Mickael Karkousse legt zijn ziel bloot in eerste solo-ep: “Dit is muzikale emotie op haar puurst”

Vandaag komt de solo-ep Where do we begin van Mickael Karkousse uit, de leadzanger van GOOSE. In zes heel persoonlijke nummers legt hij zijn ziel bloot. Broos en puur, maar tegelijk verrassend sterk. We zochten Mickael op in Safari Studios in Kortrijk, de thuishaven van GOOSE.

Niets doet vermoeden dat achter de gevel van de knap verbouwde garage aan de Kortrijkse Magdalenawijk muziek gemaakt wordt die al jarenlang de wereld verovert. Mickael doet open, gekleed in skinny jeans en een oversized trui van Raf Simons, voor wie hij als tiener nog defilés in Parijs gelopen heeft. Hun paden zijn elkaar blijven kruisen: later, toen Simons artistiek directeur voor Dior was, gebruikte hij muziek van GOOSE voor een clip. Dat het klikt tussen deze creatieve zielen kan geen toeval zijn. Zowel het solowerk van Mickael als de collecties van Raf Simons zijn doordrongen van een zekere jeugdnostalgie. Ze brengen een ode aan de adolescentie, een moment waarop alles nog open ligt. Dat gevoel is ook terug te vinden in de videoclip van Where do we begin, die opgenomen is in Oostende, een stad die veel jeugdherinneringen oproept bij Mickael.

“Mijn vader is Fransman, hij heeft mijn mama leren kennen in Oostende. Ze zijn naar Kortrijk getrokken waar ik geboren en getogen ben. Ik ben tweetalig opgevoed. Als kind was ik vaak in Frankrijk bij de familie, maar de meeste schoolvakanties en weekends bracht ik in Oostende door, een stad die mij op de een of andere manier gevormd heeft. Mijn grootouders runden er de legendarische winkel In de Schaar in het visserskwartier van Oostende. Ze verkochten er werkkledij voor de horeca en voor vissers, maar ook carnavalskostuums. Tot de jaren negentig was carnaval a big thing in Oostende, met onder meer Le Bal du Rat Mort. Rond carnaval draaide de winkel op volle toeren en mijn mama en de hele familie kwamen meehelpen in de zaak. Ik heb daar mijn eerste stappen gezet als entertainer. Als jongetje van zes jaar speelde ik in de etalage, met telkens een ander pakje en masker aan. Blijkbaar trok ik de aandacht van de voorbijgangers, vaak Engelsen die toen nog massaal naar Oostende kwamen. Ze liepen soms binnen in de winkel om mij zakgeld te geven. Ik heb daar mijn eerste 50 frank verdiend. Later, als tiener, trok ik naar Oostende voor de optredens tijdens de kroegentochten. Ik vond het fijn om muzikanten te zien optreden, ongeacht het genre dat ze brachten. Ik hou van die puurheid van liveoptredens.”

“Rond mijn vijftiende ben ik zelf met muziek begonnen. Bert Libeert, de drummer van GOOSE, ken ik al van het eerste kleuterklasje. Sindsdien zijn we altijd vrienden gebleven. Meestal zaten we in dezelfde klas, we deelden ook dezelfde hobby’s: we gingen samen voetballen, turnen, zwemmen en uiteindelijk ook muziek maken.”

Prille start in de Stovebuzze

“In het zesde leerjaar is Bert begonnen bij een trommelkorps, daarna is hij geëvolueerd naar drums. Ik kocht toen mijn eerste gitaar en volgde les in de muziekwinkel tot ik wat akkoorden kon spelen. Zo werden Bert en ik een band. In het begin speelden we altijd met twee, later kwamen er jongens bij uit de klas die echter niet lang bleven. Onze grote droom toen was optreden voor een publiek, hoe klein het ook was. We waren 16 toen we ons eerste optreden gaven in De Stovebuzze in Kortrijk. We speelden er nummers van Elvis Presley, The Beatles en andere groepen, als amateurs, maar met zoveel overtuiging dat de mensen er blij van werden. Aanvankelijk traden we op voor vrienden, maar snel haalden die vrienden er andere vrienden bij zodat we een fanbasis opbouwden. Ineens betekenden we iets in Kortrijk. Er heerste een gezonde rivaliteit tussen al die jonge bands in Kortrijk. Veel van die gasten zaten bij ons op het Atheneum. Als kind was ik al gek op de muziek van Elvis Presley en van The Beatles.”

“Telkens toen mijn zus en ik met mijn mama van Kortrijk naar Oostende reden, luisterden we in de auto naar cassettes met hun muziek. Ik zong alle liedjes mee zonder te weten wat ik zong, ik gaf er mijn eigen interpretatie aan. Die prikkels in mijn kindertijd waren voldoende om iets wakker te maken in mij.”

Ik hou ervan om mensen te entertainen, hen te doen bewegen, fysiek en emotioneel

“In het laatste jaar van mijn humaniora was ik alsmaar intensiever met muziek bezig. Ondertussen was de band uitgebreid met Dave Martijn en ook even met Gautier Platteau, de man achter uitgeverij Hannibal, die afhaakte voor zijn studies. We deden toen voor het eerst mee aan Humo’s Rockrally onder de naam Loamy Soil. Na mijn humaniora trok ik naar Antwerpen om er productontwikkeling te studeren, een richting die mij minder lag. Ik was meer bezig met het vormelijke en minder met het technische. Op aanraden van mijn vriendin, nu mijn vrouw, ben ik naar KASK in Gent getrokken om er 3D-multimedia te volgen. Het was een heel vrije richting, je moest creëren vanuit jezelf. Ik ben afgestudeerd met een video-installatie in de galerie van Walter Van Beirendonck. Ik zocht een manier om mijn publiek te betrekken in mijn werk. Ik hou er nog altijd van om mensen te entertainen, hen te doen bewegen, fysiek en emotioneel. Tijdens onze studies zaten Dave, Bert en ik in verschillende steden op kot, maar we kwamen altijd samen in Kortrijk, boven café Den Trap. Dat was een echt muziekcafé waar we muziek leerden kennen en waar we muziek binnenbrachten van plaatsen waar we kwamen. Tom Coghe is er in 2000 bijgekomen. Bert had hem leren kennen aan de hogeschool. Tom speelde toen bij Cream&Spices. We hadden hem gelokt met de belofte dat we samen met hem een single wilden opnemen. Die single is er pas jaren later gekomen nadat we in 2002 Humo’s Rock Rally gewonnen hebben, maar Tom is gebleven.”

Humo’s Rock Rally: de doorbraak

Die overwinning zette GOOSE in de spotlights. De eerste single Audience die ze daarna uitbrachten, was meteen raak: Coca-Cola gebruikte hem voor zijn tv-spotjes die over heel Europa uitgezonden werden. In 2006 kwam Bring it on uit, het eerste album van GOOSE, gevolgd door optredens op internationale festivals, in Europa, maar ook in Australië en Japan. In 2010 lag het tweede album in de winkel: Synrise. Het titelnummer belandde op de eerste plaats in het jaaroverzicht 2011 van Studio Brussel. Jef Neve maakte er een klassieke pianoversie van en Soulwax remixte het. Een jaar later was het derde album er: Control Control Control. Voor de opnames van het vierde album What You Need trok GOOSE naar Los Angeles. Voor de release in 2016 werd ook een kortfilm gemaakt, geregisseerd door Willy Vanderperre, die internationale faam verworven heeft in de modewereld, onder meer als fotograaf van de campagnes van Raf Simons, Prada en Jil Sander. Datzelfde jaar trad GOOSE op de main stage van Rock Werchter op en speelde de band voor een uitverkochte Lotto Arena. Toch is het succes hen nooit naar het hoofd gestegen. Ze zijn nog altijd de jongens uit Kortrijk.

“Kortrijk is altijd onze thuisbasis gebleven. Het is de plek waar we tot rust kunnen komen en waar we gefocust ons ding kunnen doen, zonder al te veel prikkels en invloeden. Muziek maken is heel intens, het vraagt veel van je lichaam en geest. We horen wel vaker dat we geluk hebben dat we van onze hobby ons beroep kunnen maken. Ik beschouw muziek niet als een hobby, ik zie het als een metier en als een bijdrage aan de maatschappij. Ons succes is niet op geluk gebaseerd, we hebben al die jaren hard gewerkt en we zijn goed in wat we doen. We doen alles met ons vieren zonder compromissen te sluiten. Als groep zijn we nooit met trends bezig geweest, we volgen altijd ons gevoel. We doen waar we blij van worden en we willen ook ons publiek blij maken. Onze grootste verwezenlijking is dat we al 21 jaar bezig zijn op dit niveau en dat we nog altijd samenwerken. Het is niet evident om met vier vrienden een bedrijf op te starten en dat vol te houden. Je moet zowel creatief als zakelijk samen in dezelfde richting kijken. De reden waarom we al zolang bestaan en goed samenwerken, is omdat we vrienden zijn én omdat we geen ego’s toelaten. We zijn heel open tegenover elkaar, we hebben dat met de jaren geleerd.”

Collectief van vier individuen

“Safari Studios staat niet alleen voor GOOSE, maar ook voor vier individuen met een eigen persoonlijkheid. Sinds we dit pand hebben, hebben we letterlijk en figuurlijk de ruimte om ons eigen ding te doen. We hebben elk ons eigen project, los van GOOSE. Dave maakt filmmuziek, hij heeft onder meer de muziek geschreven voor de Epix-serie War of the Worlds, maar ook voor De Twaalf en voor Red Lights. Bert heeft een techno EBM-project onder de naam B1980 en hij schrijft daarnaast voor andere artiesten. Tom is de laatste jaren ook actief als livemuzikant bij andere groepen zoals Bazart en SX. Een paar jaar geleden hebben we beslist om geen extern management meer te hebben. Alles gebeurt nu vanuit dit huis. We staan zelf aan het roer van alles wat gebeurt in onze platenfirma, zowel met GOOSE als met onze individuele projecten. En nu heb ik mijn persoonlijke project. Ik was al heel lang muziek aan het schrijven, sommige nummers belandden op een GOOSE-plaat, andere in de prullenmand omdat ze te veel mezelf en te weinig GOOSE waren. Ik had toen nog niet de klik gemaakt dat ik mijn eigen ding kon doen. Het is dankzij de groep dat ik die stap gezet heb. Je moet je als individu blijven ontplooien. Op een gegeven moment moet je een zijstap kunnen maken om een onontgonnen terrein van jezelf te verkennen en te ontwikkelen. We zijn alle vier, op verschillende manieren en op verschillende tijdstippen, door die fase gegaan. Nu hebben we het gevoel dat we er helemaal staan. Dankzij het feit dat ieder van ons zijn eigen talenten ontwikkelt, ontdekken we nieuwe aspecten van elkaar. Vergelijk het met een relatie waarbij je opnieuw verliefd wordt op elkaar. Het heeft ons respect en onze bewondering voor elkaar nog versterkt. En de talenten die we nu individueel ontwikkeld hebben, maken GOOSE sterker en rijker.”

De broosheid van het leven boezemt mij angst in

“In mijn solowerk laat ik mijn emoties helemaal los. Dit is wie ik ben. Mijn werk als soloartiest is brozer dan wat wij doen voor GOOSE. Het is muzikale emotie op haar puurst. Tegenwoordig is alles zo gepolijst dat we zuivere emoties niet meer gewoon zijn. Ook ik heb lang mijn eigen emoties opzijgeschoven omdat ik al die jaren geleefd en gewerkt heb in functie van de groep. Een vierde van mezelf was GOOSE, maar die andere driekwart was onderontwikkeld. Toen alles wegviel tijdens de lockdown heb ik een identiteitscrisis doorgemaakt, dat was heel heftig. Ik heb hiervoor professionele hulp gezocht, op aanraden van mijn vrouw Elien. Ze kent mij beter dan ik mezelf ken. Ik ben vrij snel én sterker uit die moeilijke fase geraakt. Het heeft mij geholpen om mijn emoties te vertalen in mijn muziek.”

Muziek als een filmscenario

“Veel van mijn nummers kun je lezen als een script, ze zijn bijna een filmscenario. Ze zijn een ode aan dat moment in je leven waar je alles voor de eerste keer beleeft. De eerste keer dat je gaat skaten met je vrienden en dat gevoel van vrijheid ervaart. Die eerste verliefdheid, de eerste uitstap met je vriendin, die eerste zonsondergang. Ik ga nog altijd op zoek naar die momenten die je voor het eerst beleeft, dat geeft mij zoveel energie. Zoals voor het eerst optreden in een stad die je niet kent.”

“Mijn plaat is deels opgenomen in Parijs met producer Victor Le Masne. Ook voor de nieuwe GOOSE-plaat trokken we opnieuw naar de Franse lichtstad, we hebben er bijna een maand gewerkt. Het was fijn om in Parijs te zijn, ik voelde toen dat mijn Franse roots dieper geworteld zijn dan ik dacht. Het was alsof ik weer met mijn Franse neven en nichten aan het praten was. Het was al van voor de lockdown geleden dat ik zo lang van huis was. Telkens als ik weg ben, mis ik mijn gezin en vice versa. Maar ik heb mijn kinderen geleerd dat het oké is om elkaar te missen. Paloma is tien jaar, Marcus is er zes. Het vaderschap is er eigenlijk heel spontaan gekomen. Vader worden heeft bepaalde zaken uitvergroot, zoals mijn controledrang en tegelijk het besef dat je niet alles in de hand hebt. Die broosheid van het leven boezemt mij angst in, ook nu nog.”

“Er staan veel boeiende dingen te gebeuren in de komende jaren. Na deze ep volgt een nieuwe plaat van GOOSE die in het voorjaar van 2022 uitkomt en daarna breng ik solo een fullalbum uit. We zitten in een goede vibe. Alles valt in de plooi, er is een evenwicht tussen GOOSE en de individuele projecten. We zijn op het punt gekomen dat we op ons best kunnen creëren. Of die release stress met zich meebrengt? Niet echt, ik ben blij met het resultaat. Uiteraard hoop ik dat mijn plaat goed onthaald wordt, maar het zal mijn muzikale toekomst niet bepalen. Ik heb mezelf voorgenomen om hiermee door te gaan, dat is een geruststellende gedachte.” (Lut Clincke)

‘Where do we begin’ is nu beschikbaar op de streamingservices en vanaf vrijdag 3 december op gelimiteerd transparant vinyl.