Marcel Vanslembrouck (77) schrijft boek vol jeugdherinneringen: “Ik blijf sterk aan Kortemark gehecht”

Marcel Vanslembrouck, die al heel wat dichtbundels en biografieën op zijn naam heeft, is dit keer in de pen geklommen voor het autobiografische Een jongen van de Krekebeek. In dat boek vol jeugdherinneringen beschrijft de Torhoutenaar zijn jeugdjaren in Kortemark, waar hij tot z’n 25ste gewoond heeft.

Intussen heeft Marcel (77) al sinds 1972 zijn thuis in Torhout, waar hij aan het plaatselijke VTI heeft lesgegeven. Hij woont met zijn vrouw Marleen Doom (74) in de Weidestraat op Driekoningen.

Titel verwijst naar lied

“Ik ben in juli 1947 in Kortemark geboren in het ouderlijke huis van mijn moeder aan de overzijde van de Koutermolen”, vertelt Marcel. “Mijn vader werkte op dat moment als seizoenarbeider in Noord-Frankrijk en was niet aanwezig tijdens de bevalling. Ik was de tweede van vier zonen. Mijn ouders waren eenvoudige werkmensen. Ik heb in Kortemark basisschool gelopen, er mijn hele jeugd doorgebracht en er 20 jaar tot mijn 36ste in het eerste elftal van de lokale voetbalclub gespeeld. Alhoewel ik nu al zolang in Torhout woon, blijf ik sterk aan mijn geboortedorp gehecht.”

“De titel van het boek is ontleend aan het staplied We zijn de jongens van de Krekebeek, dat in 1948 geschreven werd door het vroegere schoolhoofd Jules Vernack. We hebben dat liedje tientallen keren op school gezongen, zoals veel van mijn generatiegenoten zich zullen herinneren. De Krekebeek loopt door Kortemark-centrum.”

Boek uit twee delen

Het boek bestaat uit twee delen. Het eerste is Marcels biografie van 1947 tot 1965, aangevuld met hoe kinderen en jongeren zich in die periode gedroegen. Het tweede, omvangrijkere deel bestaat uit 198 blokjes tekst waarin de gebruikte taal zigzagt tussen dichterlijk en feitelijk. Het gaat om herinneringen, geschiedkundige feitjes, weetjes, impressies en gebeurtenissen uit de jeugdjaren van de auteur en dit tegen de achtergrond van het leven in Kortemark. De tekstblokjes kennen geen chronologische volgorde.

Met 198 tekeningen

“Elk van de 198 tekstjes wordt voorafgegaan door een tekening in wat ik Azteekse stijl noem”, zegt Marcel. “Ik heb die tekeningen zelf gemaakt. Mijn kinderen en kleinkinderen zullen er de hand van hun papa en opa in herkennen, wat het bijzonder maakt.”

“Het boek bevat ook een vleugje sociale geschiedenis. In die jaren gaapte er een erg diepe kloof tussen de arbeiders, zoals mijn ouders waren, en de mensen met meer aanzien. Gelukkig zijn de tijden toch wel veranderd.”