Luk Alloo: “De quarantaine was een heel intieme periode”

Luk Alloo: "Laat ons vooral blij zijn dat we niet met de leiders van de VS of Brazilië zitten opgescheept." © Christophe De Muynck
Thomas Rosseel
Thomas Rosseel Journalist

Ontembaar, zonder blad voor de mond. Steeds met het hart op de juiste plaats. Zo kunnen we een uitgebreide babbel met ervaren televisiemakende rot Luk Alloo (57) het best samenvatten. Maatschappijkritisch en filosofisch ook. “Je moet je eigen ritme in vraag kunnen stellen”, zegt de geboren Blankenbergenaar.

We voelen ons vereerd. Luk Alloo geeft naar eigen zeggen niet vaak interviews. “Als het toch gebeurt, ga ik graag diep. En kritisch”, stelt de naar Antwerpen uitgeweken West-Vlaming. Een filosofisch gesprek met een afgemeten mening later weten we wat de fijnbesnaarde televisiemaker bedoelde. Zijn onmin over bepaalde zaken in onze samenleving, doen hem bij momenten de woorden aaneen razen. Over de corona-aanpak van ons land klinkt hij dan weer milder. Beginnen deden we wel op een luchtige manier, volgens zijn eigen Sterren en Kometen-stijl: met de deur in huis vallen bij een Bekende Vlaming.

Dag Luk, wat heb je vandaag gedaan?

“Ik ben net terug van kantoor, waar ik met enkele mensen de plannen voor nieuwe programma’s besproken heb. Daarnaast zijn we ook bezig met de montage en samenstelling van een nieuw seizoen van Alloo bij de Wegpolitie. De opnames zijn helemaal achter de rug. Ik heb eigenlijk nogal een gestructureerd leven van arbeid en rust in tijden van corona. Gelukkig is die structuur er nog. De uitzendingen voor de nieuwe programma’s zijn pas voorzien in 2021. Ik werk niet graag aan een strakke deadline. Ik doe dat graag op mijn gemak, in alle rust. Ik maak het liefst al in de twaalfde minuut een goal. Als je pas in de 89ste minuut scoort, speel je een hele match met de daver op het lijf. Dat is een beetje mijn werkfilosofie.”

Hebben jullie ook beelden gemaakt tijdens de strikte lockdown?

“Nee, onze laatste draaidag was op 10 maart. De 13de werd de lockdown afgekondigd. Die datum zal ik niet zo snel vergeten. We hebben twee maanden niet gefilmd. We bleven wel bezig, met research en redactiewerk, maar pas de jongste weken hebben we nog wat beelden genomen. Met de veiligheidsmaatregelen in acht genomen.”

Hoe heb jij die eerste maanden met corona beleefd?

“Je zit volledig in een bubbel en je weet niet wanneer je eruit mag komen. Dat was wennen. Op zo’n moment moet je positief en filosofisch blijven. Door heel rationeel na te denken en te stellen: het is ook goed dat er pakweg geen een op de vier mensen sterft als ze de ziekte oplopen. Je kunt boos zijn maar ook het lot aanvaarden. Je kunt er toch niets aan veranderen. Ik ben ook veerkrachtig. Voor mij was dit ook een goed moment om even uit de ratrace te stappen. Ik was er best blij om. Dat hoor ik overigens van veel mensen. Iedereen zat op een sneltrein van werk, sociale bezigheden, vrienden ontmoeten, noem maar op. Nu moesten we allemaal collectief even op de pauzeknop duwen.”

(lees verder onder de foto)

Luk Alloo:
© Christophe De Muynck

“Ik heb in die periode dingen gedaan waar ik anders pas binnen vijftien jaar aan toe was gekomen. Ik heb het volledige oeuvre van Bruce Springsteen op vinyl afgespeeld. Soms vier of vijf elpees na elkaar. Ik heb wat oude boeken herlezen. Mijn twee volwassen kinderen zaten in hun bubbel. Mijn vrouw (Sandy, de dochter van Will Tura, red.) en ik in die van ons. De eerste maand, voor we andere mensen mochten zien, hebben we samen elke maaltijd genuttigd. Dertig keer samen ontbijten, dertig keer samen lunchen en dertig keer samen dineren. Negentig maaltijden aan één stuk samen. Dat was nog nooit gebeurd. We waren op onszelf aangewezen. Het was eigenlijk een hele intieme, fantastische periode.”

Als fervent interviewer twee maanden lang niet onder de mensen komen. Dat zal voor jou ook wel aanpassen geweest zijn.

“Ja, maar je moet ook je eigen ritme kritisch in vraag durven stellen. Daar vinden we anders de tijd niet voor. Je zegt almaar ja tegen opdrachten en filmt zolang als nodig is om een goed resultaat neer te zetten. Je vliegt van het ene project naar het andere. Ondertussen is dat al dertig jaar zo. Dan denk je: potverdikke, nog vijftien jaar en dan is het leven voorbij. Je moet soms eens filosofisch reflecteren en aan je me-time denken.”

Ben jij ziek geweest?

“Ik heb twee dagen enorme hoofdpijn gehad. Maar misschien was dat iets psychosomatisch. (klachten van psychische aard en niet lichamelijk, red.) Er heerst een collectieve angst in de wereld. Of ik corona heb gehad, weet ik niet. Het zou kunnen. Ik ben benieuwd naar het onderzoek, want ik wil me zeker laten testen op antilichamen. Als blijkbaar de helft van de mensen geen problemen en symptomen heeft bij een besmetting, dan is het moeilijk om iets met zekerheid te stellen.”

Heb je je zorgen gemaakt over oudere familieleden?

“Daar sta je altijd bij stil. Hoe gaat het met vrienden, familie, collega’s en buren? Het is een natuurlijke reflex. Dan kijk je naar hun leeftijden en eventuele andere ziektebeelden, zoals diabetes of onderliggende hartproblemen. Gelukkig zijn we daar voorlopig binnen onze kring van gespaard gebleven. We kunnen met zijn allen ook maar volgen wat ons wordt opgedragen. Het heeft geen zin om opstandig en nostalgisch te worden, dat het vroeger allemaal beter was. Dat is verloren tijd. We moeten vooruit. Moeten we nog jaren leven met een mondmasker? So be it.”

Hoe kijk jij naar de recentste versoepelingen? Is dat positief of gaat het plots allemaal wat snel?

“Goh, het feit is: we weten met zijn allen niet wat het beste is om te doen. Het is de eerste keer dat een wereldgemeenschap wordt geconfronteerd met dit virus. (streng) Weet je, er is enorm veel gebasht. Ik vind dat te gemakkelijk. De politici moesten het in eerste instantie meteen gaan uitleggen. Zoekende ministers verschenen twijfelend in het journaal. Maar ook voor hen was dit alles nieuw. Het is logisch dat er dan tegenstrijdigheden klonken. Een Pieter De Crem heeft ook de natuurlijke flair niet van pakweg die fantastische gouverneur van New York, Andrew Cuomo. Voor zijn live persconferenties stem ik speciaal elke dag op CNN af. Maar om onze politici daarvoor zo hard aan te pakken? Laat ons vooral blij zijn dat we niet met de leiders van de VS, Brazilië of Rusland zitten opgescheept, die deze pandemie banaliseren.”

(lees verder onder de foto)

Luk Alloo:
Luk Alloo: “Of ik corona heb gehad, weet ik niet. Het zou kunnen.”© Christophe De Muynck

“Ik ben er ook zeker van dat een tweede golf gestroomlijnder zal verlopen. De maatregelen zitten er ondertussen bij de mensen ingepeperd. Weet je, ik ben oprecht ontroerd door de nationale discipline die mijn medeburger heeft ontwikkeld. Ons land heeft een reflex van intelligentie, collegialiteit en solidariteit gemaakt. De mensen staan aan de bakker of het postkantoor mooi op afstand van elkaar. Dat raakt mij. Onze politici hebben gelukkig ook snel de intelligente reflex gehad om wetenschappers met kennis van zaken de frontlinie in te sturen. Ook bij hen was dat zoeken, analyseren en week na week bijsturen. Maar al die virologen hebben één iets gemeen: ze hebben klasse, flair en empathie. Je gelooft wat ze vertellen. Ze hebben geen saaie politiciprofielen. Het zijn warme mensen. Ik wist meteen dat we in goede handen waren.”

(We wilden tussendoor een vraag stellen, maar Alloo bleef verder razen met zijn interessante betoog, dus lieten we hem begaan.)

“Weet je, het was een goede zaak dat de politiek eens echt verplicht werd om naar de wetenschap te luisteren. Anders kwamen ze geen stap verder. Ik hoop dat de politiek voortaan de wetenschap ook op alle andere vlakken zal volgen. Over onze levensstijl, het milieu, onze voeding, het verkeer, het klimaat. Dat de politiek niet opnieuw in de vertrouwde arrogantie zal hervallen om alles zelf te willen doen en enkel tijdens paniektoestanden aansluiting te zoeken bij de wetenschap. Michel Vandenbosch (frontman van GAIA, red.) zegt al langer wijze dingen over onze eetcultuur. David Quammen (Amerikaanse wetenschappelijke schrijver, red.) schreef al in 2012 in Van dier naar mens dat virussen van dieren naar mensen overspringen. Daar zijn veel boeken van vol geschreven, die helaas enkel worden besproken in kranten die niemand leest. (fijntjes) Als de politiek nu niet meer wil volgen, moeten de wetenschappers maar zelf een politieke partij beginnen. Het is nu of nooit. Om zo alles wat fout is in onze wereld te veranderen. En anders moeten de media als vierde macht maar aandringen en de politiek een spiegel voorhouden.”

Dit zal jou als televisiemaker wellicht ook al geprikkeld hebben, niet?

“Goh, al die mensen zijn al geïnterviewd en dat loopt goed. (geraakt opnieuw gelanceerd) Het gaat mij vooral om de vragen die wij onszelf moeten stellen. Moet de economie opnieuw jaarlijks met anderhalf procent stijgen, als de versoepeling straks compleet is? Moeten we de lobbyisten en oliebaronnen de wereld laten manipuleren en nog vijf jaar op fossiele brandstof blijven rijden, terwijl er genoeg alternatieve middelen zijn? Moeten we die bonussen aan bankiers en dividenden aan grote bazen van vliegtuigmaatschappijen blijven geven, terwijl ze in crisistijd nog staatssteun durven vragen ook? In onze mondiale bestuursvorm zijn de rijksten aan de macht. Zij bepalen de wetgeving. Daar moeten we niet flauw over doen.”

(lees verder onder de foto)

Luk Alloo:
© Christophe De Muynck

“Grote multinationals betalen in ons land weinig belastingen omdat ze anders dreigen met een vertrek. Alles draait rond omzet en verkoop. Dat mogen we niet meer tolereren. Die ethische kwesties moeten we tegen het licht durven houden. Is het geen tijd voor een soort globaal verzet? Apple en Google zijn onze vrienden niet, hé. Apple verkoopt peperdure gsm’s die geprogrammeerd zijn om op een dag leeg te lopen. Ook Google wil ons afhankelijk maken. We worden gegijzeld. Is het niet slimmer om dan wat comfort af te geven en te kiezen voor duurzaamheid en intelligente economie? Ik hoop vooral ook dat we niet zomaar maal drie zullen leven omdat we drie maanden hebben stilgelegen.”

Wat wel zeker is: zelfs de allerrijksten zijn niet veilig voor een dodelijk virus.

“Iedereen heeft nu toch de duidelijke boodschap gekregen dat je, hoe rijk je ook bent, je leven niet kunt verlengen. Covid-19 kan keihard op je inhakken, of je nu 100 miljoen of 100 euro op je rekening hebt staan. Wie ernstig ziek is, belandt op intensieve, hoe rijk of hoe arm ook. Het is de enige manier om je te behandelen. Die schrijnende beelden kennen we ondertussen allemaal. Dat is dus een eyeopener, absoluut.”

Nu we toch maatschappijkritisch bezig zijn. Wat denk jij van de complottheorieën over corona?

“Goh, ik heb dat ook allemaal gelezen. Dat het virus handgemaakt zou zijn in een labo in Wuhan. Maar bon, bewijs het maar eens. Je loopt tegen een muur als je dat wil uitzoeken, met gevaar voor eigen leven. Het nieuws wordt nu gefilterd door journalisten van wie ik hoop dat ze het correct doen en goed geïnformeerd zijn. Maar eigenlijk wordt alles veel te weinig uitgespit.”


(lees verder onder het kader)

Vijf uur in de bak in Congo

De ellenlange lijst met programma’s van Luk Alloo samenvatten in een kadertje is onmogelijk. Wat vindt Alloo zelf zijn beste werk ooit? “Ik kijk niet graag achterom. Het beste programma is wat nog moet komen. De reeksen voor 2021 dus. Er zijn wel programma’s waar ik aangename herinneringen aan bewaar, vol plezier en rock-‘n-roll met de ploeg. Dan denk ik aan Alloo in de Buitenlandse Gevangenis.

Dat was erg spannend en prikkelend om ergens binnen te geraken. We zijn soms ook opgepakt door de politie. In Congo zaten we vijf uur in de bak. Het was een heel moeilijk programma, want je botst op veel tegenstand, maar ook heel plezierig. Ik ben een gelukkig man omdat ik vrij ben om te doen en maken wat ik wil, wanneer ik het wil. Het is altijd mijn idee geweest om mijn studententijd kunstmatig te rekken. Dat is gelukt.”


Stel dat jij volgens je eigen stijl bij BV Luk Alloo zou binnenvallen. Wat zou jij aan jezelf vragen?

“Dat is een moeilijke, hoor. (denkt lang na) Kunnen we die vraag aankruisen en even laten weken?”

Tuurlijk. Is het als journalist eigenlijk raar om zelf geïnterviewd te worden?

“Nee, maar ik geef zelden interviews. Een diepgaand interview aan Humo of Knack deed ik vroeger wel eens graag. Dan ging ik diep en zei ik duidelijk mijn gedacht over relevante zaken. Nu leven we in een cultuur waarbij bepaalde weekbladen een quote uit een ander blad zomaar overnemen en dat dan ongenuanceerd online plaatsen. Met die conflictjournalistiek heb ik het gehad. Ik ben daarom zeer zuinig met interviews. Ik hou van correcte en degelijke journalistiek.”

Genoeg geweekt, die vraag van daarnet. Wat zou jij aan jezelf vragen?

“Wat houdt je wakker ‘s nachts? Dat zou een goeie vraag kunnen zijn.”

En het antwoord?

“Of we als samenleving de klasse en branie zullen hebben om de naweeën van de coronacrisis hand in hand aan te kunnen en we niet vermoeid zullen geraken bij een tweede golf? Of we even solidair zullen blijven, de rust en kalmte zullen bewaren en elkaar graag zullen blijven zien? Ik weet het, dat klinkt allemaal een beetje Bond zonder Naam. Ik vind gewoon dat we allemaal meer liefde voor elkaar moeten voelen en empathisch moeten zijn. We maken vandaag eigenlijk allemaal hetzelfde mee en weten wat we ertegen kunnen doen. En op het einde komt alles goed.”


“Voetbal met geluid van vroeger is een leugen”

Je bent fan van Club Brugge. Hoe hard mis jij het voetbal?

“Ik mis een goeie voetbalmatch, ja. Gelukkig staan er op Netflix enkele fantastische documentaires over Michael Jordan en Diego Maradona. De Duitse competitie zou ik nu ook kunnen volgen, maar die lege stadions vind ik maar niets. Ze worden opgevuld met geluiden van vroeger in een soort ambianceband. (fel) Dat zijn uitlatingen van twee jaar geleden. Eigenlijk is dat een leugen. Dan liever geen voetbal. En heel die soap over de afloop van onze competitie hoefde voor mij ook niet. Is Club Brugge kampioen en op welke manier? Wordt de bekerfinale nog gespeeld? Er waren belangrijkere zaken om over te debatteren. Maar als Club-fan ben ik natuurlijk wel blij met de titel. Terecht, hé. (overtuigd) Er ging toch niets meer foutlopen in de play-offs. Er is geen concurrentie. De enige concurrent voor volgend seizoen is AA Gent.”

Pakken jullie de beker ook nog eventjes vlot mee?

“Natuurlijk. Antwerp (de tegenstander op 1 augustus in de finale, red.) is op de dool en heeft nog geen solide ploeg. Men weet er niet wie blijft en wie gaat. Om dat in een paar weken nog gefinetuned te krijgen, dat betwijfel ik. Of die latere datum dan een soort van competitievervalsing is? Dat heeft met het huishouden van Antwerp te maken, hé. Dat is geen reden om te zeggen dat het geen volwaardige finale wordt. De strategie van Antwerp is de strategie van Antwerp. Ze weten ook al langer de datum van de finale. Dan moet je met een zo goed mogelijke ploeg op het veld komen. Punt.”

sfsfsfs