Vijf jaar nadat baby Jules een ernstig geval van het shakenbabysyndroom opliep in Veurne, kent het onderzoek een opvallende plottwist. Niet de 51-jarige onthaalmoeder wordt naar de rechter verwezen, wel de 31-jarige babysit waarbij Jules later verbleef. Dat oordeelde de raadkamer in Veurne. Diezelfde onthaalmoeder werd ook verdacht van identieke feiten bij een tweede baby, maar ook daarvoor wordt ze niet vervolgd. “Wij zijn in ieder geval opgelucht dat er een proces komt”, reageert meester Kristiaan Vandenbussche die de ouders van baby Jules bijstaat.
Het oordeel van de raadkamer komt er na een bijzonder lang onderzoek, dat in verschillende periodes gebeurde. Het kende een aanvang op 9 februari 2020. Baby Jules, toen zes maanden oud, verbleef die dag zoals elke vrijdag bij onthaalmoeder F. (51) in Veurne. Het kind werd ’s avonds opgehaald door babysit A. (31) en ging naar de ouders, die een zelfstandige zaak hebben. Zij merkten meteen op dat er iets ernstigs mis was met Jules. “Hij was onwel en moest overgeven”, zegt hun advocaat Kristiaan Vandenbussche. “Hij werd met spoed naar het UZ in Gent gebracht waar een shakenbabysyndroom werd vastgesteld. Het scheelde een uur of Jules had het niet overleefd.” Het onderzoek dat volgde leverde niets op: nergens werden harde bewijzen gevonden waar en wanneer Jules zijn verwondingen opliep.
Tweede baby dooreengeschud
In de zomer van 2022 werd de zaak plots heropend en werden de pijlen vol op onthaalmoeder F. gericht. Een tweede baby, baby Noa, liep eveneens het shakenbabysyndroom op, in een minder ernstige vorm. Twee baby’s met gelijkaardige feiten bij dezelfde onthaalmoeder: het leek geen toeval. Beide feiten werd opnieuw grondig onderzocht en tijdens dat onderzoek kwamen enkele verrassende plotwendingen. Onthaalmoeder F. bleef haar onschuld uitschreeuwen en steeds meer werd duidelijk dat zij niets met de feiten te maken had en dat de baby’s hun verwondingen elders opliepen. In beide dossiers werd gezocht in de verdere entourage en werden leugendetectortests uitgevoerd. Daaruit bleek dat de verklaringen van onthaalmoeder F. als waarachtig bestempeld konden worden.
“Alles goed met baby Noa”
In oktober werd onthaalmoeder F. buitenvervolging gesteld voor de feiten bij baby Noa. Het onderzoek wees uit dat er meer aanwijzingen zijn dat het kind zijn letsels elders opliep. “De ouders berusten ook in de zaak”, stelt meester Luc Arnou. “Er is zeer grondig gezocht en er zijn geen aanwijzingen tegen de onthaalmoeder. Met Noa gaat het intussen ook vrij goed. Hij ondervindt tot op heden geen enkel gevolg van de feiten en daarom ook willen de ouders de feiten zo snel mogelijk achter zich laten.”
Waarheid blootleggen
Het onderzoek naar de vijf jaar oude feiten van baby Jules liep echter wel verder, en kent nu een opvallende plottwist. Onthaalmoeder F. werd nu ook voor die feiten buitenvervolging gesteld, maar de raadkamer verwees wél babysit A. (31) door naar de rechter, voor opzettelijke slagen en verwondingen met ongeschiktheid met de verzwarende omstandigheden dat het tegen een minderjarig kind is en dat ze er een gezagsfunctie over had. “In het dossier is gebleken dat er voldoende elementen zijn om haar te verdenken en een rechtszaak te verantwoorden”, zegt meester Kristiaan Vandenbussche. “Wij zijn dan ook tevreden dat het tot een rechtszaak komt. Er is die vrijdagavond zeker iets gebeurd met Jules en daar heeft hij nog steeds ernstige gevolgen van. Hij heeft een motorische achterstand en problemen met een oog. We hopen dat op het proces de waarheid eindelijk blootgelegd wordt.” De advocaat had ook aangedrongen om enkel babysit B. voor de rechter te brengen. De advocaat van B. reageert verrast op de doorverwijzing.
Onthaalmoeder: “enorme last van schouders”
Onthaalmoeder F. werd in beide zaken dus buitenvervolging gesteld en reageerde bijzonder opgelucht. “Dit is een enorme last die van mijn schouders valt”, reageert F. geëmotioneerd. “Al vijf jaar moet ik deze lijdensweg ondergaan, en van dag 1 schreeuw ik mijn onschuld uit. Nooit zou ik mijn kindjes iets aan doen. Ik heb met kindermishandeling helemaal niks te maken. De voorbije jaren waren zwaar, maar gelukkig bleef ik de steun van mijn naasten genieten. Intussen ben ik al lang geen onthaalmoeder meer, en ik zou het nu ook niet meer kunnen”, besluit F.
Een proces tegen A. kan nog enige tijd op zich laten wachten. (JH)