Als frontman van de Ieperse metalband Millhaven schreeuwde Jasper Lobelle voor duizenden mensen op festivals als Graspop Metal Meeting en Alcatraz, maar in het dagelijks leven vertoeft hij tussen de wijnranken van Entre-Deux-Monts op de Rodeberg. Met GP Elverdinge organiseert hij al voor het derde jaar het Vlaams kampioenschap wielrennen bij de U17. “We dromen van het Belgisch kampioenschap.”
Jasper Lobelle (36) is dertien jaar zanger en frontman van metalband Millhaven, voorheen bekend als The Curse Of Millhaven. Hoewel de band de laatste jaren hoge ogen gooit in de Belgische metalscene – hun bekendste nummer Maze heeft meer dan 100.000 streams op Spotify – besliste Jasper om er een punt achter te zetten.
(Lees verder hieronder)
Privé
Jasper werd geboren in Ieper in 1989. Hij groeide op in Elverdinge en is de papa van Siebe (11).
Loopbaan
Na zijn middelbare schoolcarrière werkte hij zestien jaar voor een Ieperse firma in de logistieke sector. Twee jaar geleden maakte hij de overstap naar Wijndomein Entre-Deux-Monts in Heuvelland.
Vrije tijd
Zanger bij metalband Millhaven, lid van de Langemarkse wijngilde, medeorganisator van wielerwedstrijd GP Elverdinge.
Waarom stop je?
“Om het kort te zeggen: ik heb een beetje te veel hobby’s momenteel. De motivatie was al een tijdje wat zoek. Ik weet dat de rest van Millhaven nog heel gedreven is. Zij verdienen een frontman die even gedreven is en die er 100 procent voor gaat. Dat kan ik momenteel niet meer brengen. We hebben dat uitgebreid intern besproken. Zij hebben aangegeven dat ze er nog volledig voor willen gaan en dat ze een vervanger willen zoeken. Momenteel zijn er audities bezig.”
Wat waren jouw hoogtepunten bij Millhaven?
“We konden doorheen de jaren al mooie dingen verwezenlijken. Onze muziek werd gespeeld op nationale radiozenders zoals Studio Brussel en Willy. We speelden ook in heel wat coole zalen en op festivals in binnen- en buitenland, met kers op de taart een passage op Graspop Metal Meeting en Alcatraz Festival. Dat zijn de zaken waarvoor je het doet. Het geeft een enorme kick om voor duizenden mensen je muziek te kunnen brengen.”
Doe je nog een afscheidsconcert?
“Wanneer mijn laatste optreden is, hangt af van wanneer er eventueel een vervanger is gevonden en of hij tijdig klaar geraakt. Sowieso vinden alle shows gewoon plaats dit jaar, met of zonder mij. We staan onder meer op Ieperfest en als headliner op Devil’s Rock for an Angel in Zillebeke. Zelfs als mocht er tegen dan een vervanger gevonden zijn behoort een gastoptreden van mij tijdens die shows tot de mogelijkheden.”
Hoe zou je jouw zangstijl omschrijven?
“Screams & grunts heet dat in het vakjargon. Onze muziek is behoorlijk bruut. Ons genre, melodische metalcore, is hevige muziek. Dat is ook een van de redenen waarom ik stop. Mijn persoonlijke muzieksmaak is geëvolueerd in de loop der tijd, waardoor ik minder opensta voor die hele zware riffs en drums.”
“Veel mensen kennen me als een rustige, kalme gast”
Heb je na dertien jaar schreeuwen en brullen geen stemproblemen?
“Ik ben gezegend met een redelijk goeie stem. Daar heb ik wel geluk mee. Ik heb dat heel toevallig ontdekt in de KSA van Elverdinge. Als 15-jarige mocht ik voor de eerste keer leiding geven en het was Halloween. Mijn maat Filiep Devrieze zei: we moeten die gastjes bang maken. Haal eens jouw engste stem boven. Er kwam een soort scream/grunt uit waarvan Filiep serieus onder de indruk was. Ik ken enkele maten die een zanger zoeken voor hun groepje, zei hij. Dat werd dan mijn eerste groep Thorax, dat uiteindelijk In Chains geworden is. Later speelde ik ook in Fatal Recoil, waaruit uiteindelijk The Curse of Millhaven is voortgevloeid.”
Het contrast tussen de brute schreeuwpartijen van Millhaven en jouw job in de vredevolle wijngaarden is wel groot?
“Dat klopt, ik ben wel graag in de rust en de natuur. Als je dan hoort welke ketelherrie we maken… Veel mensen kennen me als een rustige, kalme gast, maar als ze me dan zien zingen op een podium, dan verander ik. Ik word een soort alter ego. Dat is ook uit liefde en passie voor het genre. Je wilt de fans een geestige tijd geven en je gaat daar helemaal in op. Dat geeft een zodanige kick dat je als mens ook een beetje verandert.”
Hoe kwam je bij wijndomein Entre-Deux-Monts terecht?
“Ik heb al een vijftiental jaar de wijnmicrobe serieus te pakken heb en las veel boeken om kennis op te doen over alles van de wijnwereld. Sinds een achttal jaar zit ik ook in het bestuur van de Langemarkse Wijngilde. Het is een passie waarvan ik mijn beroep heb kunnen maken. Bij Entre-Deux-Monts begon ik als flexi-job, maar ondertussen volgde ik avondlessen om me om te scholen tot wijnbouwer en wijngaardenier.”
Je zit daarnaast ook nog in de organisatie van de Grote Prijs Elverdinge.
“We zijn enorm trots dat we voor het derde jaar op rij het Vlaams kampioenschap voor U17 kunnen organiseren. Kortom, de profrenners van de toekomst. We werken met negen bestuursleden en zijn heel gedreven. Het geeft dan ook veel voldoening als we lovende kritiek krijgen van de wielerbond of sympathisanten over hoe goed we erin slagen om met zo’n jonge equipe een goeie organisatie neer te zetten. Dit doet smaken naar meer. Mochten we de juiste partners vinden zien we het op termijn zelfs nog groter. Een Belgisch kampioenschap behoort tot onze wildste dromen.”
