Noem haar geen kok. En evenmin een gezondheidsgoeroe. Sandra Bekkari is een auteur van bijzonder succesvolle kookboeken. Deze week werd alweer Fast Food 3 voorgesteld. Maar voor dit gesprek nam ze uitgebreid haar tijd. Het ging over gezond koken, dat spreekt: “Kan iedereen!” Maar het ging ook over Oostende – “Een hoek af”-, over haar man – “Een sexy kantje aan” en over haar pluskinderen. Over Ottolenghi, de Slimste Mens ter Wereld … zelfs Gert Verhulst kwam ter sprake.
Ho maar, we zitten in een bijzondere keuken. De keuken waarin Sandra Bekkari (48) de tachtig recepten samenstelde voor haar nieuwe boek, Fast Food 3, deze week voorgesteld. De keuken waarin ze maandenlang toverde met ingrediënten allerhande om straks wellicht alweer in de top tien van de best verkochte boeken te duiken. Die bijzondere keuken staat in een ruim, modern verbouwd huis, waar Bekkari met haar man Peter Craeymeersch, directeur Toerisme van Oostende, in juni is ingetrokken. Dat huis staat in Zwevezele. Hoezo, Bekkari was toch altijd een redelijk fanatieke Oostendse?
Je krijgt vijf minuten om de schoonheid van Oostende te bezingen en één minuut voor die van Zwevezele.
(lacht): “Ik blijf een echte Oostendse en ik kom er ook nog heel vaak, hou nog steeds evenveel van mijn geboortestad. Oostende is de laatste tien jaar ontzettend veranderd, met steeds meer evenementen en een enorme diversiteit aan mensen. En als we een rustige wandeling willen maken, nemen we het overzetbootje naar Oosteroever en wandelen dan op het strand tot aan de Twins in Bredene. Maar Oostende is voor Peter vooral werkgerelateerd en soms heel druk, daarom vinden we de rust van Zwevezele zo fijn. Ik hou van de natuur en heb nu zee én bos.”
En in deze rust is dus ‘Fast Food’ tot stand gekomen. Is dat dan trial and error?
“Inderdaad. En dan zijn Peter en de kinderen (dochter Anna en pluskinderen Josefien en Andreas, red.) mijn proefkonijnen. Soms krijg ik een applausje. Maar dat doen we ook als we gaan eten bij mijn schoonmoeder, hoor (lacht). En ja, Peter en de kinderen durven ook zeggen dat ze het niet lekker vinden. Al gebeurt het niet zo vaak. Anna is de strengste. Ze kookt zelf ook heel graag. Josefien ook eigenlijk. Vaak staan we hier met z’n drieën samen gezellig te koken.
En Peter?
“Die doet de boodschappen (lacht). Tijdens de laatste boekenbeurs, een hele drukke periode voor mij, heeft hij wel eens een paar keer zelf hespenrolletjes gemaakt. Met de hulp van filmpjes online (lacht). Mijn boeken zijn trouwens supertoegankelijk, ook studenten gebruiken het. Ik zeg altijd: iedereen kan mijn recepten koken!”
Zegt mijn vrouw ook altijd. Vertel misschien liever verder over het succes van jullie samengesteld gezin, sinds een jaar of acht.
“Voor mij blijft dat gezin het allerbelangrijkste. Als we met z’n vijven samenzitten met een ovenschotel op tafel, of samen wandelen op het strand, voel ik mij supergelukkig. We hadden het ongelooflijk geluk dat het meteen klikte tussen de kinderen. Dat weet je nooit vooraf en dat heb je ook nooit helemaal in de hand. Josefien was 14, Andreas was 17, het waren geen kleine kinderen meer. Maar we hadden meteen een heel goeie band. Ze zijn zó voorbeeldig. Anna heeft een beetje gepuberd, maar het is wel een heel lieve meid. Ik ben heel fier op ‘mijn kroost’.”
Dat halfvolle glas: je loopt over van positivisme, niet?
“Ik heb ook wel eens wat mindere momenten, maar ik kan dan heel snel de knop omdraaien, ja. Niet neuten, hé. En: tel je zegeningen. En dan heb ik het vooral over de mensen rond mij, minder over een succesvolle carrière, een mooi huis… Het belangrijkste is graag zien en gezien worden.”
En nu naar Fast Food 3. Hoe belangrijk is die fast? Het moet allemaal snél kunnen worden bereid?
“Iedereen heeft tijd te kort, hé. De meeste gerechten kan je op een half uurtje klaarmaken. Vooral de planning vooraf is belangrijk: het boodschappenlijstje en naar de winkel gaan. Maar je kan ook daar je tijd voor nemen, veel mensen vinden het leuk, rustig wat rondsnuffelen in de supermarkt, eens dit of dat kruid meenemen.”
We hebben gisteren nog gegeten bij mijn dochter. Ottolenghi. Heel lekker. Ik ben geen kenner maar ik spitste mijn oren: net dat tikkeltje meer dan Bekkari, vonden Thalisa en mijn vrouw.
“Heel terecht. Een echte chef kookt op een andere manier. In mijn boek met topchefs kregen ze alle 15 de opdracht vier gerechten te bereiden: één heel eenvoudig, twee gemiddeld en één waarin ze zich eens mochten laten gaan. Ik leerde toen dat wat voor een chef heel eenvoudig is, dat helemaal niet is voor een niet-chef. Maar dat is net het succes van mijn boeken: iedereen kan die gerechten maken. En de meeste ingrediënten vind je in alle supermarkten.”
Je studeerde even communicatiewetenschappen, hield een fitnesscentrum open… maar je volgde ook nooit een opleiding als kok. De vroegere televisiekok en brulboei Herwig Van Hove, intussen 82, zei laatst: “Sandra en Pascale, Naessens dus, zijn brave poppemiekes maar zijn als voedingskundigen niet bevoegd.”
“Ook terecht. Ik ga mezelf ook nooit een kok noemen. Gezonde voeding en een gezonde levensstijl zijn al vijfentwintig jaar mijn passie, het koken is er bij gekomen. Groenten zijn gezond, het is de uitdaging om groenten op een aantrekkelijke manier te verwerken in een gerecht, liefst gezinsvriendelijk. De theorie naar de praktijk. En ervoor zorgen dat het geen saai gerecht is. Of eten voor de keuns.”
Je eetgedrag zomaar veranderen, daar geloof ik niet in
Konijnen dus. Ok, je bent geen kok, je bent een auteur van kookboeken. En vooral een ondernemer, niet? Jouw voedingsbureau Sana met een netwerk van consulenten waarmee je mensen naar een gezond eetpatroon en een gezonde levensstijl coacht, de Sana foodbag, kookvideo’s, lezingen en presentaties, jouw sociale media, enkele columns…
“Mijn dagen zijn goed gevuld, ja. Het is meer dan een fulltime. En er is ook nog mijn gezin natuurlijk. Maar de twee kinderen van Peter zitten op kot, alleen Anna is tijdens de week nog thuis. En zij maakt soms ook al eens een gerecht van me klaar. Maar ik waak echt wel op de balans tussen mijn werk, dat ik supergraag doe, en mijn gezin.”
En me-time, zoals dat heet?
“Dat ook. Dat is voor mij voldoende bewegen, ik ga vaak eens een half uurtje wandelen in het bos, probeer zoveel mogelijk aan mijn 10.000 stappen per dag te komen. Bewegen is voor mij even belangrijk als douchen of je tanden poetsen.”
Ik las wel ergens wel dat naast de bibliografie van Michèle Obama…
“… Een heel inspirerende vrouw. Met de boodschap: als je maar hard genoeg werkt”
Let maar op, straks klink je als Gert Verhulst die laatst zei dat hard werken àltijd synoniem is voor succes. En daarvoor een stroom van kritiek over zich kreeg.
“Dat was in een andere context. Ik bedoel: als je maar durft gaan voor jouw dromen. Niet te snel zeggen: ik kan dat niet.”
Ok… Ik maak mijn vraag af over de me-time: je noemde wel ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbé jouw lievelingsboek.
“Ik zei dat in de periode dat het voor mij echt te druk werd. Ik kwam elke dag op televisie met Open Keuken (op VTM, van 2017 tot 2019, red.) én wilde intussen ook geen van mijn andere activiteiten laten vallen. Het werd zot.”
Dat klinkt alsof je blij was dat je televisiekok bij VTM af was? Daar was Piet Huysentruyt indertijd minder blij om.
“Ik las jouw interview deze zomer. Voor Piet is TV blijkbaar belangrijker. Eerlijk: ik vind het niet erg dat ik niet meer op televisie kom. Hier of daar in een programma opduiken, zie ik nog wel zitten, maar geen daily meer. Ik mis het ook niet.”
Hoe bekender je bent, hoe meer boeken je verkoopt, toch?
“Niet echt. Ik ben nog steeds blij dat het bij andersom ging, men heeft mij leren kennen door mijn boeken, niet door televisie. Op een voorstelling van Nooit meer diëten in de Ghelamco Arena, ik zei nog ‘allez, in de Ghelamco Arena…?!’, kwamen 2.000 mensen af. Het kwam ook op VTM Nieuws en dán hebben ze mij gebeld voor een eigen programma.”
Je bent na meer dan twintig jaar met Pascale Naessens de leading lady van de hype rond gezonde voeding. Je kijkt ongetwijfeld trots terug op jouw parcours?
“Ik sta daar eerlijk gezegd nooit echt bij stil. Ik ben vooral blij met wat ik al heb kunnen doen. Soms hoor ik: je hebt het leven van mensen veranderd. Maar neen, ik heb niemands leven veranderd. Ik ben al blij dat ik mensen hebben kunnen inspireren en hen tools heb aangereikt. En ik ben ook blij dat de mensen die mij al lang kennen zeggen dat ik nog steeds dezelfde ben. Ik vind dat heel belangrijk.”
Ik hou van Oostende omdat er een hoek af is
Het zal aan mij liggen maar na een voordracht van Pascale Naessens dacht ik, nadat ik hoorde wat ze aan gage vroeg om anderhalf uur te verkondigen hoe en wat mensen moeten eten: goeroes verdienen goed.
“Ik begrijp die gedachte. Ik weet nog dat ik heel lang lezingen heb gehouden aan een prijs die véél lager lag dan die van collega’s, ik noem geen namen of cijfers. Waarop ik ook maar mijn prijs wat heb opgetrokken, vooral nadat ik te horen kreeg dat de organisatie dankzij de grote winst van mijn lezing de volgende keer een veel duurdere spreker kon betalen … Iedereen moet zijn boterham verdienen maar geld is nooit mijn motivatie geweest. Ik ben écht blij met wat ik kan doen.”
Genoeg gegeten nu. Ik wilde nog vragen: wanneer ga je leren vliegen? En pianospelen?
(enthousiast) “Twee dromen van mij! Dat meisje van 19, Zara, dat solo de wereld rondvliegt, waaw… hoe mooi is dat?! Maar ik zou het niet durven. Ja, raar, een meisje van Oostende hoort te dromen van de zee en van varen en niet van vliegen. En ik ben inderdaad ook verzot op piano spelen. Ik kom er niet toe maar telkens ik iemand piano zie of hoor spelen, denk ik … ik zou dat ook willen kunnen’. Maar het is goed te blijven dromen, zeker?”
Je mag er nu ook van dromen de Slimste Mens ter Wereld te worden.
“Help! Het was al het vierde jaar dat Eric Van Looy mij belde en nu had ik wél tijd. En de kinderen zeiden: mama, je kan niet blijven weigeren… De opnames zijn deze week, ik kom meteen de tweede week op maandag in de uitzending. Ik heb, zoals elke deelnemer zeker, één ambitie: er niet in de eerste aflevering uitgaan. Ik ben toch wel redelijk competitief, heb mij een beetje voorbereid, heb regelmatig de app gespeeld van de Slimste Mens. Ik was afgelopen jaren een beetje een vakidioot, ik volgde de laatste tijd toch meer de actualiteit.”
Er komen vaak vragen in over groenten, die zullen je wel liggen, zeker.
“Maar ze mogen mij niet vragen ‘wat is de populairste frituursnack?’ (schatert)”
En over muziek weet iemand die zowel verzot is op Nick Cave als op Schubert ook wel wat, zeker?
“Ik kan heel erg genieten van alle kunsten. Van de Foto Biënnale in Oostende: prachtige foto’s. Van concerten ook, zowel klassiek als rock, ja. (enthousiast) Ik ga vanavond in Oostende kijken naar een optreden van Peters bandje SevZero (waarin ook ex-Vooruit voorzitter John Crombez speelt, red.) Ze spelen allemaal covers van Joy Division, ten voordele van Warm Oostende.”
En dan sta jij, kleurige positivo, voor het podium te smachten voor zo’n donkere, melancholische muziek?
(lacht) “Ja! En Peter laat zich dan helemaal gaan. Heerlijk vind ik het, dat ruige, sexy rock’n roll kantje, helemaal de andere kant van de nette directeur. Zoals ik ook van Oostende hou omdat er een hoek af is (schatert). Het moet van mij allemaal niet altijd afgeborsteld te zijn. Te gelekt is ook niet goed.”
Mooie kop voor het artikel! Welke vragen stelt Erik Van Looy jou beter niet?
“Over voetbal. Maar ik weet dat KV Oostende het heel goed doet!”
Daar is de Oostendse weer. Bedankt Sandra. Oh ja, waarom staat hier op mijn papiertje, tussen Ottolenghi, Anna en Cave ook nog tomaat-garnaal?
“Omdat dit het lekkerste gerecht ter wereld is! Maar dan alleen met verse, Oostendse garnalen!”
Wie is Sandra Bekkari?
– Sandra Bekkari (48) is geboren in Oostende.
– Ze is de auteur van de succesvolle kookboekenreeksen ‘Nooit meer diëten’ en ‘Fast Food’, waarvan deel 3 deze week werd voorgesteld.
– Ze had van 2017 tot 2019 op VTM een dagelijks kookprogramma, ‘Open Keuken’.
– Daarnaast coacht en begeleidt ze mensen met de Sana Methode.
– Ze heeft een dochter Anna (16), is getrouwd met Peter Craeymeersch, en heeft twee pluskinderen.
– Ze zit dit seizoen in De Slimste Mens ter Wereld.
2x Favoriete kookboek
– “Alles van Ottolenghi. Ik hou van die zuiderse en pure smaken. Het is dankzij hem dat ik in mijn gerechten al eens bijzondere smaakmakers gebruik. Smaakmakers die we vroeger enkel in speciaalzaken vonden en die we nu wel gewoon in de supermarkt kunnen kopen.”
– “Ik vind veel van Dona Hay heel goed. Een heel pure keuken.”
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
