Hij was ooit een van de bekendste flikken van de stad maar wisselt nu de wapenstok in voor hoorntjes, pistache, vanille en alle mogelijke ijsjessmaken. Kurt Platteeuw (55) en Pascal Verduyn (57) starten met een eigen ijskar en realiseren hiermee een jeugddroom. “Mensen laten glimlachen, ijsbol na ijsbol.”
Wanneer we spreken over ijs in Menen, dan bestaat de kans dat een Menenaar meteen over ‘Pascal’ spreekt. De man staat ondertussen al 32 jaar achter de vriestoog van zijn ijssalon in de Barakken en geniet een ijzersterke reputatie wanneer het op ijsjes aankomt. “Verser ga je ze niet vinden en ik ben nooit van dat principe afgestapt”, lacht hij. “Om 3 uur in de morgen opstaan om dan te beginnen met het maken van vers ijs? Dat hoort allemaal tot de standaard dagtaak.”
Overal vreugde met ijskar
Het is het principe dat het ijssalon in de Rijselstraat een ijzersterke reputatie heeft bezorgd, maar toch ontbrak er iets in de ondertussen solide carrière van Pascal. “Een kennis van mij werkt als organisatrice van feesten en vooral kinderfeesten zijn erg populair. Ze vertelde dat het leuk zou zijn mochten ook hier mijn ijscoupes beschikbaar kunnen zijn. Dat raakte me, want ik droom al jaren van een eigen ijskar. Ja, sommige mensen dromen van snelle wagens of dure horloges. Voor mij was dat een eigen ijskar. Iedere keer wanneer iemand een ijsje meeneemt, dan lachen ze breed. Zoiets werkt aanstekelijk en met een ijskar kun je jezelf voortdurend gaan verplaatsen. Je brengt eigenlijk vreugde overal waar je komt.”
“Er is een groot verschil bij het maken van het perfecte hoorntje en het opstellen van een pv… maar in beide gevallen help je mensen vooruit”
Maar hoe combineer je een populair ijssalon, een eigen ijsmakerij én een ijskar? “Zo is hij tegen mij hierover beginnen praten.” Aan zet is Kurt Platteeuw, kind aan huis bij Pascal. In Menen is Kurt vooral bekend als de superflik van de Barakken, die heel wat aanzien geniet bij zowel de jeugd als bij de oudere inwoners. Meer dan eens werd hij ingeschakeld om te bemiddelen bij conflicten, al laat hij zijn wapengordel vandaag de dag gewoon thuis. “Ik ben altijd graag onder de mensen geweest. Je hebt dat of je hebt dat niet, maar je kunt daar weinig aan veranderen. Met het pensioen dat eraan kwam, begon ik nadenken over hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien. Ik moet bezig blijven, ik moet met de mensen kunnen blijven praten. Ik had er dus wel oren naar toen Pascal me dit voorstelde. het klopt, er is een wereld van verschil tussen het opstellen van PV’s of het samenstellen van het perfecte ijshoorntje. Maar in beide gevallen gaat het erom dat je de mensen vooruit helpt.”
Acht smaken
Het duo zocht en vond een ijskar, die ze zijn gaan opknappen. “Op dit moment spring ik in als ijsboer op flexi-basis”, lacht Kurt. “Je kunt natuurlijk niet gaan rondrijden met vers ijs als het water giet. Maar van zodra de zon er is, dan trek ik een gepast plunje aan en vertrek ik vanuit de Barakken. De eerste aandacht zal liggen op het centrum van Menen en de Leieboorden. Daar komen veel mensen voorbij en het is ook een zone die ik ken. En wie het verse ijs van Pascal al kent, zal niet teleurgesteld zijn. Want het gaat om acht smaken die recht uit zijn atelier komen. Dezelfde kwaliteit als in zijn salon, maar dan op een hoorntje onderweg.”
