Ploeteren

De een vloog uit naar Antwerpen, de ander woont nog altijd in Kortrijk. De West-Vlaamse stad waar zowel Leen als Stephanie geboren werden. Beiden delen ze een liefde voor schrijven en het goede leven. Elk om beurt geven ze hier een inkijk in hun week. Deze week is dat Stephanie Coorevits (36), auteur, psychologe en televisiemaakster.

‘ Wanneer zou jij kindjes willen?’ is een vraag die me intussen, op de gezegende leeftijd van 36 jaar, nog amper gesteld wordt. Om de een of andere reden blijk ik intussen buiten de categorie ‘Vrouwen Die In Aanmerking Komen Voor Het Moederschap’ te vallen. Wat me doet besluiten dat moederschap, net zoals succes en schoonheid, een zeer strikt door de maatschappij genormeerd gegeven is. Te vroeg moeder worden is een no go, te laat is egoïstisch. Eén kind is geen kind en als je vier of meer kinderen hebt, dan ga je blijkbaar voor een voetbalploeg. Heb je al een dochter en ben je zwanger van je tweede kindje, dan duimt de hele wereld mee voor een zoon (‘een koningswens!’) en omgekeerd zal het oudere broertje vast heel blij zijn met een klein zusje om te beschermen (nooit van z’n leven, een oudere broer wil een jonger broertje om de schuld op te steken als hij moeders interieur heeft vernield).

De kans is redelijk klein dat Jack Jr. de enige veertigjarige is die op een driewieler naar het kantoor fietst

Al bij al lijkt het moederschap me vooral weer iets waarop ze een vrouw kunnen quoteren. Want het stopt natuurlijk niet bij de zwangerschap, neen, eens moeder begint het pas. Al je aandacht mag maar op één ding gericht zijn en dat is het welbevinden van je kleine spruit. En oké, ik weet ook wel dat de overlevingskansen van een boreling groter zijn wanneer je als ouder op regelmatige basis voedsel in zijn mondje steekt maar is het werkelijk de bedoeling dat elke kersverse moeder als de dood is voor Kind & Gezin? Moeten zij niet bijstaan eerder dan beoordelen? Je verwacht toch ook niet van een kind dat pas leert lezen dat het ‘s avonds Tolstoj leest ‘om te ontspannen’?

Geef die jonge moeders eens een beetje respijt. Al doende leert men, denk ik dan. En wat is dat in godsnaam met het blameren van de moeder als het kind een beetje achterloopt op zijn ontwikkeling? Jack Jr. zal wel leren fietsen, hoor, de kans is redelijk klein dat hij de enige veertigjarige is die op een driewieler naar het kantoor fietst. Daarom is deze column voor alle moeders: jong of oud, met zes kinderen of ‘maar’ eentje, van wie de kinderen perfect binnen de curve vallen of er volledig buiten, die elke dag hun best doen maar om de een of andere reden nog altijd denken dat ze ploeteren: jullie doen het uitstekend. Geniet van jullie feestdag! Jack Jr. zal zijn pamper zelf wel verversen vandaag.