Dik anderhalf jaar nadat Nederlander Sam Coli (25) in een Brugs café gruwelijk werd toegetakeld met een bierglas, zit de dader in de cel. Rafal W. kreeg bij verstek veertig maanden effectief en werd recent opgepakt in Tsjechië. De 38-jarige Pool tekende verzet aan en schreeuwt nu zijn onschuld uit: “Mocht ik zoiets gedaan hebben, zou ik mij dat toch herinneren?”
Een weekendje met vrienden in Brugge eindigde voor Sam Coli op 27 februari vorig jaar in een regelrechte nachtmerrie. Die zaterdagavond zette de 25-jarige Nederlander de bloemetjes buiten in het café Ambiorix op de Eiermarkt, maar rond 1 uur ’s nachts liep het gruwelijk fout toen een dronken Pool een bierglas stuksloeg in zijn gezicht. Enkele minuten eerder had Sam de man gevraagd om een meisje met rust te laten, nadat zij om hulp had gevraagd.
Getuigenverklaringen
De gevolgen waren niet min. De jongeman liep diepe snijwonden op in de hals en het gezicht. Een stuk van zijn rechteroor hing zelfs los. De dader nam de benen, maar op basis van getuigenverklaringen en een geldafhaling kon Rafal W. als verdachte geïdentificeerd worden.
De 38-jarige Pool had eerder die nacht ook al mensen lastiggevallen in café Bras. Op camerabeelden was te zien dat hij ook toen al een groot halveliterglas in de handen had.
W. kwam niet opdagen voor zijn proces en werd in juni bij verstek veroordeeld tot veertig maanden effectieve celstraf. De rechtbank beval zijn onmiddellijke aanhouding en recent kon de politie de stukadoor op zijn werk arresteren in Tsjechië.
Nieuw proces
W. tekende verzet aan waarop hij donderdag een nieuw proces kreeg. Daar ging hij voluit voor de vrijspraak. “Mijn cliënt was die nacht in dat café aanwezig, maar ontkent dat hij met dat bierglas sloeg”, pleitte zijn advocaat.
De beklaagde nam ook zelf het woord. “Mocht ik zoiets gedaan hebben, zou ik mij dat toch wel herinneren”, stelde hij.
Blijvende littekens
Tijdens het eerdere proces in juni kende de rechtbank 39.000 euro schadevergoeding toe aan Sam, die aan de feiten blijvende littekens overhield in zijn hals en gezicht.
Tijdens de pleidooien las hij toen een brief voor. “Toen ik mijn vrienden de ochtend na de feiten aan mijn ziekenhuisbed zag staan, met tranen in de ogen en een blik vol ongeloof, besefte ik dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Ik ben getekend voor het leven. Waarom moest dit in godsnaam gebeuren?”
De uitspraak volgt op 14 december. (AFr)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
