Betsy Casteleyn is 70 jaar en staat al 50 jaar – op hoge hakken ! – achter de toog van ‘t Vissershoveke

Betsy Casteleyn van ‘t Visserkhove vierde eerder dit jaar haar 70ste verjaardag en staat al 50 jaar achter de toog van ‘t Vissershoveke. En dat doet ze nog altijd met hart en ziel. “Zolang het kan, ga ik verder.” En dat doet ze letterlijk dagelijks op

hoge hakken…

We hebben blijkbaar net een attractie gemist als we binnen stappen in ‘t Vissershoveke. “Onze oudste klant is hier zopas vertrokken met de fiets, je moet hem nog tegen gekomen zijn. 100 jaar is ie, een tochtje heen en terug van huis naar hier is 40 kilometer. Misschien de laatste keer dat hij hier geweest is, maar als hij komt, dan trakteert hij iedereen”, verklapt Betsy. En wat we ook net gemist hebben. “Ze zijn hier net forellen komen leveren, die komen uit Dilbeek.”

Die forellen zijn bedoeld om op te vissen. In 1972 besloot Emiel Lefebvre, de echtgenoot van Betsy die 16 jaar geleden op 61-jarige leeftijd overleed, om de put die diende om de boerderijdieren te drinken te geven, groter te maken en als forelvisput te gaan uitbaten. Naast die putten op de boerderij, de ouderlijke woning van Emiel, kwam een kantine te staan en van meet af was Betsy daar het gezicht. Er kwamen ook petanquepleinen, vooral ook voetbalvelden. “We hebben jarenlang onze eigen ploeg gehad, prachtige tijden. Maar toen die gasten de 50 voorbij waren, stopte de ploeg ook.”

De Verre Ginste

‘t Vissershoveke was initieel bedoeld als kantine bij de visput, maar groeide uit tot een volkscafé. “Die eerste jaren moesten ze de weg wat vinden natuurlijk. We zijn hier op de Verre Ginste echt wel tussen de velden gelegen. Maar ook dicht bij Marialoop Meulebeke en Tielt.”

Betsy bracht haar eerste levensjaren door in Ingelmunster. “Waar Aviflora vroeger gevestigd was. Toen ik in het derde bewaar zat, verhuisden we naar de Poelberg in Tielt waar ik dus verder opgroeide.”

‘t Vissershoveke was snel een druk beklant café en dat is het 50 jaar later nog altijd. Van vissers, petanquers en voetballers of wandelaars en fietsers, iedereen linkt het café natuurlijk aan Betsy. Een ravissante dame, die op haar 70ste nog altijd charmant voor de dag komt.

“Ik loop altijd op hakken”, verklapt ze. “In de lockdowns ben ik veel beginnen wandelen, ja ik mis dat soms nog. Stevige tochtjes van boven de 20 kilometer. In mijn eentje. En als mensen mij tegen kwamen, keerden ze soms terug om zich toch maar te vergewissen dat ik mijn hakken niet aan had. Mijn kleindochter zorgde ervoor dat ik goede wandelschoenen heb. Maar hier in het café draag ik weer mijn talons uiteraard. Weet je dat ik pijn aan mijn kuiten krijg als ik ‘plat loop’?”

Biljart als uitstaltafel

De pensioenleeftijd heeft ze al ruim overschreden, maar geen haar op het hoofd van Betsy die er aan denkt om te stoppen. “Zolang het lukt, ga ik door. En ik verkeer nog in goede gezondheid, misschien wel net omdat ik altijd bezig blijf. Donderdag is onze sluitingsdag, alle andere dagen ben ik vanaf 9 uur doorlopend open tot sluitingstijd. En dat is wanneer de laatste klanten vertrekken.”

Afgelopen weekend was het weer een drukte vanjewelste. Enkele tenten werden neergepoot om onderdak te bieden aan de jaarlijkse barbecue van de Ware Ginstevissers. Op de biljarttafel staan al prijzen geëtaleerd voor de tombola. “Vroeger werd er hier nog veel gebiljart, nu gebruiken we de biljart als uitstaltafel”, zegt Betsy. “Niet enkel voor tombolaprijzen, maar ook de bloemen van vinkenvereniging De Roodborsten uit Marialoop.”

Tijdens de lockdowns werd ook veel gevist. “Het was een van de weinige zaken die je mocht doen. Ik ben toen ook buiten dranken beginnen verkopen, zeg maar takeaway. Ik had me eerst goed geïnformeerd bij de burgemeester of het wel mocht.”

WK motorcross

Door corona verloor ‘t Vissershoveke letterlijk heel wat klanten. “Er zijn klanten gestorven, soms ook jongere mensen. Het is hier ondertussen wel weer goed op gang gekomen, maar we hebben nu vooral te lijden onder de wegenwerken. De mensen geraken hier niet meer met de wagen met al die omleidingen.”

Op heel drukke momenten kan Betsy een beroep doen op een fleixjobber en ook haar enige dochter Dominique (52) springt al sinds jaar en dag bij. Dominique is de mama van Marvin en Laethitia en op hun beurt bezorgden die Betsy al drie achterkleinkinderen. Kleinzoon Marvin Vanluchene werd in 2018 overigens wereldkampioen motorcross bij de zijspannen.

“Ik kan nooit gaan supporteren, ik ben immers open. Maar het zou ook niet goed zijn voor mijn hart, ik zou niet durven kijken. Maar hij stuurt me altijd berichtjes en zo blijf ik perfect op de hoogte.”

Feest in Shamrock

Tien jaar geleden, toen Betsy 60 was en ze 40 jaar het café runde, werd in Shamrock nog een groot feest gegeven. “Het sneeuwde toen dat weekend. Maar iedereen is er door gekomen. Een receptie en daarna een avondfeest voor al onze clubs, het was geslaagd. Dit jaar hield ik het wat bescheidener, op mijn verjaardag in januari stonden de pintjes aan één euro. Ik had niemand specifiek uitgenodigd, maar al wie langskwam kon meegenieten van goedkope drank en gratis hapjes.”

Na 50 jaar komt ook nog altijd dezelfde drankenhandelaar langs. “De Meulenaere uit Meulebeke, vroeger was het vader Staf, nu is het zijn zoon. Waarom veranderen als je tevreden bent? Dit café hier is mijn leven en samen met mijn klanten hoop ik nog een tijdje verder te kunnen doen.”