Met dezelfde verbetenheid waarmee Murielle Scherre in haar lingeriecollecties naar de essentie en vernieuwing zoekt, graaft ze ook in zichzelf als mens. Fouten zijn er om recht te zetten en om van te leren. Stilstaan is geen optie. Alleen voor haar dochtertje geeft ze zich wel eens over aan zoiets als ‘samen zinloos kluiten zand naar de zee dragen’.
Murielle Scherre ontwerpt sinds 15 jaar een eigenzinnige lingeriecollectie, La fille d’O. Ondergoed waarin een vrouw zich goed hoort te voelen, in alle opzichten. Ik bel op maandagochtend bij haar aan, een ruim en luchtig appartement op de site van het voormalige militair hospitaal in Oostende, aan het raam naast de voordeur hangt een groot hart, de zon breekt voorzichtig door een grijze hemel. Ze werkt nog snel een broodje naar binnen – “ik moet erop letten, als ik alleen aan het werk ben, vergeet ik al eens om te eten” -, spoelt het door met een paar slokken water en vertelt me in haar laconieke stijl alvast hoe ze zich de zee uit haar kindertijd herinnert: “Toen zaten we urenlang in de auto, op die ene dag waarop het écht mooi weer was in ons landje, aan te schuiven in de file. Om het, toen we eindelijk op het strand lagen, na een half uur voor bekeken te houden, want anders zouden we ook op de terugweg in de file staan, en de frigobox in de auto leeg te eten.”
Nee, dan kwam ze zes jaar geleden liever aan zee wonen. “Het fijne daarvan is dat ik voortdurend het volle potentieel van de zee binnen bereik heb. Niet alleen de piekmomenten – die ik om eerlijk te zijn de minst leuke vind – maar de zee op elk moment van het jaar: de eindeloze kleurschakeringen, de schoonheid van sneeuw op het strand, hoe de wind het zand tegen de dijk ophoopt… Daar had ik als kind geen flauw benul van. Ik ben opgegroeid in het landelijke Munte, tussen de koeien en paarden, waar ik me het jaar rond verbonden voelde met de natuur. Daar blijft in een stad niks van over. Toen ik in Gent woonde, moest ik er regelmatig even uit, om letterlijk weer een meer open perspectief te krijgen. Vroeger in Munte, nu aan zee, kijk ik met een ruimere blik en verlies ik me minder snel in details. Wat alleen maar gezonder is voor mij.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 1 september. Verder in het magazine o.a. de restauranttips van Yves Bondue, Wandelen in Hondschoote, op stap met Veerle Dobbelaere in Antwerpen, de tuintips van Angelo Dorny, het leven van Isabelle Matthijs, Wim Opbrouck over zijn liefde voor de film en Lize Feryn in #hetisingewikkeld.
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 1 september. Verder in het magazine o.a. de restauranttips van Yves Bondue, Wandelen in Hondschoote, op stap met Veerle Dobbelaere in Antwerpen, de tuintips van Angelo Dorny, het leven van Isabelle Matthijs, Wim Opbrouck over zijn liefde voor de film en Lize Feryn in #hetisingewikkeld.
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 1 september. Verder in het magazine o.a. de restauranttips van Yves Bondue, Wandelen in Hondschoote, op stap met Veerle Dobbelaere in Antwerpen, de tuintips van Angelo Dorny, het leven van Isabelle Matthijs, Wim Opbrouck over zijn liefde voor de film en Lize Feryn in #hetisingewikkeld.
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 1 september. Verder in het magazine o.a. de restauranttips van Yves Bondue, Wandelen in Hondschoote, op stap met Veerle Dobbelaere in Antwerpen, de tuintips van Angelo Dorny, het leven van Isabelle Matthijs, Wim Opbrouck over zijn liefde voor de film en Lize Feryn in #hetisingewikkeld.
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 1 september. Verder in het magazine o.a. de restauranttips van Yves Bondue, Wandelen in Hondschoote, op stap met Veerle Dobbelaere in Antwerpen, de tuintips van Angelo Dorny, het leven van Isabelle Matthijs, Wim Opbrouck over zijn liefde voor de film en Lize Feryn in #hetisingewikkeld.
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Doe eens normaal?
“Waarom ik veganistisch eet, niet rook, niet drink, geen pillen neem… Ik moet mij daar constant voor verantwoorden. Waarom moet ik altijd zo ánders doen, snap je? Terwijl ik in mijn ogen juist ‘de normale’ ben! Als we niet allemaal een beetje meer op een bewuste manier gaan leven, is het gedaan met de mensheid. Ik wil echt niet altijd mijn gelijk halen. Maar dat het met de wereld de verkeerde kant op gaat, moet nu toch stilaan duidelijk zijn?”
En als er niet gewerkt wordt?
“Ik ben constant bezig met mijn werk. Het is dan ook mijn grootste uitdaging om mezelf geestelijk voldoende te voeden, zodat ik kan blijven creëren: door boeken te lezen, films te bekijken, gewoon naar buiten te gaan en te zien wat er leeft. Ik vind het soms pretentieus om dat te doen: ik heb nog honderd mails te beantwoorden maar ik ga nu éérst een goed boek lezen… Je moet toch een beetje een verwaande taart zijn om dat dan ook echt te dóén. Het kost me moeite om mezelf daarvoor de goedkeuring te geven. Het moederschap heeft dat er niet gemakkelijker op gemaakt.”
“Toch is het net door mijn dochtertje dat ik geleerd heb dat het ook eens wat minder mag zijn. ‘Mama, ik ga zand naar de zee dragen, kom je me helpen?’ Dan denk ik eerst aan die volle mailbox, en dan aan die beurs in Parijs waarvoor de collectie nog niet klaar is, laat staan dat ik dan nog aan dat goede boek zou denken… Zand naar de zee dragen, is volslagen zinloos! Ik heb moeten leren om dat dan tóch te doen: omdat het eigenlijk gewoon leuk is, en omdat mijn dochter dat tof vindt.”
Een traditioneel gezin hoeft niet voor jou?
“Ik heb geen idyllisch beeld van liefde en relaties, wel een persoonlijk idee van wat het voor mij zoal kan zijn. Er zijn zo veel mogelijkheden op dat vlak op vandaag, ik wil gewoon de vrijheid nemen om te ontdekken wat voor mij het beste werkt.”
“Het is een groeiproces, je visie verandert op basis van ervaringen. Anderhalf jaar geleden zijn de vader van mijn dochter en ik uit elkaar gegaan. Ik ben daar toen heel bewust bij blijven stilstaan, om na te gaan wat er gebeurd was. Want ik ben er kapot van geweest. Ik ben in therapie gegaan, moest blijkbaar een beetje wegwijs gemaakt worden in mijn eigen hoofd. En toen dat ene ‘mentale vuilbakje’ uitgekuist was, ben ik andere beginnen aan te pakken. Het boeit me om mezelf op die manier alsmaar beter te leren kennen. Tegelijk ging ik meer sporten en gezonder eten, de balans tussen lijf en geest moet in evenwicht zijn. Het doet me goed, ik word er nóg meer ‘dressuurpaard’ van.” (lacht)
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Doe eens normaal?
“Waarom ik veganistisch eet, niet rook, niet drink, geen pillen neem… Ik moet mij daar constant voor verantwoorden. Waarom moet ik altijd zo ánders doen, snap je? Terwijl ik in mijn ogen juist ‘de normale’ ben! Als we niet allemaal een beetje meer op een bewuste manier gaan leven, is het gedaan met de mensheid. Ik wil echt niet altijd mijn gelijk halen. Maar dat het met de wereld de verkeerde kant op gaat, moet nu toch stilaan duidelijk zijn?”
“Tattoos als lessen voor het leven”
“Ik heb altijd dagboeken bijgehouden, en weet daaruit dat alles ‘perceptie’ is: wat ik jou nu vertel, zal over tien jaar anders klinken. Toch wil ik niet vergeten hoe ik het leven ooit gezien heb, mijn tattoos zijn in die zin heel aanwezige reminders voor mezelf: op dat bepaalde moment vond ik het nodig om die bepaalde zin voor altijd op mijn lijf te zetten… Ik denk dat iedereen dat proces wel herkent, alleen heb ik blijkbaar meer geheugensteuntjes nodig.”
“Mijn tattoos zijn dan ook echt geen bevliegingen, maar een heel bewuste keuze. Ik kán er geen spijt van krijgen, want elke zin die op mijn lijf staat, is een levensles. En levenslessen geraken nooit uit de mode…”
Is lingerie ontwerpen en produceren jouw ideale job?
“Ja, maar ik heb die zelf moeten bedenken. Als kind had ik dyslectie en dyscalculie. Alleen was dat toen nog niet ‘fashionable’ en werd ik dus tot mijn zestiende – toen die diagnose wel werd gesteld – als achterlijk beschouwd. Van zodra ik een rekenmachine en een spellingscorrector mocht gebruiken, was ik plots de eerste van de klas in plaats van de laatste. Ik wist niet wat me overkwam, ik bleek dan toch niet dom te zijn. Ik heb mijn zogenaamde gebreken omarmd, net als mijn troeven – ik ben mondig, zelfstandig, ik kijk anders dan anderen naar de dingen waardoor ik soms tot ongewone maar daarom niet minder goeie oplossingen kom – en heb voor mezelf een job gecreëerd waarin dat allemaal tot zijn recht komt. Wat ik doe, is daardoor meteen ook wie ik ben. Onder mijn kin staat ‘aultre ne veulx estre’ – ik wil niemand anders zijn – getatoeëerd, een zin van kunstenaar Félicien Rops en voor mij een leidraad in mijn leven. Rops’ werk werd als abnormaal beschouwd in zijn tijd, ze verklaarden hem gek, maar hij weigerde zich naar de normen te voegen. Want wat is de norm, en wie bepaalt die?”
“Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er beter uitzien”
“Ik wil niet per se afwijken van de huidige normen, maar ik heb mijn eigen ideeën en werk die uit. En zo uitzonderlijk ben ik helemaal niet, hé. Er zijn nog wel mensen – niet erg veel, maar ze zijn er – die denken zoals ik. Die mensen vormen mijn publiek; daar doe ik het mee.”
Als beginnende ontwerpster liep je meer in de kijker dan vandaag. Nooit verlegen om een mening, altijd goed voor een ferme quote, seks en porno zonder taboe. Ga je die controverse bewust uit de weg?
“Doordat ik me anders voelde, heb ik inderdaad lang het gevoel gehad dat ik me voortdurend moest verdedigen. En ik deed dat luid en duidelijk. (lacht) Ik weet nu dat ik me helemaal niet hóéf te verantwoorden voor wat ik denk en doe. Er is geen ‘juist’ of ‘fout’, er is integendeel plaats voor veel verschillende denkwijzen. Ik heb die controverse nodig gehad om mijn plekje te vinden. Een beetje zoals op een dansvloer wild om je heen staan zwaaien om ruimte te krijgen, en eens je die veroverd hebt, kan je weer klein beginnen te dansen… Maar de energie ben ik zeker niet kwijt, ik leerde ze beter gebruiken. Als ik vroeger soms als een ongeremde furie tekeerging, dan ben ik intussen eerder een dressuurpaard geworden. Mijn team lacht wel eens om wat het mijn ‘nieuwe zakelijkheid’ noemt.”
Doe eens normaal?
“Waarom ik veganistisch eet, niet rook, niet drink, geen pillen neem… Ik moet mij daar constant voor verantwoorden. Waarom moet ik altijd zo ánders doen, snap je? Terwijl ik in mijn ogen juist ‘de normale’ ben! Als we niet allemaal een beetje meer op een bewuste manier gaan leven, is het gedaan met de mensheid. Ik wil echt niet altijd mijn gelijk halen. Maar dat het met de wereld de verkeerde kant op gaat, moet nu toch stilaan duidelijk zijn?”
En als er niet gewerkt wordt?
“Ik ben constant bezig met mijn werk. Het is dan ook mijn grootste uitdaging om mezelf geestelijk voldoende te voeden, zodat ik kan blijven creëren: door boeken te lezen, films te bekijken, gewoon naar buiten te gaan en te zien wat er leeft. Ik vind het soms pretentieus om dat te doen: ik heb nog honderd mails te beantwoorden maar ik ga nu éérst een goed boek lezen… Je moet toch een beetje een verwaande taart zijn om dat dan ook echt te dóén. Het kost me moeite om mezelf daarvoor de goedkeuring te geven. Het moederschap heeft dat er niet gemakkelijker op gemaakt.”
“Toch is het net door mijn dochtertje dat ik geleerd heb dat het ook eens wat minder mag zijn. ‘Mama, ik ga zand naar de zee dragen, kom je me helpen?’ Dan denk ik eerst aan die volle mailbox, en dan aan die beurs in Parijs waarvoor de collectie nog niet klaar is, laat staan dat ik dan nog aan dat goede boek zou denken… Zand naar de zee dragen, is volslagen zinloos! Ik heb moeten leren om dat dan tóch te doen: omdat het eigenlijk gewoon leuk is, en omdat mijn dochter dat tof vindt.”
Een traditioneel gezin hoeft niet voor jou?
“Ik heb geen idyllisch beeld van liefde en relaties, wel een persoonlijk idee van wat het voor mij zoal kan zijn. Er zijn zo veel mogelijkheden op dat vlak op vandaag, ik wil gewoon de vrijheid nemen om te ontdekken wat voor mij het beste werkt.”
“Het is een groeiproces, je visie verandert op basis van ervaringen. Anderhalf jaar geleden zijn de vader van mijn dochter en ik uit elkaar gegaan. Ik ben daar toen heel bewust bij blijven stilstaan, om na te gaan wat er gebeurd was. Want ik ben er kapot van geweest. Ik ben in therapie gegaan, moest blijkbaar een beetje wegwijs gemaakt worden in mijn eigen hoofd. En toen dat ene ‘mentale vuilbakje’ uitgekuist was, ben ik andere beginnen aan te pakken. Het boeit me om mezelf op die manier alsmaar beter te leren kennen. Tegelijk ging ik meer sporten en gezonder eten, de balans tussen lijf en geest moet in evenwicht zijn. Het doet me goed, ik word er nóg meer ‘dressuurpaard’ van.” (lacht)
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
“Tattoos als lessen voor het leven”
“Ik heb altijd dagboeken bijgehouden, en weet daaruit dat alles ‘perceptie’ is: wat ik jou nu vertel, zal over tien jaar anders klinken. Toch wil ik niet vergeten hoe ik het leven ooit gezien heb, mijn tattoos zijn in die zin heel aanwezige reminders voor mezelf: op dat bepaalde moment vond ik het nodig om die bepaalde zin voor altijd op mijn lijf te zetten… Ik denk dat iedereen dat proces wel herkent, alleen heb ik blijkbaar meer geheugensteuntjes nodig.”
“Mijn tattoos zijn dan ook echt geen bevliegingen, maar een heel bewuste keuze. Ik kán er geen spijt van krijgen, want elke zin die op mijn lijf staat, is een levensles. En levenslessen geraken nooit uit de mode…”
Wie is Murielle Scherre?
Murielle Scherre (39) groeide op in Munte, woonde in Gent en is sinds zes jaar Oostendse. Haar dochtertje Rocci Lia is 5 jaar.
In 2003 lanceerde ze haar eigen lingeriemerk La fille d’O. Ze is zowel ontwerpster, productontwikkelaar als directeur van haar eigen bedrijf.
Daarnaast is ze ook schrijfster. Van haar verschenen de autobiografische boeken Lingerie & Lollipops,Kruisverhoor en l’Amateur.
Ze werkte zich als beginnend ontwerpster in de kijker met haar uitgesproken mening over relaties, seks en pornografie, en zet zich af tegen het schoonheidsideaal dat mannen en vrouwen op vandaag wordt opgedrongen.
Heeft dat ook een weerslag op je collectie?
“Niet in de zin dat ik alleen nog lichtblauwe lingerie ontwerp alleszins. (lacht) Het heeft meer te maken met de manier waarop ik functioneer. Voor vergaderingen en praktische afspraken ben ik regelmatig enkele dagen in Gent. Maar om te ontwerpen, moet ik me kunnen afzonderen, ik en mijn blad papier, en kunnen terugvallen op mijn eigen ritme: dat vind ik hier terug in Oostende.”
Sta jij vandaag waar je wil staan met je collectie?
“Ik heb nooit een strak plan voor ogen gehad. Eerder een ruwe schets waar ik naartoe blijf werken. En waarbij voor mij het belangrijkste is dat ik de drie ‘poten’ waar mijn collectie op rust, overeind kan houden. De lingerie die wij maken, moet ten eerste vernieuwend zijn en ten tweede gericht op een allesomvattend vrouwbeeld, dus niet op het schoonheidsideaal van het moment. Ten derde produceren we écht ethisch en duurzaam. Niet bij wijze van marketingstunt, maar omdat we dat belangrijk vinden.”
“Ik heb lang het gevoel gehad dat ik me moest verdedigen voor wat ik denk en doe”
“Ik ben ook mijn eigen baas, ben niet afhankelijk van investeerders, wat vrij uniek is in de Belgische modesector. En wat ik ook zo wil houden. Bovendien wil ik rechtstreeks contact houden met mijn klanten. Lingerie zit letterlijk op iemands huid, ik wil dus ook van mijn klanten zelf horen wat ze goed of niet goed vinden aan mijn product, wat ze nódig hebben. Het zou raar zijn als ik tussenpersonen inschakelde om dat te weten te komen.”
“Ik hoef dus geen buitenlandse reisjes te maken om op prospectie te gaan, of een marketingcampagne op te zetten om mijn klanten te vertellen wat ze willen. Nee, ik luister naar de vragen van mijn klanten en geef hen daar een antwoord op. Dat is ‘logische communicatie’ in mijn ogen.”
En je hebt natuurlijk wel voldoende mensen nodig die je volgen in je verhaal.
“Zeker, maar net doordat ik klein begonnen ben, had ik ook de luxe om traag te kunnen groeien, wat ook weer een vorm van duurzaam ondernemen is. Vorig jaar heb ik voor het eerst break-even gedraaid. Dat kan je een miserabele manier van ondernemen vinden, maar we doen het toch maar, zónder onze principes te moeten opgeven. Ik bepaal zelf de druk die ik op mezelf en mijn team wil leggen, en onze vrijheid is zo ruim als we die zelf willen.”
“Ik vergelijk het wel eens met beginnende muziekbands. Soms worden die opgepikt, brengen de drie nummers die ze nog maar hebben op een groot podium en verdwijnen dan weer in het niets. Het is echt beter om eerst op te treden in parochiezalen, voor alleen je pa en ma, te ontdekken dat die jurk niet werkt op een podium… Je moet de kans krijgen om rotslecht te zijn en op je bek te gaan. Ik heb destijds ronduit lelijke dingen gemaakt, geblunderd ook, maar daar heb ik zo veel uit geleerd. Zo is een ontwerp waarvan ik honderd stuks had laten maken, onlangs pas – na tien jaar! – uitverkocht geraakt. Zoiets mag ik dus nóóit meer ontwerpen.” (lacht)
“Tattoos als lessen voor het leven”
“Ik heb altijd dagboeken bijgehouden, en weet daaruit dat alles ‘perceptie’ is: wat ik jou nu vertel, zal over tien jaar anders klinken. Toch wil ik niet vergeten hoe ik het leven ooit gezien heb, mijn tattoos zijn in die zin heel aanwezige reminders voor mezelf: op dat bepaalde moment vond ik het nodig om die bepaalde zin voor altijd op mijn lijf te zetten… Ik denk dat iedereen dat proces wel herkent, alleen heb ik blijkbaar meer geheugensteuntjes nodig.”
“Mijn tattoos zijn dan ook echt geen bevliegingen, maar een heel bewuste keuze. Ik kán er geen spijt van krijgen, want elke zin die op mijn lijf staat, is een levensles. En levenslessen geraken nooit uit de mode…”
Is lingerie ontwerpen en produceren jouw ideale job?
“Ja, maar ik heb die zelf moeten bedenken. Als kind had ik dyslectie en dyscalculie. Alleen was dat toen nog niet ‘fashionable’ en werd ik dus tot mijn zestiende – toen die diagnose wel werd gesteld – als achterlijk beschouwd. Van zodra ik een rekenmachine en een spellingscorrector mocht gebruiken, was ik plots de eerste van de klas in plaats van de laatste. Ik wist niet wat me overkwam, ik bleek dan toch niet dom te zijn. Ik heb mijn zogenaamde gebreken omarmd, net als mijn troeven – ik ben mondig, zelfstandig, ik kijk anders dan anderen naar de dingen waardoor ik soms tot ongewone maar daarom niet minder goeie oplossingen kom – en heb voor mezelf een job gecreëerd waarin dat allemaal tot zijn recht komt. Wat ik doe, is daardoor meteen ook wie ik ben. Onder mijn kin staat ‘aultre ne veulx estre’ – ik wil niemand anders zijn – getatoeëerd, een zin van kunstenaar Félicien Rops en voor mij een leidraad in mijn leven. Rops’ werk werd als abnormaal beschouwd in zijn tijd, ze verklaarden hem gek, maar hij weigerde zich naar de normen te voegen. Want wat is de norm, en wie bepaalt die?”
“Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er beter uitzien”
“Ik wil niet per se afwijken van de huidige normen, maar ik heb mijn eigen ideeën en werk die uit. En zo uitzonderlijk ben ik helemaal niet, hé. Er zijn nog wel mensen – niet erg veel, maar ze zijn er – die denken zoals ik. Die mensen vormen mijn publiek; daar doe ik het mee.”
Als beginnende ontwerpster liep je meer in de kijker dan vandaag. Nooit verlegen om een mening, altijd goed voor een ferme quote, seks en porno zonder taboe. Ga je die controverse bewust uit de weg?
“Doordat ik me anders voelde, heb ik inderdaad lang het gevoel gehad dat ik me voortdurend moest verdedigen. En ik deed dat luid en duidelijk. (lacht) Ik weet nu dat ik me helemaal niet hóéf te verantwoorden voor wat ik denk en doe. Er is geen ‘juist’ of ‘fout’, er is integendeel plaats voor veel verschillende denkwijzen. Ik heb die controverse nodig gehad om mijn plekje te vinden. Een beetje zoals op een dansvloer wild om je heen staan zwaaien om ruimte te krijgen, en eens je die veroverd hebt, kan je weer klein beginnen te dansen… Maar de energie ben ik zeker niet kwijt, ik leerde ze beter gebruiken. Als ik vroeger soms als een ongeremde furie tekeerging, dan ben ik intussen eerder een dressuurpaard geworden. Mijn team lacht wel eens om wat het mijn ‘nieuwe zakelijkheid’ noemt.”
Doe eens normaal?
“Waarom ik veganistisch eet, niet rook, niet drink, geen pillen neem… Ik moet mij daar constant voor verantwoorden. Waarom moet ik altijd zo ánders doen, snap je? Terwijl ik in mijn ogen juist ‘de normale’ ben! Als we niet allemaal een beetje meer op een bewuste manier gaan leven, is het gedaan met de mensheid. Ik wil echt niet altijd mijn gelijk halen. Maar dat het met de wereld de verkeerde kant op gaat, moet nu toch stilaan duidelijk zijn?”
En als er niet gewerkt wordt?
“Ik ben constant bezig met mijn werk. Het is dan ook mijn grootste uitdaging om mezelf geestelijk voldoende te voeden, zodat ik kan blijven creëren: door boeken te lezen, films te bekijken, gewoon naar buiten te gaan en te zien wat er leeft. Ik vind het soms pretentieus om dat te doen: ik heb nog honderd mails te beantwoorden maar ik ga nu éérst een goed boek lezen… Je moet toch een beetje een verwaande taart zijn om dat dan ook echt te dóén. Het kost me moeite om mezelf daarvoor de goedkeuring te geven. Het moederschap heeft dat er niet gemakkelijker op gemaakt.”
“Toch is het net door mijn dochtertje dat ik geleerd heb dat het ook eens wat minder mag zijn. ‘Mama, ik ga zand naar de zee dragen, kom je me helpen?’ Dan denk ik eerst aan die volle mailbox, en dan aan die beurs in Parijs waarvoor de collectie nog niet klaar is, laat staan dat ik dan nog aan dat goede boek zou denken… Zand naar de zee dragen, is volslagen zinloos! Ik heb moeten leren om dat dan tóch te doen: omdat het eigenlijk gewoon leuk is, en omdat mijn dochter dat tof vindt.”
Een traditioneel gezin hoeft niet voor jou?
“Ik heb geen idyllisch beeld van liefde en relaties, wel een persoonlijk idee van wat het voor mij zoal kan zijn. Er zijn zo veel mogelijkheden op dat vlak op vandaag, ik wil gewoon de vrijheid nemen om te ontdekken wat voor mij het beste werkt.”
“Het is een groeiproces, je visie verandert op basis van ervaringen. Anderhalf jaar geleden zijn de vader van mijn dochter en ik uit elkaar gegaan. Ik ben daar toen heel bewust bij blijven stilstaan, om na te gaan wat er gebeurd was. Want ik ben er kapot van geweest. Ik ben in therapie gegaan, moest blijkbaar een beetje wegwijs gemaakt worden in mijn eigen hoofd. En toen dat ene ‘mentale vuilbakje’ uitgekuist was, ben ik andere beginnen aan te pakken. Het boeit me om mezelf op die manier alsmaar beter te leren kennen. Tegelijk ging ik meer sporten en gezonder eten, de balans tussen lijf en geest moet in evenwicht zijn. Het doet me goed, ik word er nóg meer ‘dressuurpaard’ van.” (lacht)
ZEEVRAAGJES
IJsje of wafel?
“Liefst een wafel, want ik ben geen fan van koemelk. Van een wafel word ik slechts een kwartier slaperig, van een ijsje zeker een half uur…”
Zomer of winter aan zee?
“Zomer dan toch. Ik heb gewoon liever warm dan koud, ook al kan ik de charmes van de winter ook best smaken. Een eindje lopen in de sneeuw op het strand, vind ik bijvoorbeeld wel heel aangenaam.”
Bikini of naaktstrand?
“Liefst zo bloot mogelijk. Al hou ik dan weer niet van het verplichte karakter van bijvoorbeeld een naaktstrand. Ik vind het ideaal als je de vrijheid krijgt om zelf te kiezen hoe je erbij loopt. Ik trek dus niet naar Bredene, maar ga op het strand wel monokini zonnen. Dat wil ik absoluut in ere houden.”
“Bloot is inderdaad een issue. Veel mensen kleden zich naar hun complexen en angsten. Anderen mogen niet zien hoe hun lijf er écht uitziet. En de maatschappij doet er alles aan om iemands veronderstelde lelijkheid minder erg te maken: ‘jij draagt beter zwart, want dat slankt af’ of ‘doe maar een bloesje aan, dan valt je buik minder op’. Die mentaliteit suckt!”
“Iedereen zou wat vaker naar de sauna moeten gaan. Daar zie je dat er eindeloos veel verschillende lijven zijn. En ik heb daar nog nooit iemand gezien van wie ik dacht dat er echt niet op te kijken valt. Het enige wat een mens lelijk kan maken, is zijn attitude, vind ik. Nee, blote mensen zijn gewoon veel liever voor elkaar, omdat ze zíén dat de ander ook maar een mens is. Mocht politiek in de sauna bedreven worden, de wereld zou er veel beter uitzien…”
Bakken of sporten?
“Allebei door elkaar. Ik rust graag maar beweeg ook graag, en dat laatste kan veel vormen aannemen.”
Wat doe je als het regent?
“Dan trek ik naar vrienden. Of ik kijk naar een film met mijn dochtertje. Dan spelen we ‘cinema’ en maken we popcorn, en wordt dat hier in geen tijd een varkensstal voor kleine meisjes…” (lacht)
Wie is Murielle Scherre?
Murielle Scherre (39) groeide op in Munte, woonde in Gent en is sinds zes jaar Oostendse. Haar dochtertje Rocci Lia is 5 jaar.
In 2003 lanceerde ze haar eigen lingeriemerk La fille d’O. Ze is zowel ontwerpster, productontwikkelaar als directeur van haar eigen bedrijf.
Daarnaast is ze ook schrijfster. Van haar verschenen de autobiografische boeken Lingerie & Lollipops,Kruisverhoor en l’Amateur.
Ze werkte zich als beginnend ontwerpster in de kijker met haar uitgesproken mening over relaties, seks en pornografie, en zet zich af tegen het schoonheidsideaal dat mannen en vrouwen op vandaag wordt opgedrongen.
Strandwandeling
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier