Jaloezie en vlijmscherpe woorden: toneelvereniging Kink Kank Hoorn uit De Panne staat op de planken met ‘8 Vrouwen’

De cast met van links naar rechts bovenaan Katrien Decloedt (huishoudster), Marieke Durivault (zus van het slachtoffer), Inne Sevenois (oudste dochter), Tonia Vandenberghe (het nieuwe kamermeisje) en regisseur Nick Durivault en onderaan Sifra Demoen (jongste dochter), Sabinne Verstraete (inwonende tante), Nata Vanderheyde (vrouw des huizes), Riet Sinnaeve (inwonende grootmoeder) en regisseur Bart Devos. © MVO
Myriam Van den Putte
Myriam Van den Putte Journaliste Het Wekelijks Nieuws

Koninklijke toneelvereniging Kink Kank Hoorn uit De Panne staat vanaf vrijdag 17 november op de planken met het stuk ‘8 Vrouwen’, een zwarte komedie in een regie van Bart Devos en Nick Durivault. Verwacht je aan jaloezie, giftigheid en vlijmscherpe woorden.

Anno 2023 telt de toneelvereniging een 50-tal leden met een zevenkoppig bestuur: Ellen Bruynoghe (verantwoordelijke bar en onthaal), Bart Devos (penningmeester), Ronald De Smet (decor), Nick Durivault (ondervoorzitter), Marc Hauspie (voorzitter), Ellen Hoorne (PR en secretaris) en Marleen Rabaey (rekwisieten).

Donkere familiegeheimen

Dit jaar staat het gezelschap op de planken met de zwarte komedie 8 Vrouwen. Op het besneeuwde Franse platteland in een afgelegen landhuis wordt een familiebijeenkomst tijdens de feestdagen plotseling verstoord door de moord op de rijke heer des huizes.

Alle aanwezige vrouwen blijken niet alleen een motief, maar ook een hoop geheimen te hebben. Tijdens de zoektocht naar de moordenaar komen donkere familiegeheimen aan het licht, ontstaan er komische ontwikkelingen en vallen de maskers een voor een af. Acht vrouwen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan en gaan niets uit de weg om tegen elke prijs hun eigen onschuld te bewijzen.

Twee regisseurs

De regisseurs – Bart Devos en Nick Durivault – zijn al jaren actief in de amateurtheaterwereld. Na heel wat producties met grote en kleinere rollen, komische en af en toe dramatische of maatschappijkritische stukken, voelden ze allebei de nood om eens aan de andere kant van de scène te staan en een eigen productie te maken en te regisseren.

Bart volgde een regiecursus bij Opendoek, Nick putte uit eigen ervaringen als semiprofessionele speler bij diverse musicalgroepen. De keuze viel op 8 Vrouwen van Robert Thomas, een Frans stuk uit de jaren zestig. De onderliggende toon: sluit acht mannen op en na een paar uur zijn het vrienden voor het leven, maar zet acht vrouwen in één ruimte en al gauw komen de ruwe kantjes naar boven: jaloezie, giftigheid en vlijmscherpe woorden.

“Een nieuwe productie start altijd met een intakegesprek met de regisseur” – Ellen Hoorne, PR en secretaris

Bart schept de juiste sfeer door een sterke muziekscore samen te stellen en het algemene scènebeeld uit te werken. Nick stond in voor de invulling van de personages, de kostuums en het decorontwerp. Samen creëert dit een prachtig beeld waarin de ijskoude sneeuwvlakte wordt geaccentueerd en het publiek als het ware het kille van de omgeving en de situatie zal voelen.

“Meestal spelen we komedies, maar we proberen vooral een afwisselend aanbod te brengen. Het ene jaar is dat een billenkletser, het andere jaar een komedie met een subtielere dosis humor, een thriller… De keuze van een stuk hangt mee af van hoeveel acteurs en actrices we ter beschikking hebben, de voorkeur van de regisseur, de lengte van het stuk… Een nieuwe productie start altijd met een intakegesprek met de regisseur en dan volgt een oproep naar de leden: wie wil spelen? Het stuk 8 Vrouwen stond al lang op ons verlanglijstje en dit jaar vonden we de juiste combinatie van actrices met een speelleeftijd tussen 21 en 75 jaar én regisseurs om dit project te doen slagen”, zegt secretaris Ellen Hoorne.

Vers bloed

“Samen met het bestuur en de leden willen we nog vele jaren mooie en leuke producties brengen”, klinkt het bij het bestuur. “We streven ernaar om elk jaar kwaliteit op de planken te brengen en dat het publiek een instant totaalbeleving ervaart. Ook de foyer is telkens aangekleed in het thema van het stuk om de sfeer door te trekken. We leggen de lat hoog en dat wordt geapprecieerd door ons trouwe publiek. Om dit te blijven volhouden zijn we op zoek naar vers bloed, zowel op als naast de planken: spelers, maar ook licht- en geluidstechnici, decorbouwers en al wie zijn creatieve ei kwijt wil. Wie zich geroepen voelt, kan contact opnemen met de voorzitter via mail op marc@hacon.be.”

Info en kaarten (12 euro): www.kinkkankhoorn.bewww.facebook.com/KKH.depanne. Voorstellingen op 17, 18, 22, 24 en 25 november, telkens om 20.15 uur, in de gemeentelijke feestzaal, Zeelaan 21, De Panne.

Lange geschiedenis

De geschiedenis van Kink Kank Hoorn gaat terug tot 1904: toen al waren er toneelvoorstellingen! In 1911 volgde de afscheiding van de gemeente Adinkerke en werd De Panne een onafhankelijke gemeente. De nieuwe gemeente stond voor de taak om de toenemende bevolking op cultureel vlak iets te bieden. De eerste burgemeester, Ernest d’Arripe, zorgde ervoor dat de gilde in 1912 erkend werd als rederijkersgenootschap.

In 1913 echter werd de laatste opvoering gespeeld want kort daarop brak de Eerste Wereldoorlog uit. In 1922 werd de draad weer opgepikt en speelde het gezelschap naast toneelstukken ook operettes. In 1932 kwam er een splitsing, met twee katholieke rivaliserende verenigingen: Sint-Genesiusgilde en Lauwerkrans. In 1938 kwam het tot een hereniging en werd Kink Kank Hoorn geboren. Maar door de oorlogsomstandigheden waren de jaren 1940-1948 vooral een periode van inactiviteit. Pas in 1948 werd Kink Kank Hoorn officieel gesticht, met een geweldig succes voor het eerste opgevoerde stuk, Antje. In het jubileumjaar 1998 kreeg de vereniging ook de titel ‘Koninklijke Toneelvereniging’.

In de lange geschiedenis van Kink Kank Hoorn zijn er heel wat memorabele feiten te vermelden. In 2018 kreeg de vereniging de Gouden Meeuw voor de beste groepsprestatie in de provincie West-Vlaanderen met het stuk Familietrekjes, dat volle zalen trok. “De prijs was een mooie erkenning voor medewerkers, zowel voor als achter de schermen: spelers, decorploeg, grimeurs, souffleurs…”, zegt Ellen Hoorne.

“Toneel maak je immers samen! Hoewel het de spelers zijn die elke avond het applaus in ontvangst mogen nemen, draait er ook een gedreven ploeg vrijwilligers achter de schermen mee. Ook bijzonder was Het gezin van Paemel (2011), met héél veel spelers en figuranten. Zo konden we ook mensen een kans geven die geen grote rol ambiëren maar eens willen proeven van het toneelspelen. We verwerkten de geschiedenis van De Panne en Adinkerke in dit stuk door het zich te laten afspelen in onze regio, en we implementeerden filmfragmenten op herkenbare locaties. Bij dit stuk kwam veel meer kijken dan bij een gewone productie: filmlocaties zoeken, een filmploeg inhuren, opnames in goede banen leiden, catering en kostuums voorzien voor iedereen op de locatie…”