Weg van wapens

Wouter Deboot
Wouter Deboot Televisiemaker

De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika én dat vanop de fiets, dat is het doel van Wouter Deboot. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die komende week in ‘Iedereen Beroemd’ te zien zijn.

Met 58 doden en meer dan 500 gewonden zorgde de schietpartij in Las Vegas van een aantal weken terug voor het dodelijkste bloedbad in de moderne geschiedenis van de Verenigde Staten. Het land laat op dit vlak een wel heel triest palmares optekenen. Doldwaze slachtingen zoals die in Columbine of Virginia Tech gebeurden zowaar in scholen en staan tot op de dag van vandaag in het collectieve geheugen gegrift. Gitzwart.

“Voor ons Europeanen leunt het heel vaak tegen de waanzin aan”

Amerikanen en hun wapens. Ze vormen het soort huwelijk waar gouden en diamanten jubilarissen alleen maar van kunnen dromen. Ter verdediging – en dat mag letterlijk genomen worden – van hun voorliefde beroepen ze zich op het Tweede Amendement.

Aangezien een goed geregelde militie nodig is voor de veiligheid van een vrije staat, zal geen inbreuk worden gemaakt op het recht van het volk om wapens te bezitten en te dragen.

Voor ons Europeanen leunt het heel vaak tegen de waanzin aan. Groot was mijn verbazing toen ik tijdens een bezoekje aan Walmart, de bekendste en grootste supermarktketen van de Verenigde Staten, plots een aantal jachtgeweren in de rekken aantrof. Enige tijd terug waagde één bepaalde vestiging van Walmart het zelfs om de vuurwapens op een wel heel wansmakelijke manier aan te prijzen. “Wees de held van je schooljaar”, zo stond er boven de met geweren gevulde vitrinekast te lezen.

Het wordt hier als het ware met de paplepel meegegeven. Zeker in de streek waar ik me momenteel bevind. Hazard, Kentucky. Rauwer dan hier is moeilijk te vinden. In de aflevering van maandag waag ik me aan een gesprekje voor het huis van zo’n gezellig uitziend zootje ongeregeld.

Mijn oog valt nogal snel op een bordje met de niet mis te verstane waarschuwing ‘we don’t call 911′. Ik zeg dat ik uit België kom, en binnen de kortste keren hebben we het over het verschil in wapencultuur tussen beide landen. Mijn gesprekspartner luistert met grote ogen en wil haar verbazing delen met een werkman die iets verderop aan de slag is.

‘De mensen in België hebben geen wapens! Ze zijn bovendien allemaal atheïst, en toch komen ze overeen!’

“Ik ben voor de zoveelste keer tijdens deze trip een alien”

Mocht ik in een interview op zo’n weinig accurate manier geciteerd worden, dan nam ik meteen mijn telefoon ter hand. Nu zwijg ik, en ben ik vooral verwonderd over het feit dat je je blijkbaar ook in the land of the free moet verantwoorden voor je geloof, of zelfs het ontbreken daarvan. Ik word meegetroond naar de back porch en krijg er een semiautomatisch gevaarte in mijn pollen geduwd. Nooit eerder in mijn leven vuurde ik een geweer af, een occasioneel schot tijdens de kermis in Meulebeke of Tielt niet te na gesproken. Ik ben voor de zoveelste keer tijdens deze trip een alien. De toerist die moet poseren voor de lens van de locals. Ik schik me in mijn rol, want we moeten nog een hele poos met elkaar blijven opschieten.