hierachter. Vijf jaar geleden zou ik het gesprek nooit zijn aangegaan. Maar ik moet wel zeggen dat als er mij nu iemand zou benaderen met een goed voorstel, dat ik wel twee keer zou nadenken. Daar moet ik eerlijk over zijn. Voor alle duidelijkheid: de frituur staat niet te koop hé. Maar ik zou wel luisteren. Op zich kan luisteren nooit kwaad. Het is echter een moeilijke oefening. Ik stop hier al dertig jaar mijn hart en mijn ziel in.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
