Op de verjaardag van zijn vader, midden de corona soft-lockdown, lanceert Yvan Guilini uit Wenduine zijn langverwachte nieuwe album ‘Music Forever’. “Het is de schuld van mijn dochter Carolina én mijn goede kameraad en muzikant Chris De Brakeleer dat ik terug muziek ben beginnen maken”, begint hij breed glimlachend het gesprek.
Dat de instrumentalist net als zijn inspirerende voorgangers Franz Lambert, Klaus Wunderlich en Jimmy Smith nog steeds de amusementsmuziek in de vingers heeft, bewijst de 74-jarige Guilini op zijn nieuwe album. ‘The King of Hammond’ doet zijn bijnaam opnieuw alle eer aan, want dankzij een wonderbaarlijke gave bezit hij nog steeds de techniek en vingervlugheid waardoor hij de mooiste klanken kan toveren uit die legendarische Hammond B3. “Ik voel mij nu meer componist dan muzikant. Dat hoor je ook in mijn nieuwe stukken vind ik : ‘Mélancolie’, het openhartig triestige ‘La Pendule du Temps’ gaat heel diep en vertelt in één lange adem over de triestheid van het leven. Het ontroerd en als je er lang en intens naar luistert ga je er spontaan van huilen, want het gaat inderdaad door merg en been. Uiteraard staan er ook luchtige dingen op, zoals ‘Libertad Tango’, ‘Happiness’ en voor het eerst staat de originele versie van ‘Winter Memories’ eens op een album. Misschien wordt ‘Music Forever’ mijn muzikaal testament en dan zou ik het niet erg vinden als dit dan de laatste muzikale afdruk is die ik hier nalaat (lacht). Pas op, in de huidige omstandigheden was het inderdaad niet evident om alles voor elkaar te krijgen. Gelukkig kon ik rekenen op een fantastisch team in de studio. Ik kreeg ook de hulp van mijn dochter Carolina, die tevens mijn platenbaas is en mijn goede vriend Samuel Jonckheere. Vanop afstand werkte hij mee aan de productie van enkele nummers. Het is een warme, minzame, bescheiden muzikant en producer, die in het verleden al samenwerkte met o.a. Quincy Jones, RedOne, Hans Zimmer en Lady Gaga. Vanaf vandaag is het album fysiek en digitaal beschikbaar. Post-corona opnieuw optreden voor het publiek en nummers spelen uit het nieuwe album, dat is iets wat al 25 jaar geleden is en waar ik echt naar uitkijk.”
Het beste woord waarmee je Yvan Guilini kan omschrijven is authenticiteit. What you see is what you get. Op zijn 74ste blaakt hij van energie en vitaliteit. Om 5 uur morgens begint hij aan de dag en trekt hij op weekdagen richting de werf als sloopwerker. “Ik heb altijd de combinatie gemaakt : in ‘t weekend optreden en tijdens de week gaan werken. Soms is het heel zwaar en op grote hoogte is het best gevaarlijk, maar ik doe het nog steeds ontzettend graag en zolang het kan, zal ik het blijven doen.”
Muziek spelen heeft hij van thuis meegekregen. “Mijn vader speelde een beetje piano. Ik was drie jaar toen ik met open mond naar hem stond te kijken en luisterde aandachtig. Vervolgens ben ik zelf met één vinger beginnen tokkelen en zo kwam het dat ik op zeer jonge leeftijd zelf muziek begon te spelen. Thuis hadden wij een vleugelpiano. Een echte Erard. Ik zal het nooit vergeten. Mijn vader zei altijd : “Kijk, daar staat een piano. Als je er goed doorheen kijkt, kan je daar mooie dingen mee creëren” In het begin zag ik het hout en metaal, maar doorheen de tijd ontdekte ik de prachtige klanken. Ik was altijd aangetrokken tot het instrument. Elk vrij moment dat ik als kind had, spendeerde ik aan de piano. Op wat oudere leeftijd ben ik begonnen met mijn eerste zeskoppig orkestje Les Compagnons. Op mijn 18de had ik mijn eerste orgeltje. Ik noemde dat altijd ‘mijn eerste crème kar’ (lacht). In de weekends gingen we dan spelen op bal populairs en trouwfeesten. Daar heb ik inderdaad leren spelen en geleerd hoe je een publiek moet bespelen. Plezant, maar pittig. Op jonge leeftijd ontwikkelde ik mijn speeltechniek, dankzij mijn eerste optredens in Het Blankenbergse café ‘Mikey’s Place’. Ik heb er vier jaar gespeeld, vier maanden non-stop en vier uur per dag.”
Met ‘Winter Memories’ brak Yvan Guilini door bij het grote publiek. “Na mijn deelname aan het BRT-programma ‘Ontdek de ster’ is het balletje gaan rollen en kwam alles in een stroomversnelling. ‘Winter Memories’ kwam vanuit het niets. Een eenvoudig liedje. Niet makkelijk om het te maken. Wijzig één noot en het klinkt niet meer hetzelfde. Ik was destijds blij dat ik het mocht opnemen en vooraf had ik nooit gedacht dat het zo’n indruk zou nalaten. Laatst kwam ik een dame tegen. Ze vertelde me dat het destijds de openingsdans was op haar huwelijk. Toen ik haar vroeg of ze nog steeds getrouwd waren, antwoordde ze: “Helaas is mijn man enkele jaren geleden overleden, maar op zijn uitvaart is het gedraaid en hebben we zo van elkaar afscheid genomen”…daar word ik stil van.”
Een echt duidelijk antwoord is er niet waarom het zo lang duurde voor Yvan Guilini met nieuwe muziek naar buiten is gekomen. “We toerden twee jaar, bijna non-stop. We bezochten 27 landen, maar daarna kwam ik thuis en was het gedaan. Ik verkocht mijn instrumenten en ik ging terug aan de slag als zelfstandig sloper. Ik heb het niet echt gemist, alhoewel het regelmatig kriebelde om weer te gaan spelen. Door het gezaag van mijn dochter (lacht) en mijn kameraad drummer Chris De Brakeleer ben ik terug beginnen spelen en componeren. Chris vroeg mij drie jaar geleden of ik voor hem iets wilde schrijven. In mijn thuisstudio zat hij in de zetel en begon hij wat accordeon te spelen. Op het einde zei hij : “Yvan, je moet dit zelf uitbrengen. Dat is zo goed.” Eerst twijfelde ik, maar finaal kon hij me toch overtuigen, ben ik erop beginnen doorwerken en heb ik mijn studio terug opgebouwd. De albumtitel heb ik zelf bedacht en is meteen ook een verwijzing naar het tijdloze karakter van de nummers. Als je luistert naar de muziek en je ogen sluit, dan kan je er zelf de beelden bij verzinnen. ‘La Pendule du Temps’ vind ik heel straf, maar zeker ook ‘Don’t take My Dream away’. Mijn vriendin was bij mij thuis. Ze tokkelde wat op de piano en in m’n hoofd ontstond de melodie. Ik heb er direct op doorgewerkt. Ons eten is toen net niet aangebrand (lacht).”
Ondertussen wordt er enthousiast gereageerd op het nieuwe album van Yvan Guilini. “Laatst stuurde iemand mij een berichtje via Facebook : “Yvan, we zijn zo blij dat er nog eens nieuw instrumentale muziek verschijnt. Wij horen dat zo graag, maar er wordt er bijna geen nieuwe meer gemaakt.” Ze hebben inderdaad een punt en de timing is naar mijn aanvoelen ideaal. Heel wat mensen zijn thuis op zoek naar wat rustmomenten, iets wat je zeker terugvindt op het album.”
Nu hij de smaak terug te pakken heeft denkt Yvan Guilini nog lang niet aan stoppen. “Ik ben al voorzichtig wat bezig aan nieuwe nummers, maar in eerste instantie ligt nu de focus op het nieuwe album. Ik heb er keihard aan gewerkt en ik hoop vooral dat ik er heel wat mensen gelukkig mee kan maken. Nog steeds maak ik muziek omdat ik het graag doe. De laatste stap is opnieuw gaan optreden. De laatste keer was met nieuwjaar, 25 jaar geleden in het Brugse Holiday-Inn hotel. Ik hoop dat ik er binnenkort weer een vervolg kan aan maken. Samen met mijn muzikanten sta ik in de startblokken. Zodra het kan, gaan we al die nieuwe nummers weer spelen voor het publiek. Ik heb er nu al zin in.” (PADI)
‘Music Forever’ van Yvan Guilini verscheen op Game Records en is vanaf nu digitaal en fysiek beschikbaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier