Het kruim van de internationale paardensportwereld doet de Gaverbeekhippodroom dinsdag opnieuw op haar grondvesten daveren. De 178ste editie van Waregem Koerse zal weer feilloos becommentarieerd worden door Nicky De Frene (49). De volbloed Waregemnaar hanteert er al sinds 1992 de microfoon en maakt zich op voor hét hippisch feest van het jaar. “We beseffen collectief niet voldoende hoe uniek Waregem Koerse is.”
Amper 16 jaar jong toen was Nicky De Frene toen hij voor eerst de paardenrennen op Waregem Koerse van deskundig commentaar mocht voorzien. Toen nog aan de zijde van VRT-journalist Jaak Pijpen, sinds 1996 vliegt de geboren en getogen Waregem volledig solo doorheen de de draf- en galoprennen langs en over hindernissen zoals de Ierse Berm en de iconische Gaverbeek.
Vandaag is zijn stem vastgehecht aan de Gaverbeekhippodroom en is zijn commentaar voor de massa toeschouwers de vertrouwde soundtrack bij de jaarlijkse hoogmis van de paardensport.
“Ik was best jong, ja”, glimlacht Nicky. “Maar ergens stond het in de sterren geschreven dat ik op deze stoel zou belanden. Meer nog: ik ben het resultaat van een liefdesverhaal dat tussen de paarden is gestart.”
“Mijn ouders hebben elkaar leren kennen op de hippodroom van Kuurne en als kind volgde ik hen naar alle mogelijke wedstrijden. Mijn grootouders hadden een wedkantoor, mijn oom had enkele volbloeden waarmee hij in Oostende racete… Ik ben opgegroeid in dit wereldje.”
Debuut in Oostende
Als tiener ontdekte Nicky het Britse paardenrennen op de BBC. “Ik raakte betoverd door de Engelse manier van commentaar geven… Dat wilde ik ook. Toen ik in 1992 met mijn ouders naar Glorious Goodwood, een Engelse meeting op topniveau, trok, was ik volledig verkocht.”
Terug thuis nam Nicky contact op met Thierry Storme, toen voorzitter van de Oostendse Wellingtonrenbaan. “Op 31 augustus mocht ik er voor het eerst commentaar geven. Een dag na mijn officiële debuut mocht ik al aan de slag op Waregem Koerse. Storme was ook bestuurslid bij Waregem Koerse en ik had hem een stukje van mijn commentaar laten horen.”
“Op een cassettebandje had ik commentaar ingesproken voor de Grote Steeple Chase van Vlaanderen. Zo maakte ik de organisatie duidelijk dat ik het parcours op mijn duim kende. De trein waar ik toen ben opgesprongen, is niet meer gestopt.”
Nu is Nicky de vaste stem in Waregem, Kuurne en Oostende. “Ik doe best veel meetings per jaar”, glundert Nicky, in het dagelijkse leven leerkracht Nederlands bij scholengroep Sint-Paulus in Waregem. “Maar het heeft nog geen seconde als werken aangevoeld. Integendeel, zo’n koersdag bezorgt me energie.”
Absolute topsport
Na al die jaren in het vak blijft Waregem Koerse toch iets speciaal, zegt hij. “Ik kom hier sinds mijn zesde, dit is zowat mijn tweede thuis. Maar het evenement is enorm geëvolueerd. Het niveau is als een komeet de hoogte ingeschoten, alles wordt veel professioneler aangepakt. De timing van de races wordt nu heel strikt opgevolgd, tot op de minuut en seconde, zelfs.”
“Ook de visie rond diervriendelijkheid is – volledig terecht – helemaal anders dan begin jaren tachtig. Het vipgebeuren heb ik met eigen ogen zien groeien en aan belang zien toenemen.”
“Waregem Koerse is enorm geëvolueerd. Het niveau is als een komeet de hoogte ingeschoten, alles wordt veel professioneler aangepakt… De timing van de races ligt tot op de seconde vast en de visie rond diervriendelijk is – volledig terecht – helemaal anders dag begin jaren tachtig”
“De allergrootste verandering is misschien wel de opkomst van het internet. Vroeger kreeg ik per race en paard de basisinfo op papier en daarmee moest ik het zien te redden. Nu is er een constante stroom aan updates beschikbaar. Een zegen, maar tegelijk ook een uitdaging om daar de meerwaarde uit te filteren. Gelukkig is de fond van Waregem Koerse nog altijd dezelfde: absolute topsport.”
Want dat dreigen we soms wel eens te vergeten, vindt Nicky. “Waregem Koerse is in eerste instantie een sportief evenement van wereldniveau. De absolute top van de paardensport blaast die dag verzamelen in Waregem. Met de Gaverbeek hebben we ook de breedste sprong over een waterpartij ter wereld in huis.”
“Om het in wielertermen uit de drukken: dit is een van de vijf Monumenten. Alleen schenkt de media wat te veel aandacht aan het societylaagje en het randgebeuren, terwijl er op de piste straffe prestaties worden neergezet. In paardensportlanden als Frankrijk, Italië en Groot-Brittannië kijken ze nog steeds met veel bewondering naar wat hier wordt neergezet. Dat mogen we niet uit het oog verliezen.”
Verrekijker
Tijdens zijn ruim drie decennia lange commentatorcarrière maakte Nicky heel wat hoogtepunten mee. “Ik bevind me in een bevoorrechte positie”, zegt hij. “Het is dan ook een absolute eer om Waregem Koerse te mogen becommentariëren.”
“Het mooiste moment? De vier zeges op rij van Taupin Rochelais tussen 2015 en 2018. Ongezien in het moderne paardenrennen. Op zo’n moment beleef je geschiedenis in het heden. En mag ik die ook nog eens van de nodige commentaar voorzien. Zoals ik al zei: een eer.”
“In alle grote paardensportlanden kijken ze met heel veel bewondering naar wat hier wordt neergezet. Bij ons schenkt de media misschien wat te veel aandacht aan het societylaagje en het randgebeuren, terwijl er op de piste straffe sportprestaties te zien zijn”
In aanloop naar Waregem Koerse zondert Nicky zich regelmatig af aan zijn studeertafel. “Ik wil elk detail van ieder paard kennen. Blokken, blokken en nog eens blokken. En ik zorg dat mijn verrekijker in topconditie verkeert. Want die heb ik de hele dag nodig om de races goed te kunnen zien. Ik kan natuurlijk terugvallen op televisiebeelden, maar het liefst zie ik de actie met eigen ogen. Mijn verrekijker is die dag echt onmisbaar.”
Na de tien races daalt Nicky moe, maar voldaan van zijn commentaartoren aan de rand van de piste neer. “Waregem Koerse is de meest intensieve dag van het jaar. Ik ben zowel fysiek als mentaal compleet leeg, want ik mag immers geen seconde de aandacht laten verslappen. Maar het is tegelijk zó leuk om doen.”
“Mijn commentaar gaat mee met het ritme van de wedstrijd. Hoe sneller ze lopen, hoe sneller ik praat.” En daarbij valt hij amper over zijn woorden. “Die vloeien er gewoon uit, het zit na al die jaren in mijn DNA. Tijdens de Koerse zit ik in een soort bubbel. Eentje met véél adrenaline”, knipoogt hij.
Een weddenschap plaatst Nicky niet. “Geen tijd voor. En heb ik trouwens nog nooit gedaan. Al geef ik wel per race mijn prognoses mee, op basis van de beschikbare data. Maar ik begrijp perfect dat mensen wat geld op een paard inzetten. Zo kruip je mee in het zadel en word je voor heel even voor een klein stukje mede-eigenaar. Het is part of the game.”
Glaasje champagne
Na afloop geniet Nicky van zijn teruggevonden rust. “Dan kaart ik nog even na en drink ik hopelijk een glaasje champagne op alweer een geslaagde editie. Tijdens de wedstrijden draait mijn motor enkel op water.”
“Mijn commentaar gaat mee met het ritme van de wedstrijd. Hoe sneller ze lopen, hoe sneller ik praat. De woorden vloeien er dan gewoon uit”
Wanneer het laatste paard weer op stal staat, denkt de rascommentator stilletjes al aan de volgende editie. “Omdat het gewoon zo’n mooi feest is. Ik hoop dat ik dit nog lang mag doen. Het is een huizenhoog cliché, maar zolang ik gezond blijf en de organisatie me de kans geeft, blijft ik doorgaan.”
“Al ben ik de eerste om mijn rol te relativeren. Het zijn de paarden, jockeys, eigenaars en trainers die de echte sterren zijn. Of zoals de iconische BBC-commentator Peter O’Sullivan ooit zei: I’m just calling the horses home. Klopt volledig.”
