ASSISEN: “Ik heb hem vergeven” (moeder beschuldigde)
Op het assisenproces over de oudermoord op Ghislain Vandecasteele (55) heeft de weduwe van het slachtoffer verklaard dat ze haar zoon vergeven heeft. De moeder van de beschuldigde hoopt dat Cédric Vandecasteele (33) nog een toekomst heeft. “Ik ga nog meer verdriet hebben als hij jaren in de gevangenis zal moeten zitten.”
Dolores Pluym (55) omschreef haar zoon als impulsief, sociaal, vriendelijk en beleefd. “Ook de relatie met zijn vader zat goed. We waren een doorsneegezin dat veel discussieerde aan tafel, maar voor de rest niks.” Het druggebruik van Cédric Vandecasteele zorgde soms wel voor spanningen en leidde vooral tot psychoses. “Je moest dan meegaan in zijn verhaal om hem terug kalm te krijgen. Hij dacht eens dat we samen met de gasten van het voetbal een complot aan het smeden waren tegen hem.” De getuige merkte ook op dat ze eigenlijk strenger was dan haar echtgenoot. “Ghislain was een forse man. Iedereen dacht dat hij streng was, maar je moest hem kennen. Hij was eerder stil en afwachtend. En een harde werker.”
Op 25 juli 2019 belde Ghislain Vandecasteele minuten voor zijn dood nog naar zijn echtgenote. “Het is weer van dat, hij zit in een psychose”, klonk het. De moeder van de beschuldigde reed naar de woning in Boezinge, maar werd onderweg opgebeld door Cédric. “Hij zei dat hij zijn vader had doodgestoken, maar ik dacht dat het niet zo erg ging zijn. Ik dacht dat hij in een discussie misschien een duw had gevonden en zich de rest weer inbeeldde.”
Op vraag van haar advocaat Kris Vincke bevestigde Dolores Pluym dat ze haar zoon vergeven heeft. “Ik zeg niet dat ik het vergeet, maar ik hoop dat hij nog een toekomst heeft. Ik ga nog meer verdriet hebben als hij jaren in de gevangenis zal moeten zitten. Dat is voor niemand een oplossing. Hoe kan je je na 17 of zelfs 10 jaar nog aanpassen aan de maatschappij.” Een behandeling voor zijn drugsverslaving werd wel cruciaal genoemd. “Ik ben zeker dat hij er wel af zal blijven na hetgene dat gebeurd is, omdat hij nu wel weet tot wat het kan leiden.” Even daarvoor had openbaar aanklager Michel Van de Werf opgeworpen dat de beschuldigde de negatieve gevolgen van cocaïne maar al te goed kende. “In mijn ogen is er nog een heel groot verschil tussen muizen in de muur zien of wat hier gebeurd is. Ik zag de nadelen en heb er ook tegen gevochten”, reageerde Cédric Vandecasteele.
Ook zijn toenmalige vriendin kon eigenlijk enkel positieve dingen vertellen over het karakter van de beschuldigde. “Ik heb in die periode met Cédric altijd een zacht karakter gezien. Hij was altijd heel lief tegenover mij.” Amélie V. stak het drugsprobleem van haar toenmalige vriend echter niet onder stoelen of banken. “Ik denk dat hij in totaal drie keer hervallen is in zijn cannabisgebruik. Het was met vallen en opstaan, maar er zat altijd zeker een jaar tussen. Van die cocaïne wist ik niet, anders had ik direct hulp ingeschakeld.”
Tijdens die relatie van vijf jaar had V. steeds een goede band met haar schoonouders. Het koppel woonde tijdens de verbouwingen zelfs ruim twee jaar bij de familie Vandecasteele in. Van enige agressie was geen sprake. “Als de feiten niet gebeurd waren, hadden we samen een toekomst uitgebouwd. Wat er gebeurd is, kan ik nog altijd niet plaatsen. En dat zal altijd zo blijven. Ik zeg nog altijd dat de duivel gepasseerd is.” Volgens de getuige had de beschuldigde geen reden om de feiten te plegen. “Ik ben er zeker van dat Ghislain hem ook zou vergeven.”
De vader van Amélie V. had ook enkel goede herinneringen aan de beschuldigde. “Ik heb absoluut veel steun gekregen toen mijn eigen zoon is overleden in 2017. Ik mocht alles vragen aan hem. Als we bij zijn familie gingen, waren we ook altijd welkom.” Minder dan twee uur voor de fatale messteken werd Michel V. nog opgebeld door Cédric Vandecasteele. “Ze zaten met een probleem met de waterpomp. Cédric heeft me opgebeld om een afspraak te maken om samen achter stukken te gaan in de Stock Americain in Rumbeke. Hij klonk toen absoluut normaal.”
Dadelijk komen onder anderen de gerechtspsychiaters aan het woord.
Aspe Award 2017
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier