Café Sint-Laurentius in Kooigem werd meer dan vijftig jaar uitgebaat door de legendarische figuur Luc ‘Lukie’ Kemseke. Hij werd 74 jaar. In 2014 nam Bianca Byttebier (47) de zaak over. Hoewel ze het dorpscafé na vijf jaar verliet, keerde ze in 2022 terug. “Ik miste de zelfstandigheid en het café liet me ook nooit los.”
Wat maakt het café zo speciaal?
“Het is een authentiek bruin café met vaak Franse muziek op de achtergrond. De tijd is er blijven stilstaan: de ketel staat op de stoof, oude foto’s van het dorp hangen aan de muur, en naast de inkom kan je de besluitwet van 14 november 1939 ‘beteugeling van de dronkenschap’ nalezen. Ik heb het interieur gelaten zoals het was. Sint-Laurentius is een dorpscafé met een ziel, door Luc gecreëerd en ik zet die met een goede uitbating verder. Mensen komen graag voor de sfeer, dat volkse spreekt hen aan; iedereen praat met elkaar. Er zijn er niet veel bruine cafés meer over in de buurt. Je kan hier nog steeds boterhammen verkrijgen met gehakt, paté, hoofdvlees, gerookte en gekookte hesp, schelle van de zeuge, en kaas. Dat is een traditie. Ook de tapasplankjes met verschillende soorten charcuterie en kazen verkopen goed in de zomer. En in de winterperiode voorzien we altijd verse soep en brood.”
Wat zijn de meest memorabele gebeurtenissen door de jaren heen?
“Echt specifieke momenten die me zullen bijblijven, heb ik niet, het is hier altijd leuk aan het dorpsplein. Kooigem leeft echt voor zo’n klein dorp te zijn. In de zomer van 2023 werd het café opgenomen in RouteYou. Dat sloeg enorm aan. In het artikel pakten we uit met onze huisgemaakte picon en een stutte met gekapt. Dat was ineens het enige wat mensen nog bestelden. (lacht) Mijn man Claude maakt de Picon van ’t huis, een geheim recept dat zelfs ik niet ken.”
Staan er nieuwe evenementen op de planning?
“Om de twee maanden proberen we een kleinschalig evenement te organiseren, steeds op zaterdagavond. Daarbij voorzien we iets speciaals op de menukaart, altijd met muziek erbij om de sfeer compleet te maken. Op 23 augustus organiseren we voor de eerste keer de Zeugefeesten, geïnspireerd op de serie Bevergem. Op ons terras zal er een zwijn aan het spit worden bereid, en we gaan voor een ouderwetse feestelijke setting met banken en stoelen in plaats van het gewone terras. Het is de bedoeling om er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken, compleet met animatie en muziek.”
“Aan de toog worden heel wat verhalen gedeeld en soms voel ik me bijna een psycholoog”
“Het is een mooie manier om de vakantie af te sluiten. Daarnaast willen we een kaartersclub oprichten en een vast clublokaal worden. Er zijn al enkele geïnteresseerden. Ons zaaltje is ook een populaire plek voor allerlei feestjes en bijeenkomsten. Het is gratis te gebruiken en biedt plaats aan zo’n 60 mensen. Twee jaar geleden werd de zaal volledig vernieuwd, met behoud van de charme van het café.”
Zijn er uitdagingen waarmee het café wordt geconfronteerd?
“Een van de uitdagingen is dat we niet altijd kunnen volgen met de stijgende prijzen. We kunnen niet alles volledig doorrekenen aan de klant; zo blijft de prijs voor een pintje hier nog steeds 2,20 euro. Voor de rest draait het café goed en is het vaak gezellig gevuld. Of het nu aan tafel is, aan de toog, of buiten op het terras, er is altijd leven in de brouwerij. We hebben een gevarieerd publiek, van jong tot oud. Alle generaties komen hier samen: anciens en hun kinderen. Niet iedereen trekt naar de stad; veel jonge gasten blijven hier graag hangen.”
Hoe zie je de toekomst van Sint-Laurentius?
“We blijven trouw aan ons concept en willen het café behouden zoals het is. Ik hoop dat ik dit nog lange tijd kan blijven doen. Het huidige ritme voelt goed: van donderdag tot zondag ben ik continu bezig, met openingstijden van 10.30 uur tot middernacht. Aan de toog worden heel wat verhalen gedeeld en soms voel ik me bijna een psycholoog. Mensen hebben behoefte om te ventileren en voor velen ben ik een luisterend oor. Ik vind dat wel leuk. Op mooie dagen leg ik heel wat kilometers af in het café, ik moet niet meer gaan sporten. (lacht) De drie dagen dat het café gesloten is, gebruik ik om bestellingen te regelen en tijd te besteden aan mijn gezin en te genieten van wat rust.”
