Nagels voor de mieren

Echt rustig is het nooit in het hoofd van Luc Dufourmont. Sommigen noemen het een afwijking, anderen een gave. In deze column neemt hij ons elke week even mee in zijn denkwereld. Soms grappig en dan weer intriest, maar altijd recht uit het hart en met een flinke dosis buikgevoel.

Weet je wat ik vies vind? Stukjes teen- of vingernagel op de badkamervloer of baardstoppels in de lavabo.

Daarom lieve mensen, om de wereld een betere plaats te maken, het trimmen van mijn baard en het knippen van mijn nagels doe ik zoveel mogelijk buiten, in de natuur.

Voor het scheren ga ik bij mijn kippen staan, gewapend met een klein spiegeltje en mijn draadloze tondeuse. Ik bevestig het spiegeltje aan de deur van het hok en na een klein gesprek met mijn kippen kan de scheerbeurt beginnen. Ik probeer zoveel mogelijk uit het zicht van mijn tweehonderd buren te blijven. Ja, ik schat zo ongeveer tweehonderd, personeel inbegrepen, want we wonen naast het rust- en verzorgingstehuis Zilvervogel. Ik moet nog wennen aan die naam, tot voor kort was het nog Onze-Lieve-Vrouw Middelares. Tijden veranderen.

Dat doet me denken aan de discussie binnen CD&V omtrent de letter C. Miet Smet wil de C laten vallen omdat de partij enkel nog cultureel christelijk is en niet langer religieus christelijk. Wat zou Wilfried daar hebben van gevonden?

Mocht ik in hun plaats zijn dan zou ik teruggaan naar die goeie ouwe CVP. Stel dat het confederalisme faalt en alle Belgen weer ‘united’ zijn dan krijgen ze nog problemen met de V van Vlaams en blijft enkel de P over. De P zou achteraf bekeken nog niet zo slecht bekken. “De Partij.” Maar we dwalen af, ik was me aan het scheren bij mijn kippen. Na de scheerbeurt even hard blazen op de tondeuse en de natuur recupereert de stoppels binnen de 48 uur.

Mijn nagels knip ik tussen de struiken

Nog spectaculairder is mijn voetverzorging in de openlucht. Daarvoor ga ik tussen de struiken zitten, uit het zicht van iedereen, op een klein maar sterk stoeltje. Het is een ritueel waar ik veel tijd voor neem. Ik ben uiterst gevoelig aan mijn voetjes (maat 46) en knip rustig met tang en schaartje nagel per nagel. De dikste nagels vliegen soms een meter verder tijdens het knippen, daarom ook dat ik het buiten doe. Wat me deze zomer veel voldoening heeft bezorgd is het feit dat mijn geknipte nagels voor mijn neus werden gerecycleerd. Dat was niet bij ons in de tuin maar in het zuiden van Frankrijk. Ik zat te knippen in een bos onder zeer hoge sparren en telkens een nagel viel bleef ik kijken waar hij lag. Na nog geen minuut kwam een ijverige dikke rode mier tevoorschijn die de nagel op haar rug nam en ermee verdween. National Geographic in ‘t echt, fantastisch toch?

Die mieren weten wel wat goed is. Wist je dat een nagel bestaat uit keratine, een stof die is opgebouwd uit eiwitten, zwavel, vetten, water, minerale zouten (calcium, ijzer, magnesium, kalium, natrium, silicium, arseen en vitamines)*?

Het gedacht alleen al dat de mierenkoningin van het Forêt Domaniale de Tourettes in de Provence haar woning heeft ingericht met mijn kwaliteitsvolle teennagels geeft me een heerlijk gevoel van voldoening.

* Met dank aan www.e-gezondheid.be.