Willy Jodts, geboren op 16 maart 1940, is halverwege de tachtig en al 75 jaar gepassioneerd door noten. Niet deze van een boom, maar die op de notenbalk. Tijdens het jaarlijks Ceciliafeest van het gelijknamig korps in zaal ‘t Zonneke werd Willy Jodts voor zijn verdienstelijke inzet in de bloemetjes gezet. Een welverdiende hulde voor een uitzonderlijk muzikaal leven!
Hoewel er in omliggende gemeenten al muziekkorpsen waren of geweest waren, moest Koolskamp wachten tot 1946 voor de oprichting van een plaatselijk muziekkorps. In dat jaar werd het plaatselijk Sint-Ceciliakorps opgericht, met Jules Haegedoorn als voorzitter, André Madou als secretaris en een tiental medewerkers. Firmin Lioen, een gewezen Ardooienaar, nam de rol van dirigent op zich. Verschillende leden, zoals Jérôme Vanderbeke, Jérôme Dierckens, Jules David en August Jodts, hadden elders al muzikale ervaring opgedaan.
Het lokaal van de nieuwe vereniging bevond zich in café ‘t Handelshuis, gerund door August Jodts en zijn echtgenote Zulma Van Belle. Daar werd ook hun zoon Willy met het muzikale virus besmet. Om jong talent aan te trekken, werden er notenleerlessen georganiseerd en vonden er wekelijks repetities plaats. De klanken van ‘do-re-mi-fa-sol-la-si-do’ trokken de negenjarige Willy aan, waardoor hij in de voetsporen van zijn vader trad. Zijn talent werd al snel duidelijk. “Als 12-jarige speelde ik al samen met de ervaren Jules David het tweestemmige stuk Twee Goudvinken”, herinnert hij zich trots.
Dit was het begin van een historische en vrijwel unieke muzikale loopbaan op verschillende vlakken. Doorheen de jaren heeft Jodts verschillende instrumenten bespeeld. Het begon met de bugel, maar waar er een muzikale nood was, stond Willy altijd klaar. Zo breidde hij zijn instrumentenkennis uit en leerde hij trompet en saxofoon spelen. Daarnaast werd hij ook dirigent en leidde hij jongeren op voor de plaatselijke fanfare.
Actief in orkesten
Muzikaal was Willy bijzonder actief, ook in verschillende orkesten, vooral in de jaren zestig. De optredens waren talrijk. Zo speelde hij met de broers Kindt bij De Kino’s, met Roelens bij de Jackie Boys, bij zijn eigen Roxy Stars, De Sloebers, De Krakers, ‘t Klein Muziekske, samen met muzikanten als Noël Callewaert, Antoon Verhaeghe en vele anderen. Mensen konden dus volop genieten van muziek en dansen op de deuntjes van vroeger, zoals ‘Daarbij die molen’ en ‘k Zie zo geerne mijn duivekot’…
De herinneringen blijven. Willy Jodts zou er een boek over kunnen schrijven. “We waren er om ter plekke allerlei feestelijkheden op te luisteren. We deden het voor ons plezier, met een druppel en een pintje. Met onze harmonie waren we te gast in Roeselare, Torhout, Izegem, Pittem, op allerlei rommelmarkten, carnavalstoeten, … We brachten populaire muziek en kregen veel applaus. Rond het jaareinde was er altijd een feestje met echtgenoten, verloofden en onze toenmalige dorpspastoor Karel Strobbe.”
“We speelden overal voor ons plezier, met een druppel en een pintje”
Er waren ook enkele jaren met internationale uitschieters. Tijdens zijn legerdienst in het Duitse Siegen was Willy ook daar muzikaal actief, wat hem zelfs enkele extra verlofdagen opleverde. Ook stond voor het Koolskamps korps elk jaar de uitstap naar het Franse Bourbourg op het programma. Een evenement om naar uit te kijken. “Op voorstel van onze dorpsgenoot Paul Verlinde gingen we daar spelen op een soort carnaval voor de West-Vlaamse astwerkers. Een optreden waarbij er tussendoor altijd wel een goede picon werd genuttigd!”
Sportcomité
Willy Jodts was altijd al een sociaal persoon. Beroepshalve timmerman, maar ook altijd klaar om een handje te helpen. Daarnaast was hij maar liefst 20 jaar lang voorzitter van het ‘Sportcomité van de Zwevezeelsestraat’, een hechte vriendenclub die jaarlijks een wielerwedstrijd organiseerde en enkele topoptredens verzorgde in het Lichterveldse-Torhoutse Thier-Bräu Hof. Op dat podium stonden onder andere Bobbejaan Schoepen, Jimmy Frey en Rob de Nijs.
Willy heeft zijn hele verleden zorgvuldig bijgehouden, van de kleine momenten tot de grote mijlpalen. ‘Ik koester dankbare herinneringen aan mijn ouderlijke familie Jodts-Van Belle, die me van jongs af aan heeft gesteund en begeleid,’ zegt hij. “Sinds mijn huwelijk in 1963 ben ik mijn vrouw Denise Duyck ontzettend dankbaar voor haar onvoorwaardelijke steun.”
Willy blijft zijn passie voor muziek koesteren. Waar mogelijk, pakt hij nog steeds zijn instrument op en speelt hij met veel plezier een deuntje mee.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
