Twee jaar geleden begon Thomas Deryckere, beter bekend als Derry, met frituur Derry’s. Hij heeft grootse plannen met de frituur. Als alles verloopt zoals gehoopt maakt de huidige barak, zoals hij zijn zaak zelf noemt, plaats voor een moderne frituur/wegrestaurant waar hij zich culinair kan uitleven. Thomas wil vooruit, al is dat niet altijd simpel. Door corona, maar ook door het overlijden van zijn broer Alexander na een werkongeval enkele maanden geleden. “Mijn broer zou ook niet gestopt zijn met huizen te bouwen, zo zitten wij in elkaar”, vertelt Thomas.
Thomas Deryckere (32) woont na enkele omzwervingen opnieuw bij zijn ouders in de buurt van de Vossemolen, daar waar hij ook opgroeide. Hij hoopt op termijn naar Oekene te kunnen verhuizen, naar een gloednieuwe woning tegenover basisschool De Ark. Twee jaar geleden vormde hij ‘t Kartoffelke om tot Derry’s, zijn bijnaam die bij heel wat stadsgenoten een flink belletje doet rinkelen.
Het is voor jou een erg bewogen jaar geweest, niet?
“Eerst was er natuurlijk corona waarbij het ene na het andere werd gesloten en ik vreesde dat ook takeaway-zaken zoals de frituur gesloten zouden worden. Op een bepaald moment heb ik zelfs twee weken de deuren gesloten, omdat ik geen overschotten wou hebben zoals zoveel andere collega’s. Uiteindelijk kregen we het verlossende nieuws dat takeaway toch nog mocht en zijn we er opnieuw ingevlogen, natuurlijk met de nodige maatregelen. Om de mensen comfortabel en droog te laten wachten is er net voor de tweede lockdown een tent geïnstalleerd. Oorspronkelijk om meer tafels veilig te kunnen zetten, maar dat draaide dus anders uit. Een lichtpuntje is dat we ook begonnen zijn met online bestellingen. Ik speelde al langer met het idee, maar corona was de trigger om er toch voor te gaan. Het is een groot succes en sowieso een blijver.”
En op donderdag 26 november kwam je broer Alexander ongelukkig ten val tijdens werkzaamheden in Wingene…
“Een dag die ik nooit ga vergeten. Ik was vrij die dag toen ik plots telefoon kreeg dat er iets gebeurd was met broere . Ik ben toen achter zijn vriendin Delphine geweest die al helemaal in paniek was. Ik ging er op dat moment nog van uit dat alles in orde zou komen. We zijn naar het ziekenhuis in Brugge gereden en kregen daar al snel de boodschap dat hij hersendood was. Op dat moment wist ik dat het gedaan was met Alexander. Hij werd op vrijdag 27 november om 12.01 uur doodverklaard, daarna werd beslist om voor orgaandonatie te gaan, waardoor hij nog verschillende mensen kon helpen.”
“De urne van Alexander kreeg een plaatsje naast mijn bed”
Hoe heb je die dagen zelf beleefd?
“Je bent in shock natuurlijk en wordt geleefd. Zelf heb ik hem niet meer in het ziekenhuis gezien, bewust. Maar toen we naar het crematorium reden, stond ik erop om mee te gaan, ik wou dat laatste momentje nog met hem. Na de crematie heb ik de hoofdurne samen met de symbolische urnes meegenomen naar huis. We waren vroeger altijd bij elkaar en dat zal nu ook niet veranderen. Ik heb een hangertje met zijn vingerafdruk altijd bij mij en zijn symbolische urne staat naast mijn bed. Ik denk nog iedere dag aan hem, we waren twee handen op één buik. Vroeger keken we altijd onder een dekentje met een Omer in de hand samen naar FC De Kampioenen, nu kijk ik iedere avond voor het slapengaan met de urne en een Omer bij mij naar een aflevering.”
Ben je bewust blijven werken?
“Ik ben een paar dagen niet in de frituur geweest, maar achter de schermen bleef ik alles wel opvolgen. Alexander zou het zo gewild hebben, hij zou in het omgekeerde geval ook niet gestopt zijn met huizen bouwen. Hij zei altijd: zorg dat je de beste bent in wat je doet, of het nu in de hotelschool of de frituur is. Wel, dat is voor mij de motivatie bij uitstek om ervoor te blijven gaan. Samen met mijn vriendin Shani en een topteam bij Derry’s.”
Je bent onlosmakelijk verbonden met je frituur, maar op zich was het niet je ambitie om zelf een frituur te runnen?
“Nee, het was mijn droom om in de horeca aan de slag te gaan, maar een frituur stond niet op mijn bucketlist . Integendeel! Ik heb acht jaar lang in de Bistro Botanique op het Polenplein gewerkt in combinatie met restaurant Beythem Statie. Ik wou hotelschool volgen, maar mocht niet van thuis uit. Ik ben logistiek gaan studeren, zonder veel succes. Dan ben ik beginnen werken bij Turbo’s Hoet, maar na 2,5 jaar was er een grote reorganisatie en moest ik op zoek naar ander werk. Uiteindelijk heb ik me dan toch maar ingeschreven aan de hotelschool, ook al kon mijn pa er niet mee lachen. Op een jaar tijd maakte ik kennis met alle aspecten van het vak en kon ik stage lopen bij Sel Gris in Knokke-Heist, een sterrenrestaurant waar ik meteen heel wat verantwoordelijkheid kreeg en me volledig kon uitleven in de keuken, dat was echt mijn ding. De daaropvolgende zomer deed ik twee maanden vrijwillig stage bij De Jonkman om na een tussenstop bij Va et Vient uit Kortrijk bij Wouters Kwaliteitsvis uit Tielt aan de slag te gaan.”
“Via orgaandonatie heeft ‘broere’ zelfs na zijn dood nog mensen kunnen helpen”
“Ik wou eigenlijk een kwaliteitsvolle viswinkel openen in Roeselare, maar helaas lukte dat niet door omstandigheden. Uiteindelijk ben ik in frituur Coctail in Kuurne beland. Dat beviel me wel en na verloop van tijd groeide de goesting om zelf een frituur uit te baten. In mijn zoektocht belandde ik bij Luc en Mia van ‘t Kartoffelke die hun frituur wilden overlaten. Op korte tijd is alles rond geraakt, begin april 2019 ben ik begonnen.”
Veel inspiratie had je niet nodig voor een klinkende naam!
“Nee! (lacht) Door mijn verleden in de horeca, vooral in de Bistro, kennen de meesten me als Derry. Bijna iedereen spreekt mij zo aan. Zij kennen mij, maar ik ken hen ook. Vroeger wist ik al vooraf de bestellingen en dat is nu in de frituur niet anders. Ik vind het ook belangrijk om sociaal en joviaal te zijn, altijd klaar voor een babbeltje. Dat is wellicht een van de redenen waarom de mensen naar hier komen.”
Voor jou, maar ook voor je burgers…
“Ik heb meteen mijn stempel proberen te drukken en ben op zoek gegaan naar een manier om me te onderscheiden van andere frituren. Daarbij zet ik sterk in op mijn eigen Derry Burgers met tal van varianten, daarvoor kan ik rekenen op hamburgers gefabriceerd door De Fijnkost. Ik geniet ervan om er mijn eigen touch aan te geven. Het is een eerste stap in een verdere uitbouw van de frituur. Ik merk dat we met een hele generatie jonge mensen zitten, waarbij alles opnieuw zelf gemaakt wordt, van de vol-au-vent tot brochettes of dus onze eigen hamburgers. Ik ben voortdurend bezig met wat ik kan creëren. Er ligt altijd wel ergens een cursusblok of stylo in de buurt voor een snelle notitie.”
“De locatie van Derry’s is ideaal en biedt heel veel mogelijkheden”
Hoe zie je dat naar de toekomst?
“De grote troef en ook de reden waarom ik per se hier Derry’s wou starten is de locatie. Je hebt hier enorm veel passage. De vraag ligt nu bij het stad, die me erg steunt, om de huidige barak, want dat is het, uit te bouwen tot een mooie frituur of zelfs een soort wegrestaurant waar de mensen mijn gerechten kunnen eten, van een slaatje tot een biefstuk met frietjes. Daarbij zetten we nog meer in op het digitale. Bestellen gebeurt dan niet langer aan de toog, maar via een zuil vergelijkbaar met McDonalds. Al is dat vooral toekomstmuziek, tot zolang probeer ik de mensen zo goed als mogelijk te ontvangen. De tent blijft alvast tot dan staan, zelfs na corona.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
