Op haar 45ste weigert Phaedra Hoste, voormalig model, zichzelf nog te vergelijken met jonge meisjes die haar dochter kunnen zijn. En ze apprecieert het ook niet als je dat doet. “Ik wil behandeld worden met het respect dat bij mijn leeftijd past.” Ze staat naar eigen zeggen relaxter dan ooit in het leven. Maar je denkt echt beter twee keer na voor je haar nog eens ‘babe’ noemt.
Natuurlijk houdt Phaedra Hoste van zee en strand. Ze heeft ze tijdens haar carrière als model in alle formaten, geuren en kleuren gezien. En daarvan bewaart ze nog de beste herinneringen aan Miami Beach. Als ze ooit zonniger oorden opzoekt, dan trekt ze opnieuw naar daar. Maar dat is een beetje een verre droom. In dit leven woont Phaedra in een appartement op ‘t Eilandje in Antwerpen, intussen al elf jaar, en werkt ze dagelijks in haar kantoor om de hoek aan de uitbouw van haar interieurmagazine en -platform Imagicasa. Ze is er hoorbaar door begeesterd, veel tijd voor de Noordzee heeft ze tegenwoordig dus niet. Voor het gemak spreken we dan ook af aan het Knokse casino, daar valt namelijk niet naast te kijken. En voor Phaedra, die Antwerpen die dag zelfs amper buiten geraakt – “ik word zot van de files!” -, is Knokke nog het best bereikbaar. “Nee, het hoeft Knokke niet te zijn omdat het Knokke is. En ik heb ook niks met casino’s zoals iedereen lijkt te denken”, lacht ze. We verwonderen ons ter plaatse samen over de graad van vergane glorie waarin het ooit zo glamoureuze gebouw zich op vandaag bevindt. Naar verluidt wordt er hard nagedacht over een nieuwe bestemming, maar een Las Vegas aan de Noordzee wordt het in elk geval niet meer.
“Ik denk écht dat mijn mooiste jaren nog moeten komen”
Van vergane glorie gesproken. “Het was het eerste wat ik vroeg aan de journalist van Dag Allemaal toen die me onlangs opbelde: of ze dan op zoek waren naar een interview met een vergane glorie? Maar nee, ze wilden nog eens praten over hoe het nu met me gaat naar aanleiding van het VTM-programma Kan u de vraag nog eens herhalen?, waarin archiefbeelden van mij opdoken blablabla. En ik geef toe, nadat ik bewust jaren uit de media probeerde te blijven – er was echt wel genoeg onzin over me geschreven – , voelde het ook wel goed om nog eens wat aandacht te krijgen”, vertelt Phaedra wandelend langs de dijk. Want haar hoge hakken heeft ze nog niet over de haag gegooid. Dat ze toch toestemde in het interview dat eind mei de cover van het blad haalde, geeft haar achteraf dubbele gevoelens: “Ik heb mijn verhaal gedaan, maar dat hebben ze dan toch weer voorgesteld alsof ik tegenwoordig een zielenpoot ben. Maar ik bén niet zielig!” Dus neen, Phaedra heeft geen lief momenteel. En ja, voor kinderen is het op haar 45ste door gezondheidsredenen te laat. Had ze dat liever anders gewild? Ja, heel graag. Maar zo is haar leven nu eenmaal gelopen. En alles wat ze wél heeft meegemaakt, had ze tenslotte ook niet willen missen. Ze zegt zich goed in haar vel te voelen, ze geeft ook die indruk, en heeft alle vertrouwen in de toekomst. En wat zouden we – intussen dan toch nog op een terras op’Place m’as tu vu’beland – zoal nog willen weten van Phaedra?
Waar je vandaag de dag dan wel mee bezig bent bijvoorbeeld.
“Met Imagicasa, mijn magazine over interieur, design en architectuur. Het wordt twee keer per jaar uitgegeven, in het Nederlands en het Engels, en is bedoeld als inspiratiebron voor wie wil renoveren, een mooi appartement of huis wil aankopen of bouwplannen heeft. Met het onlineplatform dat aan het magazine verbonden is, brengen we contacten tot stand tussen onze bouwpartners en potentiële klanten. Daarnaast startte ik in december een tweede onlineplatform en magazine op: Hairmana, waar je info en trends uit de beauty- en haarsector krijgt. Ook dat zal je vanaf het derde nummer in de kiosken vinden. Het zijn onderwerpen die me na aan het hart liggen, die de wereld een stukje mooier maken…”
“Ik ben er nu ruim drie jaar mee bezig – voordien heb ik vier jaar ervaring opgedaan bij Eric Kuster (Nederlandse interieurdesigner die bekendstaat om zijn glamoureuze interieurs, red.) – en ik doe het echt graag. Dit móét slagen. Ook al omdat ik er mijn centen in geïnvesteerd heb natuurlijk. Maar ik beschouw het project ook een beetje als mijn ‘kindje’: ik wil er alleen het beste voor en iedereen moet er lief voor zijn.” (lacht)
Het modellenleven heb je definitief vaarwel gezegd?
“O ja! Al zou ik een lucratief aanbod van pakweg een verzorgingsmerk voor vrouwen met een rijpere huid niet afslaan. Al de rest is verleden tijd. Ik heb geen zin om de concurrentie aan te gaan met zoveel jongere meisjes. Dat zou ook niet normaal zijn. Of ik het modellenleven mis? Zeker, het was mooi en ik zou het allemaal opnieuw doen. Maar de realiteit is dat ik ouder word en het tijd is voor iets anders.”
“Weet je, ik beschouw elke leeftijd als een ander hoofdstuk. En dan kan je wel proberen om zo’n periode kunstmatig langer te rekken, maar daar zijn grenzen aan. Natuurlijk blijf ik mezelf verzorgen, maar met dat ‘jong blijven’ ben ik van langsom minder bezig. Mijn prioriteiten liggen gewoon anders nu, ik focus me op mijn bedrijf.”
Wat kan je nu wel doen, dat je als model moest laten?
“Ik let wat minder op mijn lijn. Als model moet je niet denken eventjes twee kilo bij te komen. Maar ik heb vooral weer meer een sociaal leven. Vroeger moest ik altijd paraat staan; ik kon elk moment opgebeld worden voor een opdracht en dan moest ik meteen het vliegtuig op. Er werd wel eens lacherig gedaan over mijn carrière, maar ik kan met de hand op het hart zeggen dat ik internationaal véél gewerkt heb. Dat had als gevolg dat ik moeilijk kon afspreken met vrienden, sociale media om contact te houden, bestonden toen nog niet. Ik leefde een heel ander leven dan mijn omgeving thuis. Alweer: ik heb daar allerminst spijt van. Maar het is nu anders, en dat vind ik ook wel fijn. Ik ga uit met vrienden, spreek al eens vaker af met leuke mensen: ik ben 45, laat de toekomst maar komen!” (lacht)
Je hebt er duidelijk vertrouwen in?
“Ja! Ik denk écht dat mijn mooiste jaren nog moeten komen. En dat komt ook wel doordat ik, net door mijn leeftijd, relaxter in het leven sta. Ik weet intussen wat ik kan en niet kan, ik hoef niet zo nodig meer van alles te bewijzen. Ik vraag me zelfs van langsom meer af waar mensen zich soms toch zo druk over maken. Ouder worden heeft me een zekere rust gebracht. Dat én een kont! (lacht) De competitie is verdwenen, zie je. “Je bent goed, Phaedra, maar als je er zó uitzag, zou je nóg beter zijn”: dat soort logica hoef ik niet meer. Net als de druk die ik vroeger voelde: omdat ik nog niet getrouwd was, of nog geen kinderen had. So what? Ik móét helemaal niet trouwen. En ik ben ook zelf geëvolueerd op dat vlak. Als jong meisje heb je wel zo’n beetje een beeld voor ogen, van hoe de ware moet zijn en hoe hij eruit moet zien. Ik zou het nu al heel mooi vinden als ik een zielsverwant vind, iemand met wie het gewoon klikt. Ik neem daar mijn tijd voor, ja. Forceren heeft geen zin.”
Na je modellen- en mediacarrière leek je me enigszins op zoek: je runde een winkel voor hondenliefhebbers, ontwierp een interieurcollectie, werd kunstschilderes, zelfs even politica…
“Ik ben iemand die zich nogal gemakkelijk ergens in smijt. Ik heb bijvoorbeeld nooit politieke ambities gehad, daar heb ik ook de capaciteiten niet voor. Maar ik heb wel gezond boerenverstand. En als iemand me mijn mening vraagt, kan hij of zij die krijgen. Via mijn familie die bevriend was met de toenmalige burgemeester van Brugge, Patrick Moenaert, werd me gevraagd of ik niet op de lijst van CD&V wilde staan. Tja, zoiets doe ik dan. Maar het bleek ook algauw dat ik niet de dingen zei die verwacht werden. Exit Phaedra dus. (lacht) Pas op, ik zorgde wel voor animo! Tijdens een gemeenteraad waar maar geen einde aan kwam, heb ik ooit een bordje opgestoken waarop ‘honger!’ stond: dát vonden die politici dan wel weer leuk.”
Dat altijd je gedacht zeggen: beschouw je dat zelf als ‘een grote mond hebben’ of als ‘assertief zijn’?
“Ik ben assertief, altijd geweest ook. En dat neemt níét af met ouder worden, integendeel. (lacht) Ik dring mijn gedacht niet op, maar als iemand ernaar vraagt, zeg ik wat ik écht denk. En dat valt niet altijd goed blijkbaar.”
“Ik laat me ook niet gauw doen. Ik apprecieer het niet als iemand die ik van haar noch pluimen ken me vanop een terras aanspreekt met ‘babe’ of ‘Kijk nu, ons Phaedraatje!’. En dat zeg ik dan ook.”
Zijn er momenten waarvan je wenste dat je je mond toen wél gehouden had?
“Veel… Soms werken mijn hersenen pas nadát ik al iets gezegd heb. Met alle gevolgen van dien. Ik ben niet anders of beter dan anderen, hé. Maar het is in elk geval nooit mijn bedoeling om te kwetsen of te provoceren. Daar zou ik mezelf om haten.”
Vind je het belangrijk om geliefd te zijn, of kan dat je weinig schelen?
“Ja, toch wel. Er zijn overigens ook veel mensen die me blijkbaar wel graag mogen en me dat laten weten of voelen. Dat doet deugd. Want hoe graag sommigen mij ook zo afschilderen, ik bén helemaal geen harde, kille vrouw. Aan het einde van de dag wil iederéén gewoon geliefd zijn. Ik ook.”
Interview
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier