“Ik wil geen schadevergoeding omdat ik hoop dat ze lessen trekken uit hetgeen ze hebben gedaan en toch nog de goede richting uit gaan. Op die leeftijd moeten ze studeren in plaats van in de gevangenis te zitten.” Een 56-jarige man uit Kortrijk was op de rechtbank in Kortrijk opvallend mild voor drie jongeren uit Kortrijk en Kuurne die verantwoordelijk zijn voor brandstichting aan zijn wagen en woning in Kortrijk. Twee van hen krijgen nog een kans, voor de derde zijn die al verkeken.
Rond 3u ’s nachts vatte op zaterdag 6 januari 2024 in de Toekomststraat in Kortrijk een BMW vuur. De vlammen sloegen uit het motorcompartiment en beschadigden ook de gevel van de woning van Temor A. (56) uit Kortrijk. “Het was die nacht heel koud”, herinnert de man zich. “Plots werd ik wakker door lawaai op de straat. Ik keek naar buiten en zag de auto vlak voor onze deur in brand staan. Er kwam ook rook de woning binnen. Samen met mijn echtgenote en drie kinderen konden we geen kant op. Uiteindelijk vluchtten we naar de tuin, tot de brandweer het vuur had geblust. Daarna werden we, gewikkeld in dekens, bij de buren opgevangen.”
Louche zoon
Meteen na de brand meldde een getuige dat er iemand was weggelopen, wat het vermoeden van brandstichting meteen ondersteunde. Ook Temor A. verklaarde dat het misschien wel te maken had met de onfrisse praktijken waar zijn zoon Tamim (23) zich mee bezig hield. Reden ook waarom ook de vader het contact met zijn zoon had verbroken. Verder onderzoek bracht inderdaad aan het licht dat die denkpiste correct bleek. De zoon was nog (drugs-)geld verschuldigd aan Arsham H. (21) uit Kortrijk en had H. ook voor 4.100 euro opgelicht, terwijl Erfan R. (21) uit Kuurne nog geld tegoed had van Clarens D. (32) uit Kuurne. D. liet zich in zijn dagelijkse zoektocht naar cocaïne gebruiken om voor hen een klusje uit te voeren en een molotovcocktail naar de auto en de ouderlijke woning van Tamim A. te gooien. Dat gebeurde tot twee keer toe, terwijl Arsham H. en Erfan R. alles filmden en ook betrokken waren bij het maken van de molotovcocktails.
Bekentenis na inbraak
Enkele dagen later kon Clarens D. opgepakt worden na een inbraak en bekende hij in tranen dat hij ook bij de brandstichting betrokken was. “Hét moment waarop hij besliste dat hij komaf wilde maken met het drugsmilieu en zijn verslaving”, aldus advocate Emily De Ceuninck. Sinds begin januari verblijft D. in de cel. Hij vroeg een straf met als voorwaarde dat hij zich langdurig en residentieel voor zijn drugsverslaving moet laten begeleiden. In juni kreeg hij nog 18 maanden effectieve celstraf omdat hij betrokken was bij een opzettelijke aanrijding op de Kuurnse Ezelsfeesten, vernielingen, slagen en verboden wapendracht. Ook nu vond de rechter dat zijn kansen op waren en veroordeelde hem tot 4 jaar effectieve celstraf.
Drugshandel
Arsham H. en Erfan R. kregen elk 3 jaar cel voor hun betrokkenheid bij de brandstichting. Maar enkel de periode die ze al in voorhechtenis zaten, sprak de rechter als effectieve straf uit. “Hij gaf geen opdracht om brand te stichten maar hield hem ook niet tegen”, bekende advocaat Gregory Everaert schuld voor H. “Hij vroeg alleen maar wat te dreigen maar had nooit gedacht dat het zover zou komen. Tot deze zomer bleef hij in de cel, nu staat hij onder elektronisch toezicht. Straks wil hij graag zijn opleiding verder zetten.” Ondertussen is er ook een onderzoek naar drugshandel tegen de jongeman opgestart.
Bachelor
“Het was een zeer domme beslissing”, gaf advocaat Klaas Van Dorpe in naam van Erfan R. toe. “Hij heeft zich laten meeslepen maar heeft ondertussen met het drugsmilieu gebroken.” Ook hij staat nog onder elektronisch toezicht maar wil graag zijn bacheloropleiding heropstarten.
Laffe daad
Aan Temor A. betuigden ze alle drie hun spijt en boden hun excuses aan. “Het was een laffe daad”, aldusTemor. “De brand kon het leven van 5 personen, waaronder 3 kinderen, gekost hebben. Wat ze hebben gedaan was fout, maar ik wil geen schadevergoeding. Een schadevergoeding zal mij niet meer geluk bezorgen. Ik hoop wel dat ze lessen trekken en mijn positieve houding voor hen een signaal kan zijn om het voortaan anders aan te pakken. Ik zie hen als leeftijdsgenoten van mijn eigen zoon. Op die leeftijd moeten ze studeren, niet in de gevangenis zitten. Jammer genoeg heb ik door de geschetste omstandigheden zelf geen contact meer met mijn zoon. Maar ik studeerde zowel in Afghanistan als hier geneeskunde en slaagde er in België als arbeidsgeneesheer aan de slag te gaan. Ik probeer altijd een positieve bijdrage aan de maatschappij in België te leveren.” (LSi)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
