De Meifoor en de Heilig Bloedprocessie worden dit jaar geschrapt wegens de pandemie. Maar Brugge maakt zich op voor een coronaveilige derde editie van de Triënnale van 8 mei tot 26 september. Dan zullen dertien kunstenaars en architecten hun werken presenteren doorheen de stad.
De Brugse Triënnale is een hedendaags kunst- en architectuurparcours in de Brugse binnenstad dat gratis toegankelijk is. Het is al de derde keer dat het stadsbestuur dit kunstenfestival organiseert. Dertien kunstenaars, onder wie drie Belgen, gaan de uitdaging aan om met hun tijdelijke werken in dialoog te gaan met de complexe stad Brugge en haar inwoners.
Deze derde editie, met als naam ‘TraumA’ verlegt de focus van de publieke ruimte naar enkele ‘verborgen dimensies’ van de stad en haar inwoners. Het thema balanceert tussen het aanwezige en het verborgene, tussen privé en publiek, tussen droom en nachtmerrie. De Duitse kunsthistoricus Till-Holger Borchert, Santiago De Waele van Brugge Plus, programmator Beeldende Kunsten Cultuurcentrum Brugge Michel Dewilde en Els Wuyts, naast haar werk voor de Triënnale ook bezieler van Salon Blanc, zijn de curatoren van deze Brugse Triënnale.
“Onze stad ontleent traditioneel haar levendigheid en magie aan een voortrekkersrol op vlak van cultuur. Met de nodige ambitie om cultureel toonaangevend te blijven, zetten we hedendaagse kunst en architectuur in de kijker met Triënnale Brugge. De vorige edities hebben bewezen dat Brugge kunstenaars en ontwerpers blijvend inspireert”, weet burgemeester Dirk De fauw.
Hoewel Brugge voor velen een droombestemming is, sluimert er in deze picture-perfect-wereld ook armoede, eenzaamheid en angst. Brugge is meer dan enkel het perfecte plaatje dat we kennen uit de toeristische gidsen en de postkaarten. Triënnale Brugge 2021 gaat deze kant van Brugge niet uit de weg. Aan de hand van artistieke en architecturale ingrepen laat Triënnale Brugge 2021 ze deel worden van de beeldvorming van de stad. Triënnale Brugge 2021 gaat voorbij het zichtbare en biedt een blik onder de bast van de fragiele stad.
De N-VA oppositie hoopt dat dit artistiek evenement zelfs verlengd wordt tot aan de herfstvakantie.
De kunstenaars
• Amanda Browder (US) zal met behulp van de lokale Brugse bewoners een kleurrijk en speels textiel ‘lappendeken’ maken dat ze over de bakstenen van de Verversdijk, over het kanaal en tussen de ramen en huizen zal installeren. Dit voorjaar al zal ze Bruggelingen betrekken bij de zoektocht en het verzamelen van textiel. In een tweede fase zullen vrijwilligers kunnen helpen bij het ordenen en stikken van dat textiel. Ook bij het installeren van het lappendeken over de Verversdijk, zullen inwoners betrokken worden.
• Nadia Kaabi-Linke (TN/UA/DE) brengt een cirkelvormige installatie van publieke banken die aantrekkelijk blinken maar door scherpe pinnen niet toegankelijk zijn. De sculptuur ‘Inner Circle’ verwijst naar het eivormige grondplan van de stad en haar vroegere omwalling, maar evengoed naar familiale structuren, werksituaties of exclusieve clubs en geprivilegieerde gemeenschappen die vaak een cirkelvorm gebruiken in hun logo.
• Joanna Malinowska & C.T. Jasper (PL/US) geven met ‘Who is afraid of Natasha?’ aandacht aan een vergeten monument. Natasha is de bijnaam van een sculptuur die jarenlang op een plein in Gdynia (Polen) stond en dat opgericht werd als een verpersoonlijking van een regime dat onderdrukking symboliseert: een mooie vrouw op het platteland die triomfantelijk aanwezig is. Malinowska & Jasper geven een nieuw leven en betekenis aan deze anonieme vrouw.
• Nadia Naveau (BE) plaatst in verschillende nissen aan het water van de Augustijnenrei blinkende maskers met decoratieve en folkloristische patronen. Naveau brengt aandacht naar dit verborgen stukje architectuur, dat niet op de route van toeristenbootjes ligt, en vaak overwoekerd wordt door planten uit achterliggende tuinen. De spiegelende maskers krijgen in Brugge de functie van een verbeeldend signalement, en misschien ook wel van een dromerige verwelkoming.
1/8
Amanda Browder – City of Threads – Arlington Arts
2/8
Jörg Baumann – Adrián Villar Rojas – Poems for
3/8
Nadia Kaabi-Linke – Parkverbot
4/8
© Laura Splan – Doilies, 2004
5/8
Filip Dujardin – Gijs Van Vaerenbergh – Labyrint
6/8
© Hans Op de Beeck – Danse Macabre
7/8
Henrique Oliveira – voorstel Triënnale Brugge 2021
8/8
Nnenna Okore – And the World
1/8
Amanda Browder – City of Threads – Arlington Arts
2/8
Jörg Baumann – Adrián Villar Rojas – Poems for
3/8
Nadia Kaabi-Linke – Parkverbot
4/8
© Laura Splan – Doilies, 2004
5/8
Filip Dujardin – Gijs Van Vaerenbergh – Labyrint
6/8
© Hans Op de Beeck – Danse Macabre
7/8
Henrique Oliveira – voorstel Triënnale Brugge 2021
8/8
Nnenna Okore – And the World
• Nnenna Okore (US/NG/AU) spant een weefsel rond de Brugse Poertoren, geïnspireerd op de typisch rode bakstenenkleur van de streek, en op de techniek van het kantklossen. Met ‘And the World Keeps Turning’ creëert ze een baken die de stad herinnert aan haar verleden én de uitdaging met de toekomst aangaat. Het vertrekpunt voor haar project startte met de vraagstelling naar de identiteit van Brugge.
• Henrique Oliveira (BR) puzzelt op de restanten van het laatste overblijfsel van de stenen omwalling aan de Pottenmakersrei met gevonden multiplex organische vormen in elkaar die lijken op grote takken, wortels of boomstammen. De installatie is zo waarheidsgetrouw dat de samengestelde takken afkomstig lijken van bomen die zich achter de ommuurde tuin begeven. Het laat de bezoeker nadenken over hoe hedendaagse kunst zich laat zien in een historische stad.
• Hans Op de Beeck (BE) toont een draaimolen op ware grootte (1:1) die statisch, stil en monumentaal in de Brugse omgeving plaatsneemt. De installatie is monochroom gekleurd in grijze tinten, heeft een diameter van 12 meter en is ongeveer 4 meter hoog, waarbij de geënsceneerde reeks sculpturen van paarden en koetsen versteend lijken.
• Laura Splan (US) toont haar werk te midden van de vaste collectie van het 13e eeuwse voormalig hospitaal ter Potterie. Tijdens het voorjaar van 2020, het begin van de COVID-pandemie, bouwde Splan verder op haar oeuvre van creatieve invullingen die te maken hebben met zorg en ziekte. De textiele patronen, digitale animaties en geweven structuren verschijnen in Museum Onze-Lieve-Vrouw ter Potterie alsof ze er altijd geweest zijn, maar roepen tegelijkertijd ook een eigenaardig gevoel op.
• Gijs Van Vaerenbergh (BE) vertaalt een site-specific concept in een tijdloze esthetische ervaring: ‘Colonnade’. Ze installeren een paviljoen dat bestaat uit een reeks door elkaar lopende kolommen die een labyrintische ruimte creëren waarin bezoekers kunnen verdwalen. De zuilengalerij bevindt zich in het noorden van de stad, in het groen van het Baron Ruzettepark. ‘Colonnade’ is geen traditioneel paviljoen maar een ruimtelijke constructie zonder binnenkant.
• Adrián Villar Rojas (AR) plaatst in en rond de Poortersloge enkele bijzondere vogelnesten. Ze maken deel uit van zijn werk ‘From the series Brick Farm’, een ongoing project dat voordien ook al op de Biënnale van Lahore te zien was.
• Héctor Zamora (MX) toont werk in de ommuurde tuin van het Gezellehuis, waar hij een interventie brengt rond een grote alleenstaande boom, een Oostenrijkse den. Tijdens een eerste bezoek aan de locatie viel zijn oog op die specifieke boom omdat deze hem herinnerde aan de ‘ceibo’ (een tropische boomsoort), in de jungle van de Amazone. Deze boom heeft een heilige status en wordt omringd door slingerplanten.
De interventies van Jon Lott (US) en van Gregor Schneider (DE) zijn nog niet helemaal bevestigd en worden later geconcretiseerd en meegedeeld.
Aansluitend is er een groepstentoonstelling in de Poortersloge, die een 40-tal sculpturen, foto’s, tekeningen, schilderijen en video’s van nationale en internationale kunstenaars presenteert. De expo bevat werk van onder andere Willem Boel, Joëlle Dubois, Daan Gielis, Geert Goiris, Ronald Ophuis, Sarah&Charles, Ana Torfs en Anne-Mie Van Kerckhoven.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
