Next in Fashion

Ze wonen allebei in Kortrijk en delen een liefde voor het goede leven en schrijven. Verder hebben onze twee columnisten weinig gemeen. Wekelijks geven ze hier een inkijkje in hun uiteenlopende levens. Deze week is dat Siel Verhanneman (33), auteur en dichter.

Het zal geleden zijn van die keer toen ik me hier heb geërgerd aan BabyTV (ondertussen bij ons thuis genadeloos vervangen door Peppa Pig, ik weet nog niet goed hoe ik me daarbij voel) dat ik het hier over een tv-programma heb gehad. Maar ik ben afgelopen week ziek geweest en daar ben ik normaal gezien niet goed in. Het verplichte rusten en dutjes doen leidt bij mij tot overdenken en piekeren waardoor ik meestal met koorts en hoofdpijn ‘taakjes’ in huis doe en ‘s avonds nog brakker ben dan aan de start van de dag. Maar deze keer heb ik het goed aangepakt en het ondenkbare is gebeurd: ik heb gebingewatcht! En nu ben ik hier om jullie ervan te overtuigen hetzelfde te doen. Namelijk: een virale infectie op te lopen en op anderhalve dag tijd alle afleveringen van Next in Fashion te bekijken.

Twaalf designers nemen het in deze reeks tegen elkaar op tot ze in de finale met slechts drie kandidaten een collectie van acht looks maken en strijden om een geldprijs van 200.000 dollar. Voor je eraan begint, raad ik je aan in je best mogelijke Amerikaanse mindset te komen. Denk: kleur! Snel! Veel Oh My God en Another day another slay! Weet dat je in ruil voor de vele prikkels zomaar het gouden duo Tan France (Queer Eye) en Gigi Hadid (topmodel en girlcrush) krijgt. Je kunt niet anders dan van Tan France, die er elke aflevering uitziet alsof hij uit een doosje komt, te houden. Met zijn bruine ruiterlaarzen en roze kragen en lief gezicht weet hij elke aflevering opnieuw de sterktes van de kandidaten in de verf te zetten. En Gigi. Laat me niet beginnen over Gigi Hadid. Zo zichtbaar onwennig start ze aan haar presenteerdebuut en net als de kandidaten zie je haar groeien in haar rol, ik vind het zo ontwapenend dat ze die starterszenuwen niet onder nog meer drama en sensatie wilden verhullen. Er zullen zo’n twintigtal outfits van haar de revue passeren, allemaal even jaw dropping.

“Deze keer heb ik het goed aangepakt: ik heb gebingewatcht”

En dan heb ik het nog niet over de kandidaten gehad. Wat een héérlijk diverse groep van mensen, genders, nationaliteiten. Ik heb meer dan ik wil toegeven gehuild wanneer het over hun achtergrond ging. Zo was er Deontre, gepassioneerd door mode, verloor zijn beide ouders en ging dan voor een 9 to 5 om voor zijn zussen te zorgen. We hadden Nigel, die het slechte pad opging maar herenigd werd met zijn vader en zo in het ontwerpen terechtkwam. Of Bao, die met de 200.000 dollar eindelijk iemand zou kunnen aannemen in haar bedrijf om meer tijd met haar dochtertjes te kunnen doorbrengen. Maar het allerleukste aan deze wedstrijd? De onderlinge vriendschappen en empowerment. Ja, het is een competitie maar niet ten koste van elkaar. Geen achterklap of intriges, enkel een groep kwetsbare en creatieve designers die elk voor hun doelgroep willen bewijzen dat ze next in fashion kunnen zijn. En ineens sta ik daar, ‘s morgens voor mijn kleerkast. Teleurgesteld dat er geen ball gown met echte bloemen, oversized buckethat of zelfs witte jurk in hangt die met één rukje aan een touwtje in een knalrode outfit verandert.