Bruggeling Hans Gyselen neemt afscheid van openbare omroep

Na een carrière van 36 jaar bij de openbare radio omroep – van BRT tot Radio 2 West-Vlaanderen – is Bruggeling Hans Gyselen (62) met pensioen.

Hans Gyselen volgde van 1969 tot 1975 Latijn-Griekse humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege. Nadien studeerde hij Germaanse Filologie aan de KULAK en KUL, gevolgd door een postgraduaat audiovisuele communicatiemedia. In oktober 1980 startte hij zijn carrière bij BRT 2 Omroep West-Vlaanderen als regisseur-omroeper en presentator. Na een tussenperiode als leraar aan het Instituut voor Voeding en eindredacteur bij Het Volk, was hij van 1991 tot 2002 reporter en nieuwsredacteur bij de radionieuwsdienst in Brussel en van 2002 tot eind 2017 eindredacteur, coördinator en nieuwsverantwoordelijke bij Radio 2 West-Vlaanderen.

Je begon in 1981 bij ‘de BRT’, een eeuwigheid geleden. Wat is er sindsdien veranderd?

Hans Gyselen: “Alles en niets, omdat Radio 2 West-Vlaanderen de mensen nog altijd wil boeien. Net zoals jullie dat doen. Ik ben een trouwe abonnee van de Krant van West-Vlaanderen. Omdat dat dichtbij is. Radio 2 mikt daar ook op. Die aanpak wérkt, al jaren. Een luistercijfer van 30 procent is naar West-Europese normen gigantisch! Dat is omdat al die luisteraars, lezers en klikkers zichzelf ergens in herkennen.”

“Iets sensationeels scoort in tijden van populisme nu eenmaal beter”

“Terzelfdertijd is ook alles veranderd bij de radio. Zeker technisch, maar ook inhoudelijk. Vroeger moest je een technicus zeggen welke stukjes opname je wilde overhouden voor de reportage. Ze kleefden die stukjes band dan letterlijk aan elkaar met plakkertjes. Vandaag doe je het allemaal zelf.”

En inhoudelijk ?

“Ik zal wellicht overkomen als iemand van de oude stempel, als ik zeg dat ik het nu allemaal vaak te licht vind, of te oppervlakkig. Iets sensationeels scoort in tijden van populisme nu eenmaal beter, denk ik dan. Al moet ik zeggen dat dat bij Radio 2 wel binnen de perken blijft. We zijn dan ook een onderdeel van de openbare omroep. En die hanteert waarden als onafhankelijk, objectief, kritisch, respectvol…”

“Like and share is het nieuwe credo. Daar maak ik me zorgen over…”

“Da’s niet makkelijk, met de opkomst van sociale media als Facebook en Twitter. Het moet allemaal nog heter van de naald zijn. Daar schiet de kwaliteit en de diepgang soms bij in. Maar het is niet eens een nieuw fenomeen. Toen Jean-Luc Dehaene nog leefde, zei hij: iets wordt ‘s ochtends gelanceerd op de radio. ‘s Middags hoor je al veel reacties. En ‘s avonds soupeert de tv het hele onderwerp op. En daar voeg ik aan toe: ‘s anderendaags kraait er soms geen haan meer naar, want het is yesterday’s news. Maar wat met het onderwerp zélf? Wordt dat nog voldoende opgevolgd, weken, maanden later?”

Je windt je erover op; maak je je zorgen over de toekomst?

“Uiteraard! Wie had kunnen denken dat de Amerikanen een Trump zouden verkiezen, of de Britten voor een Brexit zouden stemmen? En kijk naar hoe tevreden die mensen vandaag zijn: dat is een minderheid geworden! Maar ja, zeggen ze dan, volgens mijn smartphone leek dat toen het beste idee… Alle verhoudingen in acht genomen, vind ik dat populisme bijna een grotere bedreiging voor onze democratie is geworden dan terrorisme. Like and share is het nieuwe credo. Ja, ik maak me daar zorgen over.”

Welke reportages zijn je bijgebleven na al die jaren ?

“Als reporter kom je in de meest uiteenlopende situaties terecht. Dat kan simpel en warm zijn: mensen die na de opname willen dat je nog blijft voor koffie en taart, terwijl je snel moet gaan monteren. Het meest plezier heb ik beleefd aan wat tot stand kwam in moeilijke omstandigheden en toch goed eindigde.”

“Zweten, stressen en achteraf blij zijn: dat blijven ook vandaag de mooiste radiomomenten”

“Ooit stapte ik eens wat te lang mee in de Canadese Bevrijdingsmars, van Hoofdplaat naar Knokke. Want ik was vooraan tot bij een oud-strijder geraakt die héél pakkend en beeldend kon vertellen. Weet je, daar in die bocht, ik zie het nog voor me, er hing een dikke mist, maar daar lag een brandende tank, en… Ik heb toen een collega die in Knokke woonde, moeten vragen om me met de auto te komen halen, midden de velden, en als de weerlicht naar de studio in Kortrijk te rijden.”

“Onderweg, in de Baron Ruzettelaan, kwamen we nog pal in een herdenkingsoptocht terecht! De E403 bestond toen nog niet… Op het nippertje haalde de reportage de uitzending, en het was echt heel mooi. Zweten, stressen en achteraf blij zijn: dat blijven ook vandaag de mooiste radiomomenten.”

Je werkte voor je periode bij Radio 2 elf jaar bij de radionieuwsdienst in Brussel. Hoe kijk je op die periode terug?

“Om eerlijk te zijn: dat was de mooiste periode uit mijn beroepsloopbaan! Al mag ik dat niet te luid zeggen tegen mijn fijne collega’s van Radio 2… Op de radionieuwsdienst heb ik mijn job echt geleerd. Degelijk zijn, kritisch, checken, en toch supersnel werken.”

“Ik heb historische momenten meegemaakt in de studio van Voor de Dag op Radio 1, zoals het ontslag van Willy Claes bij de NAVO”

“Ik heb historische momenten mogen meemaken in de studio van Voor de Dag op Radio 1. De val van Gorbatsjov bijvoorbeeld. Of Marcel Colla die tijdens de dioxinecrisis live z’n ontslag als minister aankondigde. Ook heel onverwachte dingen. Zoals een Amerikaanse zender die mij op een ochtend op de redactie belde, en vroeg of Willy Claes inderdaad ontslag zou moeten nemen bij de NAVO, omwille van de Agusta-smeergeldaffaire. Ik ben wel germanist, maar vind dan maar eens de exacte juridische woorden in het Engels.”

Mis je je collega’s ?

“Veel meer dan het werk zelf. Je deelt samen stress, maar je lacht ook veel samen. In zo’n kleine ploeg deel je lief en leed ook intenser dan in een grote werkkring. Geregeld komen er jonge mensen bij, en dat hield mij jong. Zij zien nieuwe dingen, die voor jezelf een evidentie zijn. Het is dan heel verfrissend om daarover in gesprek te gaan.”

“Van jong talent bij Radio 2 West-Vlaanderen gesproken: velen stromen door, en brengen het heel ver, om alleen maar Xavier Taveirne te noemen. Ik heb beide richtingen doorlopen: van de regio naar Brussel, en terug. Eén ding is zeker: verandering houdt een mens jong! Als je zelf dan ook nog eens kan zeggen, dat je je nooit een keuze uit het verleden hebt beklaagd, dan mag je na zo’n loopbaan tevreden zijn, denk ik.”

Nog grote plannen?

“Op dit moment niet, nee. Ik ben vroeger met pensioen gegaan dan ik van plan was, omwille van wat gezondheidsproblemen. Ik geniet nu vooral van de vrije tijd. Het was werken ‘s ochtends, overdag of ‘s avonds, alles door elkaar. De ochtenden deed ik het liefst, omdat dat hét moment is om als radio de eerste te zijn. Maar het was fysiek ook meest belastend. Ik heb het nageteld en ik kom aan ongeveer 2.200 ochtenddiensten. Om 2.30 uur opstaan toen ik in Brussel werkte, om 3.30 uur toen ik in Kortrijk werkte. Dat kan niet gezond zijn!”

“Ik heb het nageteld en kom aan ongeveer 2.200 ochtenddiensten. Dat kan niet gezond zijn”

“Ik heb nog mijn hobby’s: lezen, op piano nummers naspelen, lopen. Sinds het begin van Dwars door Brugge, ergens midden jaren ’80, heb ik bijna elke keer meegedaan aan de 15 km, al wordt dat lastiger met de jaren. Straks op 13 mei zal het bijna dag op dag een jaar geleden zijn dat ik geopereerd werd voor een enkelbreuk. Ik weet echt niet of het nu nog zal lukken, als 62-jarige…”