Mieke Martens staat voor het eerst op de planken en voor Sibille Debacker is het de eerste keer dat ze in de regiestoel plaatsneemt. Mieke vertolkt de rol van Lisa in het toneelstuk Diëgo en Lisa van de Tieltse vzw préparé.
Voor Sibille, stafmedewerker bij Tele-Onthaal West-Vlaanderen, is de wereld van toneel geen onbekende wereld. “Ik speel al een aantal jaren amateurtoneel bij de Meulebeekse toneelvereninging de Karel van Mander-Ghesellen. Plots werd mijn interesse gewekt naar de regie van het toneel en om mijn blik te verruimen startte ik aan een regieopleiding. Ik volgde drie jaar les in Artis in Izegem bij regisseur Steven Duyck”, zegt Sibille.
In de coronaperiode hielp Sibille om Studio K op te richtten, een jongerentak van de Karel van Mander-Ghesellen. Voor haar eindwerk ging ze daarvoor een toneel regisseren, maar door onvoorziene omstandigheden ging dit niet door. Severine Van Compernolle en haar broer Piet Van Compernolle, de twee schrijvers van Diëgo en Lisa bij Sibille terecht om de regie voor haar rekening te nemen. “Ik vond vzw préparé zo’n prachtig initiatief omdat ze creatief en openminded zijn en ook openstaan om nieuwe dingen te durven. Toen ik de tekst las moest ik wenen, iets wat me nog nooit eerder overkwam bij het lezen van een tekst. Op dat moment was ik ook overtuigd om het te doen”, vertelt Sibille.
In het toneelstuk zijn er maar twee spelers en dat was als regisseuse wel iets gemakkelijker volgens Sibille. “Ik moet mij maar bezighouden met twee spelers in plaats van een grote groep. We babbelden zeer veel over het personage tijdens het proces. Diëgo en Lisa is een stuk waar de twee spelers zeer dichtbij mekaar moeten komen en daar werkten we zeer hard aan tijdens repetities.”
Sibille hielp Mieke enorm om in de huid van haar personage te kruipen. “Voor mij was het allemaal iets helemaal nieuws en Sibille hielp me om gevoel te steken in mijn acteerspel. We deden verschillende oefeningen om de juiste emoties bij de tekst te plaatsen. Ze legde bepaalde accenten in de tekst en versterkte zo het samenspel. Haar job was ook om alles mooi in één geheel te gieten met belichting en muziek”, vertelt de kersverse toneelspeelster.
Inwendige stress
Voor Mieke, die als psychiatrisch verpleegkundige werkt bij het mobiele team Kwadraat in Roeselare, was het vrijdag een spannende avond want het was try-out van het toneel “De uren ervoor waren echt een beetje doodgaan voor mij. Ik was heel nerveus en mijn tikker sloeg in overdrive, maar gelukkig is mijn stress enkel inwendig merkbaar. Een keer dat ik bezig was met spelen zakte de stress wel weg”, aldus Mieke. Toen het stuk geschreven was moesten de schrijvers op zoek naar hun Diëgo en Lisa. Voor Diëgo kwamen ze al snel bij Bernd Vanrenterghem, die al veel toneelervaring had.
“Na De Strijkcentrale, een toneelstuk van vzw Préparé eerder dit jaar, stond ik te babbelen met Bernd, waar ik overigens al langer mee bevriend werd. Severine had ons zien staan en voor haar klopte het beeld perfect, dus kwam de vraag of ik Lisa wou spelen. Ik was wat verschoten van de vraag en ik dacht dat ze er niet meer ging op terugkomen, maar de volgende dag kreeg ik bericht van Piet.
Nadat Mieke het script ingelezen had was ze net als Sibille verkocht aan het toneel, al heerste er toch nog een lichte twijfel. “Ik heb nul ervaring op toneelvlak en geen haar op mijn hoofd die er ooit aan dacht om dit te doen. Maar na het lezen van een stuk was ik wel al half overtuigd. Ik vond het zo’n mooi stuk, maar ik wou het gewoon niet verpesten met mijn onervarendheid op toneelvlak”, zegt Mieke.
Nadat ze de knoop doorgehakt had startten de repetities en ook het instuderen van de tekst. “Daarmee had ik het wel wat moeilijk, Bernd was daar veel beter in. Hij hielp me ook om telkens toch terug op mijn tekst te komen. Het was ook confronterend om bepaalde emoties te leren spelen. Roepen en mij kwaad maken heb ik in het echte leven niet in mij, dus dan moest ik dat via trucjes aanleren. Na een tijdje begon ik mijn tekst zelfs luidop te zeggen in mijn auto of hoorde ik bepaalde woorden die me aan mijn tekst deden denken. Het is echt een groeiproces en ik vond het tof om die evolutie te ervaren”, legt Mieke uit.
Ook voor de regisseuse was die evolutie duidelijk merkbaar en leuk om mee te maken. “De personages staan soms zeer haaks tegenover mekaar en dat maakt het niet simpel om te spelen. Bernd en Mieke switchen doorheen het stuk heel de tijd van emoties en ook dat is niet gemakkelijk om te spelen. We leerden mekaar ook echt kennen tijdens de repetities en als we vragen hadden konden we ook bij Piet en Severine terecht.”
Pop-up concept
Bij veel tonelen bestaat het decor uit veel verschillende stukken, bij Diëgo en Lisa is bewust gekozen voor een simplistischer decor. De voorstellingen zijn sowieso al intiem want het is maar voor een publiek van ongeveer zestig mensen, die intimiteit zie je ook terug in ons decor. Het toneel loopt op verschillende plekken, dus is het ook wel handig dat er niet veel afbraak en opzetwerk is,” vertelt Sibille.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
