Als je de horeca op het Stationsplein overloopt, kun je niet rond de dames van restaurant Petrouska. Anita Beke begon er met een nachtrestaurant, later kwam haar dochter Petrouska in de zaak en nu maakt haar dochter Lauren sinds juli ook deel uit van het team.
Wie zijn de dames van Petrouska?
Anita Beke (81) begon met het eerste nachtrestaurant van Roeselare op het Stationsplein en maakte de overstap naar het huidige restaurant Petrouska. Anita is alleenstaand en woont met haar twee hondjes in Rumbeke. In haar vrije tijd boetseert ze.
Petrouska (48) is de dochter van Anita en is de partner van Sam Nuytten. Zij wonen in de Valleistraat, hebben vijf honden en houden van reizen, eten en drinken.
Lauren Daenens is 19 jaar en de dochter van Petrouska. Zij werkt sinds juli voltijds mee in restaurant Petrouska. Samen met haar stiefbroer Robbe is ze ook gestart met Bar Petrouska.
Anita, jij was de eerste van de familie die een horecazaak begon op het Stationsplein?
Anita Beke: “Toch in een bestaand gebouw want mijn ouders stonden al op het Stationsplein met een mobiel frietkraam. Dat was in 1947, net na de oorlog, en de mensen hadden het niet makkelijk. Mijn ouders hadden een frituur die in de weekends voor de ijzerwinkel van Belpaire op het Stationsplein stond en op dinsdag bakten ze oliebollen op de wekelijkse markt in Roeselare. Ik was vier jaar oud en heb vaak op de aardappelzakken geslapen.”
“In de jaren 60 kochten mijn ouders een nieuwe frituur en mijn vader heeft toen zelfs een toonbank in glas laten maken. Op die manier kon je de producten die ze verkochten, zien liggen. Dat was best revolutionair toen. Op een bepaald ogenblik werden de frituren verplaatst voor discotheek Peegie en we stonden daar met drie: Erna, Monique en ik.”
Toen jullie nogmaals moesten verhuizen tot voor de nieuwe bioscoop heb jij gepast?
“Ja, ik kon het café de Lion d’Or huren en maakte er naast een café ook een frituur van. Die frituur werd groter en groter maar dat zagen de mensen van brouwerij Rodenbach niet graag omdat de bieromzet verminderde. Ik kon daar niet meer blijven maar kon snel een café overnemen waar nu het bloedgeverscentrum is op het Stationsplein. Daar ben ik gestart met nachtrestaurant Petrouska.”
Maar ook daar moest je vertrekken?
“Ik heb Petrouska negen jaar op die plaats uitgebaat. Toen stierf de eigenares van dat pand en het werd verkocht. En ik lag opnieuw buiten, inderdaad.” (lacht)
“Toen konden we café Congolais kopen van brouwerij Wielemans en mijn partner Ivan en ik hebben daar het nieuwe Petrouska opgestart en mooi uitgebouwd.”
En na verloop van tijd kwam dochter Petrouska in de zaak?
“Petrouska leefde al van jongsaf mee met het restaurant. Zij kwam als klein kindje ’s avonds een nachtzoen geven aan mij terwijl ik aan het opdienen of afruimen was.”
Een makkelijke keuze om in de voetsporen van mama te treden?
Petrouska Beke: “Neen, eigenlijk niet want ik had altijd gezegd dat ik dit absoluut niet wilde doen. Je ziet niet altijd de mooiste dingen: je moet keihard werken op ogenblikken dat anderen dat niet moeten doen, zelf feesten is zeer moeilijk want ofwel ben je te moe ofwel is het feest al in volle gang tegen dat je er bent.”
“Maar ik ben geboren en opgegroeid in die commerce en ik pas eigenlijk niet in het ‘gewone leven’. Dat vraagt tijd om dat te beseffen en te aanvaarden maar in de horeca leef je in een heel andere wereld.”
Lauren Daenens: “Ik besef dat nu al en ben nog maar negentien. Wat zou ik doen als ik om vier of vijf uur in de namiddag klaar zou zijn met werken? Me vervelen en veel geld opmaken.” (lacht)
Jij zou oorspronkelijk ook niet in Petrouska aan de slag gaan?
“Dat klopt. Ik heb zes jaar aan Spermalie gestudeerd maar dat was vooral omdat het een goede, strenge school is waar discipline heerst. Dat heb ik graag. Na mijn middelbaar studeerde ik economie in Gent maar ik was niet gelukkig. Ik was er in mijn eerste examens voor alle vakken door maar ik vond die opleiding echt niet leuk. Ik ben dan ook gestopt met hoger onderwijs, ik wilde werken. Toen ik overliep wat ik wilde doen, kwam ik steeds bij hetzelfde terecht: de horeca.”
Je was ook al langer betrokken bij het Petrouskaverhaal?
“Vanaf mijn vijftiende was ik aan de slag als jobstudent en ik kende de knepen van het vak al een beetje. Op 1 juli 2024 ben ik officieel en voltijds begonnen als werknemer van Petrouska.”
Zelfs met een nieuw concept?
“Samen met mijn stiefbroer Robbe zijn we gestart met Bar Petrouska. We zetten in op nog meer beleving met een bingonamiddag op donderdag, een popcornmachine, suikerspin, we hebben de tearoomkaart uitgebreid en we denken ook al aan een petanquebaan. Op 4 december komt Sinterklaas en op 5 december zorgen we voor een verrassing voor onze meer dan 200 vaste klanten.”
“Vanaf nu zijn we zeven dagen op zeven open”
Petrouska: “We doen eigenlijk het tegenovergestelde van wat de meeste horecazaken doen. In plaats van meer sluitingsdagen in te lassen, zijn we vanaf nu zeven dagen op zeven open. Het feit dat dit een familiezaak is met een medewerker Ann die al 37 jaar hier in dienst is, speelt daar natuurlijk een grote rol in.”
Het Stationsplein heeft natuurlijk een grote evolutie doorgemaakt?
Anita: “In mijn tijd was er geen beleving en alle activiteiten speelden zich binnen af.”
Petrouska: “Nu is dit het beste plein van Roeselare. We hebben grote terrassen, het is altijd druk en we hebben een echt zotte zomer achter de rug, zelfs ondanks de vele regen die viel in juli.”
Lauren: “Hier is altijd iets te doen: optredens tijdens de Batjes of kerstchalets in de winter. Hier moet men zich nooit vervelen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
