In Nieuwpoort zal 2025 herinnerd worden als het jaar waarin een vertrouwd gezicht aan de Kaai verdween. Ingrid Van Crugten (70), het gezicht en de ziel van grillrestaurant The Sailors, overleed op dinsdag 25 november zachtjes, omringd door haar familie. Meer dan een halve eeuw lang was ze een vaste waarde voor haar honderden klanten. Dochter Gwenda en kleinzoon zetten de zaak verder. “Mama zou kwaad zijn als we dit niet zouden doen.”
“Dat we op zo’n rustige manier afscheid hebben kunnen nemen, is voor ons erg waardevol”, vertelt dochter Gwenda Van Crugten (43). Haar mama Ingrid begon The Sailors toen ze amper 19 was. Wat volgde was een leven van hard werken, toewijding en onwrikbare aanwezigheid. The Sailors groeide uit tot meer dan een restaurant: het werd een ankerpunt in de stad.
Icoon
“Mama was voor veel mensen een icoon“, zegt Gwenda. “Een monument aan de Kaai, met haar vaste plek aan de grill. Maar achter de vrouw die altijd werkte, zat ook een moeder met wie warme jeugdherinneringen werden opgebouwd.” Voor generaties Nieuwpoortenaars en vaste klanten was Ingrid simpelweg Ingrid van The Sailors.
Maar 2025 bracht ook nuance in dat beeld. Op haar begrafenis ontdekten velen dat Ingrid meer was dan de onvermoeibare onderneemster. “Veel mensen schrokken”, vertelt Gwenda. “Ze zagen haar altijd werken, maar beseften toen pas dat ze ook een leven had. Ze was mama, partner en grootmoeder. Ze had een gezin.”
Die andere kant van Ingrid leefde vooral in kleine rituelen. “Elke zondag gingen we wandelen op het strand, door weer en wind, tourelletjes zoeken”, zegt Gwenda. “Dat was heilig. Met mijn zus en met papa. Die herinneringen dragen we mee.” Reizen deden ze ook, zij het kort. Lang sluiten kon nooit, werken bleef altijd primeren.
Het afscheid kwam niet onverwacht, maar wel snel. Ingrid vocht al meer dan tien jaar tegen kanker, maar bleef doorgaan. “De therapie sloeg aan”, zegt Gwenda. “Uiteindelijk is ze niet aan de kanker gestorven, maar aan een virus. Ze was gewoon op.”
“Ik heb altijd gezegd dat ik geen zelfstandige zou worden, en nu doe ik het toch. Voor mama en de klanten”
De laatste dagen waren intens. “Ik heb bewust vroeger gesloten om nog bij haar te kunnen zijn. Je voelde dat het niet goed ging.” In de nacht van maandag op dinsdag kwam het telefoontje. “Iedereen was snel ter plaatse. Mama besefte dat we er waren. Praten kon ze niet meer.” Enkele uren later sliep ze rustig in.
De impact van haar overlijden werd meteen voelbaar. “De reacties zijn overweldigend”, zegt Gwenda. “Mensen komen van overal om te condoleren, zelfs speciaal uit Brussel, en dat raakt me. Klanten die hier als kind kwamen en nu met hun eigen kinderen terugkeren. Mama was altijd zo lief voor kinderen.”
Ingrid betekende veel voor Nieuwpoort. Stoppen met The Sailors was geen optie. “Ik heb altijd gezegd dat ik nooit zelfstandig zou worden”, lacht Gwenda. “En nu doe ik het toch. Grotendeels ter ere van haar. De klanten zijn familie. Dit kan ik niet laten verdwijnen.”
Extra sluitingsdag
“Het zijn grote schoenen om te vullen”, beseft Gwenda. “Maar we kunnen de zaak toch niet laten doodbloeden. Mama zou kwaad zijn mocht ik stoppen. Dus doen we verder, zoals zij het gewild zou hebben.” Samen met haar zoon Keane (21) houdt Gwenda het restaurant open, als eerbetoon.
“Openhouden is voor mij ook een vorm van rouw”, zegt ze. “Voortdoen en werken, dat helpt.” Keane werkt vandaag voltijds mee in de zaak. Zijn 21ste verjaardag viel samen met de sterfdag van zijn grootmoeder. “Die verjaardag zullen we later opnieuw vieren.”
Intussen wordt het ritme licht aangepast. In de winter sluit The Sailors voortaan drie dagen per week: dinsdag, woensdag en donderdag. “Eén extra sluitingsdag, om zelf ook wat meer te leven.” Dat was Ingrid haar levensmotto: werken, genieten, leven en niet zagen. “Maar ze zei ook: ‘Je mag niet leven zoals ik. Geniet meer.’ En dus doen we verder op onze manier. Ter ere van mama”, besluit Gwenda.
