Jarenlang werd een groot deel van West-Vlaanderen wakker met de stem van Nico Blontrock op Radio 2. Begin maart volgde Jens Lemant hem op achter de microfoon. “Ik moet nog wat wennen aan het vroege uur, maar het gevoel om aan de slag te gaan met ‘vers’ nieuws en dat los te laten op de luisteraars die pas wakker worden, vind ik fantastisch.” En daar is hij dankbaar om.
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 6 april. Verder in het magazine o.a. het straattheaterfestival De Gevleugelde Stad, de lekkerste adresjes volgens Margaux Derycke, het leven van Jasper Derluyn, een babbel met Raymond en Jasper Van Het Groenewoud, niet te missen volgens Miguel Bouttry, The Crystal Ship in Oostende en een vooruitblik op ‘Grillmasters’.
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 6 april. Verder in het magazine o.a. het straattheaterfestival De Gevleugelde Stad, de lekkerste adresjes volgens Margaux Derycke, het leven van Jasper Derluyn, een babbel met Raymond en Jasper Van Het Groenewoud, niet te missen volgens Miguel Bouttry, The Crystal Ship in Oostende en een vooruitblik op ‘Grillmasters’.
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 6 april. Verder in het magazine o.a. het straattheaterfestival De Gevleugelde Stad, de lekkerste adresjes volgens Margaux Derycke, het leven van Jasper Derluyn, een babbel met Raymond en Jasper Van Het Groenewoud, niet te missen volgens Miguel Bouttry, The Crystal Ship in Oostende en een vooruitblik op ‘Grillmasters’.
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 6 april. Verder in het magazine o.a. het straattheaterfestival De Gevleugelde Stad, de lekkerste adresjes volgens Margaux Derycke, het leven van Jasper Derluyn, een babbel met Raymond en Jasper Van Het Groenewoud, niet te missen volgens Miguel Bouttry, The Crystal Ship in Oostende en een vooruitblik op ‘Grillmasters’.
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 6 april. Verder in het magazine o.a. het straattheaterfestival De Gevleugelde Stad, de lekkerste adresjes volgens Margaux Derycke, het leven van Jasper Derluyn, een babbel met Raymond en Jasper Van Het Groenewoud, niet te missen volgens Miguel Bouttry, The Crystal Ship in Oostende en een vooruitblik op ‘Grillmasters’.
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
“Ik ben geen avonturier”
“Een bucketlist? Neen, ik ben echt geen avonturier. Ik hoef me niet te bewijzen door een wereldreis te maken of weet ik veel wat te overwinnen… Of het moest mijn vliegangst zijn. Die ontdekte ik toen ik een reis naar Bulgarije maakte, met een luchtvaartmaatschappij die TNT heette wat in mijn oren al niet goed klonk en er vervolgens motorproblemen waren maar we nadien toch met hetzelfde toestel vlogen… Sindsdien geraakte ik in paniek op een vliegtuig. Een theoretische cursus in Oostende, waar duidelijk werd uitgelegd wat er allemaal gebeurt tijdens een vliegreis maar ook hoe je met die angst kan omgaan, heeft me er grotendeels van afgeholpen.”
Je betrokkenheid gaat verder dan louter het journalistieke aspect?
“Ja. Ik kan niet hard zijn. Neem nu een interviewtje met iemand van wie het huis net afbrandde: het is wat vervelend om te doen, maar het hoort bij mijn job. En soms merk ik zelfs dat die mens er ook iets aan heeft om erover te kunnen praten. Ja, dan haspel ik dat niet in 1-2-3 af, maar blijf ik nog even langer, laat ik merken dat het me wat doet… Ik vind dat dat menselijke mag. En het is allerminst gespeeld. Het journalistieke komt op de eerste plaats, maar dat hoeft emoties niet uit te sluiten.”
Is er ook leven naast het werk?
“Zeker. Ik probeer momenteel vooral wat op mijn gezondheid te letten als ik niet werk. Veel water drinken, meer bewegen, er moeten wat kilo’s af. Het is geen excuus maar ik heb aanleg om snel te verzwaren, ik eet ook heel graag én ik ben een ‘stresseter’. Dat moet ik weer een beetje afbouwen dus.”
Journalistiek hoeft emoties niet uit te sluiten, vind ik
“En voor de rest verwacht ik van het leven gewoon hetzelfde als iedereen allicht… Al denk ik soms dat ik een beetje achterloop op mijn leeftijdsgenoten. Ik word deze zomer 28 en ben nog single. Ik huur een huis en vraag me af of ik er niet al een gekocht moest hebben. Drie vriendinnen zijn zwanger, een voor de eerste keer, een voor de tweede keer en een zelfs al voor de derde keer. Dan durf ik me wel eens af te vragen of er soms iets met mij scheelt, ja. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te besteden, ik moet mezelf geen depressie aanpraten tenslotte en er zijn net zo goed vrienden die net zo ver als ik staan. Het is gewoon dat ik het wel prettig zou vinden als ik ook iets kon opbouwen in die zin.”
Waaraan denk jij bij het woord ‘schoonheid’?
“Op het gevaar af melig te klinken: ik vind het mooi als mensen dankbaar zijn. We doen het echt te weinig, ook ik. Als mijn ma iets voor me kookt of mijn hemd strijkt, een merci zeggen of een kus geven… Of een collega die tegen mij zegt dat ik een tof interview heb gedaan. Ik kan er niks aan doen maar ik vind dat schoon.”
“En het stoort me dan als ik een deur openhoud voor iemand en dat die dat niet eens merkt, ja… Maar pas op, ik ben zelf niet heilig. Ik ben vast ook al eens vergeten te glimlachen.” (lachje)
Je lijkt me overigens iemand die altijd kalm blijft. Stressbestendig in alle omstandigheden?
“Dat hoor ik wel vaker. Uiterlijk lijk ik altijd ontspannen, maar ik kan tegelijk vanbinnen kapotgaan. Met tijdsdruk kan ik heel goed om, maar ik kan je verzekeren dat ik bijvoorbeeld bij de eerste uitzending van het ochtendprogramma flink zenuwachtig was. Niet dat iemand het gemerkt heeft. Voor interviews? Toen ik begon wel, maar nu niet meer. Ik herinner me dat ik ooit Nafi Thiam moest interviewen, in het Frans omdat zij toen nog maar weinig Nederlands sprak, en ik geraakte maar niet uit mijn woorden. Ze is toen heel vriendelijk van alles beginnen te vertellen, zodat ik genoeg op band had om er alsnog iets mee te doen. Ik was die keer blijkbaar toch wel onder de indruk…”
Rustig water maar diepe gronden?
“Neen, ik ben niet de man met de zware gedachten. Ik kan wel nostalgisch zijn, al hoef je ook daar niet veel achter te zoeken. Ik vind het alleen prettig om bijvoorbeeld naar muziek uit de jaren tachtig te luisteren, in oude fotoalbums te bladeren of oude video’s te bekijken. En dan bij mezelf te denken: ‘leuk, dat moesten we nog eens overdoen…'”
Met het hele gezin nog eens naar Sunparks misschien!
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
“Ik ben geen avonturier”
“Een bucketlist? Neen, ik ben echt geen avonturier. Ik hoef me niet te bewijzen door een wereldreis te maken of weet ik veel wat te overwinnen… Of het moest mijn vliegangst zijn. Die ontdekte ik toen ik een reis naar Bulgarije maakte, met een luchtvaartmaatschappij die TNT heette wat in mijn oren al niet goed klonk en er vervolgens motorproblemen waren maar we nadien toch met hetzelfde toestel vlogen… Sindsdien geraakte ik in paniek op een vliegtuig. Een theoretische cursus in Oostende, waar duidelijk werd uitgelegd wat er allemaal gebeurt tijdens een vliegreis maar ook hoe je met die angst kan omgaan, heeft me er grotendeels van afgeholpen.”
Bekende koppen en pure chemie
Radio 2 profileert zich als dé familiezender en staat dus heel dicht bij zijn publiek: “Het gebeurt dat mensen contact zoeken, en soms heel persoonlijke zaken posten op sociale media. Een bekend gezicht worden interesseert me allerminst, en radio blijft vrij anoniem, maar ik merk wel dat er bij het publiek nog altijd zoiets leeft als ‘wauw! die is van de radio!’.”
“Zelf had ik een enorme bewondering voor Tomas De Soete. Het ochtendblok op Studio Brussel, dat hij vroeger samen met Linde Merckpoel presenteerde; pure chemie vond ik dat. Doodjammer dat hij geen radio meer maakt.”
Ben je een radioman pur sang?
“Vooral ‘nieuws’ heeft me altijd geboeid. Ik noem mezelf wel eens een ramptoerist, net als mijn pa en pépé. Als er twintig jaar geleden in Lauwe een sirene te horen was, moest er wel ergens een ongeluk gebeurd zijn, of een brand uitgebroken, en dan waren ze er als eersten bij om uit te vlooien wat er precies gebeurd was. Mijn pépé maakte destijds ook al kortfilmpjes over de streek, een soort documentaires over het reilen en zeilen. Dat kwam voort uit een soort nieuwsgierigheid, een ‘meer willen weten’, en dat heb ik blijkbaar meegekregen. Dat ik bij radio ben beland, zie ik eerder als toeval, maar ik voel me er goed. Het is een medium waarin je snel kan handelen en op het nieuws kan inspelen, dat doe ik graag. Op de radio speelt ook sfeerschepping een rol, in tegenstelling tot op de televisie waar een beeld is wat het is. Een voetbalverslag op radio of televisie: dat is wat beleving betreft een wereld van verschil. Ik speel graag met die elementen: er zijn de feiten, maar er is ook dat stukje mysterie…”
“Bovendien ben ik eerder een teamplayer dan iemand die wil scoren, daar zit ik dus goed mee op de radio. Als we een primeur hebben, werk ik die uiteraard graag uit. Maar ik ga er niet hardnekkig naar op jacht.”
Rampen, aanslagen… ik wil er van de eerste minuut zoveel mogelijk over weten
Je werkt intussen zeven jaar voor Radio 2 West-Vlaanderen. Wordt de provincie je niet te klein?
“Neen. Ik ontdekte vanmorgen nog Nieuwenhove als gehucht in Waregem, ik ken West-Vlaanderen dus nog altijd niet op mijn duim. Ik vind ook niet dat ik ‘maar’ bij Radio 2 West-Vlaanderen werk. Ik leer er elke dag bij, ik krijg kansen om te groeien. En of dat nu op het vlak van regionaal of nationaal nieuws is, maakt voor mij geen verschil.”
Welke nieuwsthema’s boeien je vooral?
“Hoe luguber het misschien ook klinkt: ik heb wel een fascinatie voor rampen, aanslagen… Als er zoiets gebeurt, wil ik daar van het eerste moment alles over weten. Doorgaans zijn dat nieuwsfeiten die het lokale niveau ver overstijgen en waarmee ik op professioneel vlak weinig kan doen, maar voor mezelf probeer ik dan langs alle mogelijke kanalen die berichtgeving te volgen. Hoe die wordt opgebouwd, evolueert, sommige feiten toch niet blijken te zijn wat ze eerst leken… Maar ook alles wat daar dan op volgt: hoe mensen bijeenkomen om hun gevoelens te delen en elkaar te steunen. Dat hele mechanisme boeit me: enerzijds het kennen van de feiten, anderzijds hoe mensen ermee omgaan.”
“Ik ben geen avonturier”
“Een bucketlist? Neen, ik ben echt geen avonturier. Ik hoef me niet te bewijzen door een wereldreis te maken of weet ik veel wat te overwinnen… Of het moest mijn vliegangst zijn. Die ontdekte ik toen ik een reis naar Bulgarije maakte, met een luchtvaartmaatschappij die TNT heette wat in mijn oren al niet goed klonk en er vervolgens motorproblemen waren maar we nadien toch met hetzelfde toestel vlogen… Sindsdien geraakte ik in paniek op een vliegtuig. Een theoretische cursus in Oostende, waar duidelijk werd uitgelegd wat er allemaal gebeurt tijdens een vliegreis maar ook hoe je met die angst kan omgaan, heeft me er grotendeels van afgeholpen.”
Je betrokkenheid gaat verder dan louter het journalistieke aspect?
“Ja. Ik kan niet hard zijn. Neem nu een interviewtje met iemand van wie het huis net afbrandde: het is wat vervelend om te doen, maar het hoort bij mijn job. En soms merk ik zelfs dat die mens er ook iets aan heeft om erover te kunnen praten. Ja, dan haspel ik dat niet in 1-2-3 af, maar blijf ik nog even langer, laat ik merken dat het me wat doet… Ik vind dat dat menselijke mag. En het is allerminst gespeeld. Het journalistieke komt op de eerste plaats, maar dat hoeft emoties niet uit te sluiten.”
Is er ook leven naast het werk?
“Zeker. Ik probeer momenteel vooral wat op mijn gezondheid te letten als ik niet werk. Veel water drinken, meer bewegen, er moeten wat kilo’s af. Het is geen excuus maar ik heb aanleg om snel te verzwaren, ik eet ook heel graag én ik ben een ‘stresseter’. Dat moet ik weer een beetje afbouwen dus.”
Journalistiek hoeft emoties niet uit te sluiten, vind ik
“En voor de rest verwacht ik van het leven gewoon hetzelfde als iedereen allicht… Al denk ik soms dat ik een beetje achterloop op mijn leeftijdsgenoten. Ik word deze zomer 28 en ben nog single. Ik huur een huis en vraag me af of ik er niet al een gekocht moest hebben. Drie vriendinnen zijn zwanger, een voor de eerste keer, een voor de tweede keer en een zelfs al voor de derde keer. Dan durf ik me wel eens af te vragen of er soms iets met mij scheelt, ja. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te besteden, ik moet mezelf geen depressie aanpraten tenslotte en er zijn net zo goed vrienden die net zo ver als ik staan. Het is gewoon dat ik het wel prettig zou vinden als ik ook iets kon opbouwen in die zin.”
Waaraan denk jij bij het woord ‘schoonheid’?
“Op het gevaar af melig te klinken: ik vind het mooi als mensen dankbaar zijn. We doen het echt te weinig, ook ik. Als mijn ma iets voor me kookt of mijn hemd strijkt, een merci zeggen of een kus geven… Of een collega die tegen mij zegt dat ik een tof interview heb gedaan. Ik kan er niks aan doen maar ik vind dat schoon.”
“En het stoort me dan als ik een deur openhoud voor iemand en dat die dat niet eens merkt, ja… Maar pas op, ik ben zelf niet heilig. Ik ben vast ook al eens vergeten te glimlachen.” (lachje)
Je lijkt me overigens iemand die altijd kalm blijft. Stressbestendig in alle omstandigheden?
“Dat hoor ik wel vaker. Uiterlijk lijk ik altijd ontspannen, maar ik kan tegelijk vanbinnen kapotgaan. Met tijdsdruk kan ik heel goed om, maar ik kan je verzekeren dat ik bijvoorbeeld bij de eerste uitzending van het ochtendprogramma flink zenuwachtig was. Niet dat iemand het gemerkt heeft. Voor interviews? Toen ik begon wel, maar nu niet meer. Ik herinner me dat ik ooit Nafi Thiam moest interviewen, in het Frans omdat zij toen nog maar weinig Nederlands sprak, en ik geraakte maar niet uit mijn woorden. Ze is toen heel vriendelijk van alles beginnen te vertellen, zodat ik genoeg op band had om er alsnog iets mee te doen. Ik was die keer blijkbaar toch wel onder de indruk…”
Rustig water maar diepe gronden?
“Neen, ik ben niet de man met de zware gedachten. Ik kan wel nostalgisch zijn, al hoef je ook daar niet veel achter te zoeken. Ik vind het alleen prettig om bijvoorbeeld naar muziek uit de jaren tachtig te luisteren, in oude fotoalbums te bladeren of oude video’s te bekijken. En dan bij mezelf te denken: ‘leuk, dat moesten we nog eens overdoen…'”
Met het hele gezin nog eens naar Sunparks misschien!
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Bekende koppen en pure chemie
Radio 2 profileert zich als dé familiezender en staat dus heel dicht bij zijn publiek: “Het gebeurt dat mensen contact zoeken, en soms heel persoonlijke zaken posten op sociale media. Een bekend gezicht worden interesseert me allerminst, en radio blijft vrij anoniem, maar ik merk wel dat er bij het publiek nog altijd zoiets leeft als ‘wauw! die is van de radio!’.”
“Zelf had ik een enorme bewondering voor Tomas De Soete. Het ochtendblok op Studio Brussel, dat hij vroeger samen met Linde Merckpoel presenteerde; pure chemie vond ik dat. Doodjammer dat hij geen radio meer maakt.”
Wie is Jens Lemant?
Jens Lemant (27) groeide op in Lauwe. Hij woont nu in Wevelgem.
Hij studeerde journalistiek aan Howest in Kortrijk, waar hij in zijn laatste jaar de richting radio koos. Na zijn stage bij Radio 2 West-Vlaanderen kon hij daar nog tijdens zijn studies, in 2011, aan de slag.
Hij presenteert sinds 5 maart dit jaar het ochtendprogramma Start je dag op Radio 2. En volgende zomer werkt hij al voor de zesde keer mee aan de zomerprogrammatie van Radio 2 aan zee.
Hij is best wel vatbaar voor nostalgie, vertelt Jens Lemant in de loop van ons gesprek. En dat hoor je eraan als hij zijn keuze voor Oostduinkerke als badplaats die bij hem een voetje voor heeft, verklaart: “Ik groeide op in Lauwe, maar mijn ouders namen mijn broer en ik regelmatig op zondag mee naar Oostduinkerke. Dan gingen we eerst zwemmen en spelen in Sunparks. Om het kwartier gingen er grote golven door het bad, geweldig vonden we dat. Daarna aten we omelet met frietjes in Het IJssalon op de zeedijk een tearoom die er al lang niet meer is -, en dan maakten we bij mooi weer nog een wandeling langs het strand.”
“Eigenlijk heb ik weinig jeugdherinneringen, ik onthou dat soort dingen niet goed. Maar die uitstapjes kan ik meteen terughalen. In mijn herinnering lijkt het alsof we het elke zondag deden, hoewel ik weet dat dat niet zo was. Ik heb wel een goed visueel geheugen. Dus toen ik daarnet afrit Nieuwpoort nam en in de verte de watertoren van Oostduinkerke zag opdoemen, die vlak bij Sunparks staat, voelde het even net als toen: we zijn er bijna…”
Later bracht hij nog wel eens een weekend met vrienden aan zee door, dan waren The Possé en De Viking hun belangrijkste nachtelijke bestemmingen. “Maar een echte kustliefhebber ben ik niet, of toch zeker niet in die zin dat ik hier op het strand ga liggen zonnebaden. Ik denk niet dat ik ooit een uur op een badhanddoek op het strand heb gelegen.”
De voorbije vijf jaar werkte Jens mee aan de programma’s die Radio 2 ‘s zomers rechtstreeks vanuit een badplaats uitzendt, en dat zal komende zomer niet anders zijn: “En ik doe dat heel graag uiteraard. Je publiek komt speciaal naar zee, net omwille van dat vakantiegevoel, dus dat is echt wel prettig werken. Zelfs als het regent komen er altijd wel enkele fans met paraplu tot bij de studio om daar naar die twee boxen te staan luisteren, dat is prachtig om te zien. Maar ik betrap er mezelf nadien wel eens op dat ik, hoewel ik er alle dagen aanwezig ben, de zee amper bekeken heb. En het is niet dat ik er de tijd niet voor heb. Maar ik heb blijkbaar niet de behoefte om met mijn voeten in het zand naar de waterlijn te staan staren of zo…”
Sinds maart presenteer je op Radio 2 het ochtendprogramma ‘Start je dag’. Het zomergevoel zit daar een eind verder weg allicht?
“Mijn wekker loopt af om kwart voor vier en ik probeer een half uur later op de redactie in Kortrijk te zijn. Daar neem ik eerst door welk nieuws er binnenloopt, wat de avond voordien nog aan bod is gekomen, ik overleg met de regisseur en de nieuwslezer wat we gaan doen en dan maken we ons programma, van zes tot acht. Ik had er wel wat schrik voor, maar toen me gevraagd werd om Nico (Blontrock, die Radio 2 onlangs inruilde voor een politieke loopbaan, red.) op te volgen, wilde ik die kans echt wel grijpen. Het is wennen aan het nieuwe ritme, vooral met het vroege inslapen heb ik nog wat moeite, maar dat heb ik ervoor over. Het gevoel om aan de slag te gaan met ‘vers’ nieuws en dat los te laten op de luisteraars die pas wakker worden, vind ik fantastisch.”
Bekende koppen en pure chemie
Radio 2 profileert zich als dé familiezender en staat dus heel dicht bij zijn publiek: “Het gebeurt dat mensen contact zoeken, en soms heel persoonlijke zaken posten op sociale media. Een bekend gezicht worden interesseert me allerminst, en radio blijft vrij anoniem, maar ik merk wel dat er bij het publiek nog altijd zoiets leeft als ‘wauw! die is van de radio!’.”
“Zelf had ik een enorme bewondering voor Tomas De Soete. Het ochtendblok op Studio Brussel, dat hij vroeger samen met Linde Merckpoel presenteerde; pure chemie vond ik dat. Doodjammer dat hij geen radio meer maakt.”
Ben je een radioman pur sang?
“Vooral ‘nieuws’ heeft me altijd geboeid. Ik noem mezelf wel eens een ramptoerist, net als mijn pa en pépé. Als er twintig jaar geleden in Lauwe een sirene te horen was, moest er wel ergens een ongeluk gebeurd zijn, of een brand uitgebroken, en dan waren ze er als eersten bij om uit te vlooien wat er precies gebeurd was. Mijn pépé maakte destijds ook al kortfilmpjes over de streek, een soort documentaires over het reilen en zeilen. Dat kwam voort uit een soort nieuwsgierigheid, een ‘meer willen weten’, en dat heb ik blijkbaar meegekregen. Dat ik bij radio ben beland, zie ik eerder als toeval, maar ik voel me er goed. Het is een medium waarin je snel kan handelen en op het nieuws kan inspelen, dat doe ik graag. Op de radio speelt ook sfeerschepping een rol, in tegenstelling tot op de televisie waar een beeld is wat het is. Een voetbalverslag op radio of televisie: dat is wat beleving betreft een wereld van verschil. Ik speel graag met die elementen: er zijn de feiten, maar er is ook dat stukje mysterie…”
“Bovendien ben ik eerder een teamplayer dan iemand die wil scoren, daar zit ik dus goed mee op de radio. Als we een primeur hebben, werk ik die uiteraard graag uit. Maar ik ga er niet hardnekkig naar op jacht.”
Rampen, aanslagen… ik wil er van de eerste minuut zoveel mogelijk over weten
Je werkt intussen zeven jaar voor Radio 2 West-Vlaanderen. Wordt de provincie je niet te klein?
“Neen. Ik ontdekte vanmorgen nog Nieuwenhove als gehucht in Waregem, ik ken West-Vlaanderen dus nog altijd niet op mijn duim. Ik vind ook niet dat ik ‘maar’ bij Radio 2 West-Vlaanderen werk. Ik leer er elke dag bij, ik krijg kansen om te groeien. En of dat nu op het vlak van regionaal of nationaal nieuws is, maakt voor mij geen verschil.”
Welke nieuwsthema’s boeien je vooral?
“Hoe luguber het misschien ook klinkt: ik heb wel een fascinatie voor rampen, aanslagen… Als er zoiets gebeurt, wil ik daar van het eerste moment alles over weten. Doorgaans zijn dat nieuwsfeiten die het lokale niveau ver overstijgen en waarmee ik op professioneel vlak weinig kan doen, maar voor mezelf probeer ik dan langs alle mogelijke kanalen die berichtgeving te volgen. Hoe die wordt opgebouwd, evolueert, sommige feiten toch niet blijken te zijn wat ze eerst leken… Maar ook alles wat daar dan op volgt: hoe mensen bijeenkomen om hun gevoelens te delen en elkaar te steunen. Dat hele mechanisme boeit me: enerzijds het kennen van de feiten, anderzijds hoe mensen ermee omgaan.”
“Ik ben geen avonturier”
“Een bucketlist? Neen, ik ben echt geen avonturier. Ik hoef me niet te bewijzen door een wereldreis te maken of weet ik veel wat te overwinnen… Of het moest mijn vliegangst zijn. Die ontdekte ik toen ik een reis naar Bulgarije maakte, met een luchtvaartmaatschappij die TNT heette wat in mijn oren al niet goed klonk en er vervolgens motorproblemen waren maar we nadien toch met hetzelfde toestel vlogen… Sindsdien geraakte ik in paniek op een vliegtuig. Een theoretische cursus in Oostende, waar duidelijk werd uitgelegd wat er allemaal gebeurt tijdens een vliegreis maar ook hoe je met die angst kan omgaan, heeft me er grotendeels van afgeholpen.”
Je betrokkenheid gaat verder dan louter het journalistieke aspect?
“Ja. Ik kan niet hard zijn. Neem nu een interviewtje met iemand van wie het huis net afbrandde: het is wat vervelend om te doen, maar het hoort bij mijn job. En soms merk ik zelfs dat die mens er ook iets aan heeft om erover te kunnen praten. Ja, dan haspel ik dat niet in 1-2-3 af, maar blijf ik nog even langer, laat ik merken dat het me wat doet… Ik vind dat dat menselijke mag. En het is allerminst gespeeld. Het journalistieke komt op de eerste plaats, maar dat hoeft emoties niet uit te sluiten.”
Is er ook leven naast het werk?
“Zeker. Ik probeer momenteel vooral wat op mijn gezondheid te letten als ik niet werk. Veel water drinken, meer bewegen, er moeten wat kilo’s af. Het is geen excuus maar ik heb aanleg om snel te verzwaren, ik eet ook heel graag én ik ben een ‘stresseter’. Dat moet ik weer een beetje afbouwen dus.”
Journalistiek hoeft emoties niet uit te sluiten, vind ik
“En voor de rest verwacht ik van het leven gewoon hetzelfde als iedereen allicht… Al denk ik soms dat ik een beetje achterloop op mijn leeftijdsgenoten. Ik word deze zomer 28 en ben nog single. Ik huur een huis en vraag me af of ik er niet al een gekocht moest hebben. Drie vriendinnen zijn zwanger, een voor de eerste keer, een voor de tweede keer en een zelfs al voor de derde keer. Dan durf ik me wel eens af te vragen of er soms iets met mij scheelt, ja. Ik probeer er niet te veel aandacht aan te besteden, ik moet mezelf geen depressie aanpraten tenslotte en er zijn net zo goed vrienden die net zo ver als ik staan. Het is gewoon dat ik het wel prettig zou vinden als ik ook iets kon opbouwen in die zin.”
Waaraan denk jij bij het woord ‘schoonheid’?
“Op het gevaar af melig te klinken: ik vind het mooi als mensen dankbaar zijn. We doen het echt te weinig, ook ik. Als mijn ma iets voor me kookt of mijn hemd strijkt, een merci zeggen of een kus geven… Of een collega die tegen mij zegt dat ik een tof interview heb gedaan. Ik kan er niks aan doen maar ik vind dat schoon.”
“En het stoort me dan als ik een deur openhoud voor iemand en dat die dat niet eens merkt, ja… Maar pas op, ik ben zelf niet heilig. Ik ben vast ook al eens vergeten te glimlachen.” (lachje)
Je lijkt me overigens iemand die altijd kalm blijft. Stressbestendig in alle omstandigheden?
“Dat hoor ik wel vaker. Uiterlijk lijk ik altijd ontspannen, maar ik kan tegelijk vanbinnen kapotgaan. Met tijdsdruk kan ik heel goed om, maar ik kan je verzekeren dat ik bijvoorbeeld bij de eerste uitzending van het ochtendprogramma flink zenuwachtig was. Niet dat iemand het gemerkt heeft. Voor interviews? Toen ik begon wel, maar nu niet meer. Ik herinner me dat ik ooit Nafi Thiam moest interviewen, in het Frans omdat zij toen nog maar weinig Nederlands sprak, en ik geraakte maar niet uit mijn woorden. Ze is toen heel vriendelijk van alles beginnen te vertellen, zodat ik genoeg op band had om er alsnog iets mee te doen. Ik was die keer blijkbaar toch wel onder de indruk…”
Rustig water maar diepe gronden?
“Neen, ik ben niet de man met de zware gedachten. Ik kan wel nostalgisch zijn, al hoef je ook daar niet veel achter te zoeken. Ik vind het alleen prettig om bijvoorbeeld naar muziek uit de jaren tachtig te luisteren, in oude fotoalbums te bladeren of oude video’s te bekijken. En dan bij mezelf te denken: ‘leuk, dat moesten we nog eens overdoen…'”
Met het hele gezin nog eens naar Sunparks misschien!
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik kan enorm genieten van zoet. Zo’n crème, het hoeft er niet eens zomer voor te zijn: heerlijk! Ja, ik eet graag. Voor de gezelligheid vooral, een goeie babbel en een lekker glas erbij… Geen sterrenrestaurants, dat interesseert me minder. Met een spaghetti of een steak doe je me evenveel plezier als met een zevengangenmenu.”
Zomer of winter?
“Dan verkies ik de winter aan zee. Dan is het minder druk, minder toeristisch. Ik heb er geen moeite mee om er ‘s zomers te werken, maar voor mezelf zoek ik de zee ‘s zomers niet op. Ik heb het liever wat kouder dan te warm. Ook om te reizen trek ik liever noordwaarts.”
“De winter toont ook een heel andere natuur: de zee is dan anders, zelfs het zand ligt anders. Daar hou ik van.”
Zwembroek of naaktstrand?
“Zwembroek. Ik vind het vreemd om zo met zijn allen naakt rond te lopen. Ik heb ook de indruk dat de generatie voor ons er minder moeite mee heeft. Maar zelf snap ik het niet, waarom je in je pure over het strand zou lopen… Zodat je de wind overal langs voelt waaien? (lacht) Ik heb er niks tegen, maar doe het mij niet aan.”
“En geef me ook maar meteen een T-shirt. Als ik ooit een atletisch lijf kweek, wil ik het wel eens showen.”
Welk muziekje mogen we daarbij opzetten?
“Thuis zet ik van alles op: rock, jazz, klassiek… En het lijkt ook alsof ik álles goed vind omdat ik liedjes gemakkelijk onthoud en ze dus allemaal meezing. Van Metallica en Deep Purple tot K3 en Dana Winner. Dat is op de redactie intussen bekend.”
Onvergetelijk zeenieuwsfeit?
“Die keer dat ik een reportage ging maken over de dikte van het ijs op de Damse Vaart. En toen ik daar aankwam, zei de brandweer me dat ik beter naar Koksijde kon rijden, want er was een potvis aangespoeld. Ik was er naast de brandweer zelf als eerste bij en heb er die hele dag verslag van uitgebracht, zelfs nationaal. Het vroor, ik had te weinig kleren aan, had geen laarzen en geen kleingeld om te gaan plassen… Ik ging live en je hoort dat ik mijn mond amper nog open kreeg van de kou. Maar het was geweldig om te doen.”
Wie is Jens Lemant?
Jens Lemant (27) groeide op in Lauwe. Hij woont nu in Wevelgem.
Hij studeerde journalistiek aan Howest in Kortrijk, waar hij in zijn laatste jaar de richting radio koos. Na zijn stage bij Radio 2 West-Vlaanderen kon hij daar nog tijdens zijn studies, in 2011, aan de slag.
Hij presenteert sinds 5 maart dit jaar het ochtendprogramma Start je dag op Radio 2. En volgende zomer werkt hij al voor de zesde keer mee aan de zomerprogrammatie van Radio 2 aan zee.
Strandwandeling
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier