Net geen 16.000 pagina’s, dat is de boekenoogst die 2018 opbracht voor Geoffry Missinne. Voor elke week van 2018 wou hij een boek lezen, goed voor 52 stuks dus. “Het is een cliché, maar lezen heeft mijn blik enorm verruimd”, zegt de Handzamenaar die van plan is om in 2019 minstens evenveel boeken te lezen.
“‘t is gebeurd”, zegt Geoffry Missinne met de iconische woorden van Erik Van Looy. In 2018 las hij 52 boeken, elke week eentje dus. Een echte lezer is hij nochtans nooit geweest, maar 2018 was een keerpunt. “Ik heb nooit echt veel gelezen, maar na mijn studies journalistiek wou ik daarin verandering brengen”, begint de 30-jarige Handzamenaar uit de Rozenlaan. “Ik begon stilletjes aan meer te lezen en zo kwam ik op het idee om in 2018 liefst 52 boeken te lezen, goed voor elke week eentje. Al heb ik niet per se iedere week een boek gelezen. De ene week kon ik twee boeken lezen en dan de week erna eens geen een. Zo heb ik in februari amper 100 pagina’s gelezen, terwijl ik in april tien boeken verslond.”
‘Boy reads world’
De Handzamenaar draaide net geen 16.000 pagina’s om, heeft hij berekend. “52 boeken lezen op een jaar leek me doenbaar, maar ook weer niet. Ik heb een voltijdse job als bediende en ik moet mijn huishouden ook nog doen. Daarom wou ik het niet aan de grote klok hangen. Al zou ik het ook niet zo’n grote ramp gevonden hebben als ik mijn doel niet had bereikt. Het moest leuk blijven.”
Wanneer hij de tijd vond om te lezen? “Dat is met voorsprong de meest gestelde vraag die ik het afgelopen jaar kreeg”, lacht Geoffry. “En het antwoord is vrij simpel: ik las ‘s avonds wanneer andere mensen naar de televisie zitten te kijken. Maar twee uur naar een scherm staren is simpeler dan je concentreren op een boek. En ook al was het eens een minder boek, ik heb er nooit eentje aan de kant gelegd en niet uitgelezen. Ik denk altijd: misschien wordt het straks nog beter…”
Geoffry maakte de Instagrampagina boyreadsworld aan waarop hij z’n boeken voorstelde en kort recenseerde. “Verder heb ik geen bedoelingen. Al vind ik het wel leuk dat ik mensen kan stimuleren en warm maken om een goed boek te lezen. Ik koop alle boeken – bij voorkeur bij de onafhankelijke boekenwinkels – en als ik het dan kan doorgeven aan iemand van wie ik weet dat die het graag zal lezen en het dan effectief ook zo is, geeft dat wel voldoening. Ondertussen heb ik ook een boekenclubje opgericht. Ik dacht dat ik wel een drietal mensen zou kunnen aantrekken – een boek lezen is toch steeds minder evident aan het worden in onze maatschappij, heb ik de indruk – , maar ondertussen zijn het er al tien.”
In ‘t Engels
Vanuit zijn huiskamer heeft Geoffry een stukje van de wereld leren kennen. “Het is een cliché, maar lezen heeft echt mijn blik op de wereld enorm verruimd. Ik werd geconfronteerd met thema’s die aan de andere kant van de wereld enorm leven, maar daarom niet minder belangrijk zijn. Daarom lees ik ook bewust zoveel Engelstalige boeken. Zonder afbreuk te willen doen aan hun werk, maar Vlaamse en Nederlandse auteurs schrijven vaak over een familie op het platteland en hun interne strubbelingen. Geef mij dan maar een boek dat zich in India of in de Canadese wildernis afspeelt.”
Ten slotte willen we nog weten wat 2019 brengt. “Het is geen absolute must, maar ik zou graag mijn record van 2018 breken. Waarom niet?! En ik begin met Drift van Bregje Hofstede.”
De top drie van Geoffry
“Zoals ik al zei, heb ik voornamelijk Engelstalige boeken gelezen, maar er zaten ook heel wat goeie Nederlandstalige boeken tussen. Mijn Nederlandstalige top drie wordt geleid door De avond is ongemak van Marieke Lucas Rijneveld. Zij brengt het schrijnende verhaal van een boerengezin dat wordt getroffen door de dood van een kind. Op twee staat Noord van Sien Volders en op drie Wat het hart verwoest van John Boyne.”
