De viroloog wordt eventjes kunstenaar: Marc Van Ranst stelt voor het eerst zijn werk tentoon… in Knokke-Heist

Sinds de coronacrisis kent Vlaanderen Marc Van Ranst als viroloog, maar nu laat hij ook voor het eerst zijn artistieke creaties zien: een hele zomer lang in de nieuwe galerie van Lauren Van Middelem in Knokke-Heist. “Mijn werk toont een ander aspect van mij als mens, maar het woord ‘kunstenaar’ voelt heel onwennig.”

Marc Van Ranst groeide op in een kunstzinnige familie. De oom van zijn moeder was de schilder Door Boerewaard en zijn vader is schilder en tekenaar. Nog altijd zoekt hij graag musea op, ook bij ons, van Mu.Zee in Oostende tot de vele galerieën in Knokke-Heist. Sinds 2012 maakt hij ook zelf abstracte digitale kunst. Maar daar komt hij nu pas mee naar buiten nadat zijn zoontje er een jaar geleden op aandrong om die werken aan de wereld te tonen, en een eerste voorzichtige aanzet op internet tot zijn verbazing verfrissend vriendelijke reacties losmaakte.

“Ik ben de kermiscoureur die eens mag meerijden in de grote koers”

Bovendien vroeg Lauren Van Middelem, die pas in april haar galerie opende, hem om zijn werk bij haar tentoon te stellen. “Iedereen weet wie Marc Van Ranst is en wat hij doet. Maar dat hij ook met heel andere zaken bezig is, boeit me”, legt ze haar keuze uit. “Ik vind zijn werk bovendien interessant, zelfs vernieuwend. En daar komt nog eens bij dat het iets losmaakt, onder meer op sociale media, reacties waar hij dan zelf ook weer op inspeelt. Zo ontstaat een dialoog waarvan ik hoop dat die drempelverlagend werkt.”

Dubbel plezier

We mogen ons Van Ranst voorstellen in de weer met penselen en verf, want dat doet hij ook wel eens, maar zijn interesse gaat net zo goed uit naar het digitaal bewerken van foto’s. “Ik vertrek vanuit een opname. Dat kan een structuur zijn of een contrast tussen lichtvelden… Maar dat beeld is niets meer dan een beginpunt waarop ik verder werk, met analoge technieken maar ook met artificiële intelligentie, tot ik een resultaat bereik dat ik interessant vind. Want het is dat resultaat dat telt voor mij. Zo vertrok ik voor het werk Monochrome uit een foto van een glanzend chocoladepapiertje.

De mogelijkheden van digitale bewerking zijn eindeloos, en dat intrigeert hem. Misschien omdat dat aspect aanleunt bij zijn werk als wetenschapper? “Toch niet, voor mij zijn dat compleet verschillende werelden. Ik schilder geen virussen of zo”, lacht hij. “Het is wel zo dat het plezier dat ik vind in het uitwerken en het uitvoeren van een experiment net hetzelfde is als wat ik ervaar als ik iets artistieks creëer.”

Wat er in het werk te zien valt, laat hij aan de kijker over. “Maar ik verwijs in de titel van de tentoonstelling naar metamorfose, een gelaagdheid die vanzelf ontstaat en die ik net daarom aangenaam en uitdagend vind. En als anderen daar iets van meenemen, vind ik dat wel prettig, ja.”

Kunst?

Dat anderen zijn werk kunst noemen, aanvaardt hij. “Maar mezelf kunstenaar noemen, voelt erg onwennig. Ik claim ook helemaal niets. Wat ik nu toon is niets meer dan een aspect van mij als mens, dat bij het publiek minder bekend is. Maar mijn job is en blijft viroloog. Ik voel niet de minste druk of verwachting voor wat mijn artistiek werk betreft.”

Zijn werk tentoongesteld zien in een galerie naast die van onder meer Bram Bogaert en Pol Mara, twee van zijn eigen helden bovendien, stemt hem dan ook vooral nederig. “Noem het een groot toeval dat ik daar eventjes naast mag staan, maar het zet mij allerminst op dezelfde hoogte als hen. Ik ben de kermiscoureur die eens mag meerijden in de grote koers.”