Saartje Vandendriessche in ‘Op de man af’ op Eén: “Strijdlust van mijn West-Vlaamse ouders”

"Ik was niet belust op revanche, ik had vooral veel goesting om er in te vliegen." (Foto VRT)
Thomas Rosseel
Thomas Rosseel Journalist

Saartje Vandendriessche heeft wat ‘unfinished business’ op de plank liggen. Haar nipte nederlaag tegen de mannen in het eerste seizoen van ‘Op de man af’ wil ze uitwissen in een tweede reeks. De Antwerpse kan daarbij onder meer rekenen op het West-Vlaamse bloed dat door haar aderen stroomt. “Voortdoen, zei mijn vader altijd. Dat zit er bij mij ingebakken.”

Acht mannen wil Saartje Vandendriessche er de komende weken aan doen geloven. De eerste in het rijtje is acteur Bill Barberis, die Saartje uitdaagt voor een loodzware driedaagse woestijnrace op de mountainbike in het hete Marokko. Een goedgevulde bidon en strak getrainde spieren zijn mooi meegenomen. Een flinke portie doe mo deure tussen de orenis essentieel.

Saartje, je ouders zijn allebei van Roeselare afkomstig. Hoe is dat West-Vlaamse bloed vol naarstigheid een extra troef voor jouw programma?

“Vooral het strijdvaardige heb ik daaraan te danken. Toen mijn vader destijds naar Antwerpen kwam, heeft hij als kleine West-Vlaming moeten strijden tussen het Antwerpse geweld. (met West-Vlaamse tongval) ‘Je moet voort doen’, zei hij dan. (glimlacht) Die mentaliteit van ‘doe wel en zie niet om’. Dat zit er bij mij ingebakken.”

Hoe hard speelden ook revanchegevoelens mee voor dit seizoen, nadat je de eerste reeks nipt verloor?

“Eigenlijk speelde dat niet mee. Ik ben het tweede seizoen met een blanco blad en heel veel goesting begonnen. Ik had mezelf op voorhand geen hoge druk opgelegd om dit seizoen koste wat het kost te winnen. Ik heb het wedstrijd per wedstrijd bekeken. Dat was al zwaar genoeg. Maar ik mag natuurlijk niet verklappen of het gelukt is. Het was een zeer moeilijke strijd, laat het me zo stellen.”

Dacht je tijdens de opnames wel eens: waar ben ik eigenlijk mee bezig?

“Ja, soms wel. Bij bepaalde wedstrijden heb ik heel veel weerstand gekend. Tijdens de highline (wandelen over een strak gespannen koord tussen hoge rotsen, red.) bijvoorbeeld. Toendacht ik van ‘God, echt waar. Ik zie niet in hoe ik dit ooit zal kunnen’. Dat was verschrikkelijk. Ik wist op voorhand dat ik niet goed reageer op hoogte, maar dat was pure blokkage van mijn lichaam. Het vrat zoveel energie. Na twee pogingen moet je zeker twee uur rusten alvorens het nog eens te proberen. Er gaat zoveel adrenaline door je lijf op die hoogte. Je staat echt doodsangsten uit. Ik heb ondertussen wel geleerd dat een grote uitdaging stapje per stapje toch lukt en dat die coaches goed weten waarmee ze bezig zijn.”

Wat wil je vooral aantonen met het programma?

“Wij hebben als vrouw een fysieke achterstand. Dertig procent minder spieren, minder longvolume, een kleiner hart en minder testosteron. Ik wil aantonen dat het mogelijk is om met die achterstand toch te kunnen winnen van een man. Het mentale aspect betekent heel vaak het verschil tussen winst en verlies. Dat is dit seizoen ook heel hard gebleken. Op het mentale aspect hebben we heel hard gewerkt.”

Zijn vrouwen mentaal sterker?

“Dat wil ik niet gezegd hebben. Dat hangt van persoon tot persoon af. Ik heb wel de indruk dat vrouwen aan een inhaalbeweging bezig zijn. Ik lees om de week wel ergens hoe een vrouw een wereldrecord van een man heeft verbroken. Een Australische zwemster heeft nog maar net het Kanaal overgezwommen (voor de 35ste keer, red.) en zo het record van een man afgesnoept. Als je kijkt naar ultralange duurwedstrijden zijn vrouwen beter in tempo- en tijdinschatting. We hebben meer geduld en krijgen zo de kans om zo’n wedstrijden te winnen van een man. Wij kunnen ook veel beter tegen bepaalde ziektes, zoals covid-19. We leven ook veel langer. Wij blijken toch het sterke geslacht te zijn. Onlangs ben ik nog met een groep sportievelingen op weekend geweest naar de Ardennen. Een Nederlands meisje reed alle mannen gewoon naar huis. Haar kracht was ongelooflijk. Het verschil tussen man en vrouw is op bepaalde punten aan het verkleinen.”

Je liet heel Vlaanderen tijdens de lockdown ook wekenlang bewegen in hun kot met oefeningen in je eigen woonkamer. Hoe belangrijk was die bijdrage voor jou?

“Heel belangrijk. Ik heb veel positieve reacties gekregen. Mensen waren me dankbaar. Tot op vandaag hoor ik dat mensen het programma missen. Ik wil onze landgenoten massaal aan het bewegen krijgen. De voordelen zijn eindeloos: op gezondheidsvlak, sociaal en mentaal. Tijdens de lockdown heb ik meer dan ooit beseft hoe belangrijk bewegen is. We zaten allemaal vast in ons kot. Als ik mij een dag wat minder voelde en overvallen werd door gepieker en twijfel, ging ik in het bos lopen. Mijn hoofd was meteen weer vrij. Als ik met Op de man af ook maar één iemand heb doen bewegen, is mijn missie geslaagd.”

Komt er dan nog een derde seizoen?

“Nee, we hebben altijd twee seizoenen willen maken. Het is tijd voor iets anders. We zijn volop bezig met de ontwikkeling van enkele mooie projecten. Of corona die projecten bemoeilijkt? Met één project zijn we al verder gevorderd. Corona kon daar op geen enkele manier afbreuk aan doen. Het is zo speciaal. Als je het zal zien, zal je wel begrijpen wat ik bedoel. Nu kan ik nog niets verklappen.” (knipoogt)

Op de man af: vanaf donderdag 3 september elke donderdag om 20.40 uur op Eén.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier