Fien Sabbe is gelukkig tussen boeken en dossiers. In boeken zoekt ze naar nieuwe inzichten, ontroering en soms zelfs troost. In de dossiers die ze als advocaat en bemiddelaar onder ogen krijgt naar de beste manier om tegenstrijdige belangen met elkaar te verzoenen. “Ik wil wat ik doe zo goed mogelijk doen. Op dat vlak word ik met ouder worden allesbehalve rustiger.”
Voor Fien Sabbe staat ‘de zee’ gelijk aan Oostende. Haar ouders wonen er al een hele tijd, maar Oostende is bovenal de stad waar ze tien jaar lang te gast was met het boekenprogramma Uitgelezen tijdens Theater aan Zee. “Het waren prachtige zomerdagen. We maakten elke dag een voorstelling en daarna verzamelden de panelleden met hun families en de gasten die we die dag geïnterviewd hadden in Jans Café. Dan aten we samen, hing er altijd een zalige ambiance en voerden we soms grootse gesprekken”, geniet ze zichtbaar na. Sinds een jaar maakt Uitgelezen geen deel meer uit van het zomerse theaterfestival, maar Fien blijft die dagen wel naar Oostende komen: “Het voelde een beetje raar, ook voor mijn zonen die zowat opgroeiden met die theaterdagen aan zee, om die animo nu te moeten missen… Maar het blijft op zich een evenement waar ik bij wil zijn, Oostende ademt cultuur tijdens die dagen.”
Net als Fien zelf dus, die destijds een bekend gezicht werd als radio- en televisiepresentatrice, maar ook als boegbeeld van Uitgelezen, de ‘rockshow’ van de literatuur. Maar ze liep opnieuw in de kijker toen ze besloot om haar carrière over een totaal andere boeg te gooien en aanknoopte bij de studies rechten die ze als student in Leuven voltooide. Ze begon op haar 46ste alsnog aan een stage als advocate, legde de eed af en specialiseerde zich in het jeugdrecht. “Maar als je met jongeren werkt, krijg je ook te maken met ouders en hun problematieken, echtscheidingen, familierecht… En als advocaat stond ik daar altijd aan de kant van mijn cliënt, wat niet meer dan normaal is natuurlijk, en diende ik de belangen van die cliënt zonder meer te verdedigen. Maar aan elk verhaal zitten altijd meerdere kanten, elk heeft zijn waarheid. Terwijl voor een advocaat slechts één goed resultaat bestaat: dat waarbij zijn cliënt wint. Ik had moeite met dat gebrek aan nuancering.”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 27 oktober. Verder in het magazine o.a.een leuk recept voor Snickerbrownies, bier met smaak van chrysanten, Beer & Burgers, de favoriete restaurantjes van Martin Heylen, het Pajottenland van Pieter Bruegel, de werkplek van Marc Goderis, het leven van Dimitri Vantilt en de terugkeer van Absynthe Minded.
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 27 oktober. Verder in het magazine o.a.een leuk recept voor Snickerbrownies, bier met smaak van chrysanten, Beer & Burgers, de favoriete restaurantjes van Martin Heylen, het Pajottenland van Pieter Bruegel, de werkplek van Marc Goderis, het leven van Dimitri Vantilt en de terugkeer van Absynthe Minded.
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 27 oktober. Verder in het magazine o.a.een leuk recept voor Snickerbrownies, bier met smaak van chrysanten, Beer & Burgers, de favoriete restaurantjes van Martin Heylen, het Pajottenland van Pieter Bruegel, de werkplek van Marc Goderis, het leven van Dimitri Vantilt en de terugkeer van Absynthe Minded.
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 27 oktober. Verder in het magazine o.a.een leuk recept voor Snickerbrownies, bier met smaak van chrysanten, Beer & Burgers, de favoriete restaurantjes van Martin Heylen, het Pajottenland van Pieter Bruegel, de werkplek van Marc Goderis, het leven van Dimitri Vantilt en de terugkeer van Absynthe Minded.
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Dé boeken van Fien
“Een boek van twee jaar geleden waar ik nog altijd mee dweep, is Een heel leven van Robert Seethaler. Over een eenzaat die alle mogelijke ongeluk over zich heen ziet komen, maar toch met een zekere instemming op zijn leven terugkijkt. Een troostend boek, schitterend geschreven.”
“De Val van journalist Matthias Declercq is dan weer een prachtig debuut: over wielrenner Iljo Keisse en zijn vrienden, hun ambities en hoe het helemaal fout liep.”
Je blijft ook toeren met ‘Uitgelezen’, leidt literaire debatten en interviewt auteurs. Een uitlaatklep?
“Ik begraaf me in boeken, elke vrije avond lees ik. Dat moet ook wel, want tijdens de voorstellingen van Uitgelezen discussiëren panelleden over boeken die ze allen gelezen hebben. Ik vind dat boeiend en leerrijk. Maar ik praat ook ongelooflijk graag met schrijvers over die boeken en over zichzelf. Ik vraag me zelfs ernstig af of ik, mocht ik mijn boekenprogramma’s niet meer hebben, nog met evenveel plezier mijn dossiers als advocaat zou aanpakken. Ik heb mijn boeken echt wel nodig als tegengewicht voor de miserie die ik als advocaat onder ogen krijg.”
En wanneer verschijnt jouw boek?
“Nooit! (lacht) Daar ben ik niet toe in staat. Ik heb een tijdje portretten geschreven voor De Morgen, en vond dat al heftig, zelfs al had ik daar het verhaal van een ander om over te schrijven. Als ik schrijf vanuit mezelf, ben ik nogal kort van stof, vrees ik.”
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Dé boeken van Fien
“Een boek van twee jaar geleden waar ik nog altijd mee dweep, is Een heel leven van Robert Seethaler. Over een eenzaat die alle mogelijke ongeluk over zich heen ziet komen, maar toch met een zekere instemming op zijn leven terugkijkt. Een troostend boek, schitterend geschreven.”
“De Val van journalist Matthias Declercq is dan weer een prachtig debuut: over wielrenner Iljo Keisse en zijn vrienden, hun ambities en hoe het helemaal fout liep.”
Hersenwerk of handenarbeid?
“Ik ben een kluns! Ik zou zo graag willen dat ik lichamelijker was, maar ik werk niet graag in de tuin, kook alleen maar omdat dat moet, heb een hekel aan sporten… Maar geef me een boek en ik lees of ik studeer vol overgave!”
“Het houdt me nochtans wel bezig, want ik besef ook wel hoe belangrijk het is om je lichaam gezond te houden. Maar ik weet tegelijk dat ik zelf niet goed bezig ben. Elke dag sta ik op met de gedachte ‘vandaag ga ik er iets aan doen!‘, maar helaas… Het is pas sinds ik geconfronteerd word met de ouderdomsperikelen van mijn ouders, dat ik me het belang van een goede gezondheid ten volle realiseer. Ouder worden is níét grappig! Echt niet…”
Hoe belangrijk is inlevingsvermogen in dit werk? Kan je daar te ver in gaan?
“Empathie komt een bemiddelaar zeker van pas, maar je mag er niet in overdrijven. Je mag niet meegaan in de inhoudelijke discussie, je mag niemand gelijk of ongelijk geven. Enig begrip tonen voor alle betrokkenen helpt de zaak doorgaans wel vooruit, maar het is niet de bedoeling dat ik mijn arm om iemands schouder sla om die te troosten.”
Neem je die zaken mee naar huis?
“Daar heb ik eerlijk gezegd weinig last van. De situaties waarin mijn klanten terechtgekomen zijn, hebben zij veroorzaakt. Niet ik. Natuurlijk hebben zij die problemen ook niet gewild, en zijn ze soms veroorzaakt door allerlei omstandigheden, maar het is wel hún probleem. Ik doe mijn uiterste best om tot een oplossing te komen. Maar leidt dat tot niets, dan is dat niet mijn schuld. Dus nee, ik moet niet huilen bij de nochtans soms schrijnende situaties waarmee ik in aanraking kom. Dat raakt me wel, maar ik denk vooral aan hoe we uit de impasse kunnen geraken. Ik probeer eigenlijk gewoon heel enthousiast de grootste miserie op te lossen.” (lacht)
Je straalt altijd al een zekere rust uit. Ben je ook zo evenwichtig als je lijkt?
“Dat denk ik eigenlijk wel, ja. Ik ben nooit een tafelspringer geweest, ben ook niet erg extravert… Ik ben degene die het hoofd koel houdt als de gemoederen hoog oplopen. En ik hoef ook niet het hoogste woord te voeren. Maar het maalt wel in mijn kop. Ik wil wat ik doe zo goed mogelijk doen, en ben op dat vlak met ouder worden net níét rustiger geworden. Die drang om te bereiken waarvoor ik me engageer, blijft onverminderd aanwezig. En dat vind ik ook goed. Je bereikt niks zonder inzet.”
“Ik begraaf me in boeken, elke vrije avond lees ik”
Waar lig je toch wel eens van wakker?
“Wakker liggen doe je doorgaans van wie je het dierbaarst is. Maar op dat vlak heb ik geluk, ik heb een goeie relatie en twee goed in hun vel zittende zonen. De oudste studeert voor ingenieur-architect, een zware richting, maar hij heeft een goeie blik en gaat er ook echt voor. De jongste is 16, een vat vol hormonen momenteel, maar ook daar sta ik vanop de zijlijn met plezier naar te kijken. Het gevoel dat ik mijn gasten eens ferm tegen de muur zou willen plakken, heb ik eigenlijk nooit gehad. En ik besef dat dat niet voor iedereen is weggelegd.”
“Dat is misschien ook wel een reden waardoor ik in mijn job veel aankan. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk wordt als je ook thuis al weinig rust vindt…”
Maar je noemt jezelf ook ‘gretig’. Nog grote dromen?
“Goh, ik heb het gevoel dat het nu wel even genoeg is geweest. (lacht) Die stage advocatuur opnemen, is op het vlak van grote dromen najagen mijn laatste wapenfeit geweest, en ik denk dat ik het daarbij zal houden. Want het was écht niet evident om als bijna 50-jarige tussen al die jonge studentjes te gaan staan. Toen ik in de rechtbank verscheen, werd bij mijn leeftijd al een zekere ervaring verwacht, maar die had ik nog helemaal niet. Natuurlijk maakte ik fouten, en dat was erg confronterend. Ik bleek er ook niet goed mee om te kunnen. Een jonge gast blundert, maar krabbelt weer overeind. Ik werd daarentegen plots weer bang om te falen. Nee, ik doe dit niet nog eens.”
Dé boeken van Fien
“Een boek van twee jaar geleden waar ik nog altijd mee dweep, is Een heel leven van Robert Seethaler. Over een eenzaat die alle mogelijke ongeluk over zich heen ziet komen, maar toch met een zekere instemming op zijn leven terugkijkt. Een troostend boek, schitterend geschreven.”
“De Val van journalist Matthias Declercq is dan weer een prachtig debuut: over wielrenner Iljo Keisse en zijn vrienden, hun ambities en hoe het helemaal fout liep.”
Je blijft ook toeren met ‘Uitgelezen’, leidt literaire debatten en interviewt auteurs. Een uitlaatklep?
“Ik begraaf me in boeken, elke vrije avond lees ik. Dat moet ook wel, want tijdens de voorstellingen van Uitgelezen discussiëren panelleden over boeken die ze allen gelezen hebben. Ik vind dat boeiend en leerrijk. Maar ik praat ook ongelooflijk graag met schrijvers over die boeken en over zichzelf. Ik vraag me zelfs ernstig af of ik, mocht ik mijn boekenprogramma’s niet meer hebben, nog met evenveel plezier mijn dossiers als advocaat zou aanpakken. Ik heb mijn boeken echt wel nodig als tegengewicht voor de miserie die ik als advocaat onder ogen krijg.”
En wanneer verschijnt jouw boek?
“Nooit! (lacht) Daar ben ik niet toe in staat. Ik heb een tijdje portretten geschreven voor De Morgen, en vond dat al heftig, zelfs al had ik daar het verhaal van een ander om over te schrijven. Als ik schrijf vanuit mezelf, ben ik nogal kort van stof, vrees ik.”
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Hersenwerk of handenarbeid?
“Ik ben een kluns! Ik zou zo graag willen dat ik lichamelijker was, maar ik werk niet graag in de tuin, kook alleen maar omdat dat moet, heb een hekel aan sporten… Maar geef me een boek en ik lees of ik studeer vol overgave!”
“Het houdt me nochtans wel bezig, want ik besef ook wel hoe belangrijk het is om je lichaam gezond te houden. Maar ik weet tegelijk dat ik zelf niet goed bezig ben. Elke dag sta ik op met de gedachte ‘vandaag ga ik er iets aan doen!‘, maar helaas… Het is pas sinds ik geconfronteerd word met de ouderdomsperikelen van mijn ouders, dat ik me het belang van een goede gezondheid ten volle realiseer. Ouder worden is níét grappig! Echt niet…”
Wie is Fien Sabbe?
Fien Sabbe (50) groeide op in Waregem. Op vandaag woont ze met haar gezin in Heusden.
Ze studeerde rechten en theaterwetenschappen in Leuven, ging daarna aan de slag bij VRT-radio en vanaf 1992 bij het nieuwe Radio Donna. Later presenteerde ze ook het cultuurprogramma L!nk op Canvas en formats als 1 voor iedereen en Fienacolada.
Ze is al jarenlang een van de gezichten van het literaire boekenprogramma Uitgelezen.
In oktober 2013 sloeg ze een nieuwe weg in en werd ze advocaat. Sinds kort is ze ook zelfstandig bemiddelaar, waarbij ze onder meer samenwerkt met vzw De Bleekweide in Gent.
Schuldgevoel tegenover degenen tegen wie je pleitte?
“Neen, dat niet. Ik had vooral het gevoel dat ik van dat zwart-witte denken als mens zelf niet bepaald beter werd. Daarom volgde ik vorig jaar een bijkomende opleiding tot bemiddelaar in Gent. Ik breng partijen liever samen rond de tafel om te proberen tot een akkoord te komen. Bemiddeling is een procedure die zeker in familiezaken stilaan meer ingang vindt, en die door justitieminister Koen Geens ook gesteund wordt. Het bespaart alle partijen in de eerste plaats heel wat kosten en tijd in vergelijking met een rechtszaak. En doordat een oplossing vanuit de mensen zelf komt – in plaats van opgelegd door de rechter -, heeft die ook meer kans om langer stand te houden. Ik heb nu resoluut de kaart van de bemiddeling getrokken, en breng partijen samen die ofwel vrijwillig ofwel doordat de rechter hen heeft doorverwezen, bereid zijn om tenminste samen te bekijken hoe ze uit de impasse kunnen geraken.”
“De doorslaggevende factor voor mij was wel dat daarbij ook de betrokken kinderen een stem krijgen. In vechtscheidingen worden kinderen niet of nauwelijks gehoord, terwijl al zo dikwijls aangetoond is dat kinderen met wie wel rekening wordt gehouden, veel minder getraumatiseerd uit zo’n echtscheidingsprocedure komen. Kinderen willen niet deelnemen aan de discussie, maar ze willen wel meetellen. In alle miserie waarin de ouders zelf terechtgekomen zijn, horen ze vaak de stem van dat kind aan de zijlijn niet meer.”
“Schrijnende situaties raken me, maar ik probeer er in de eerste plaats uit te geraken”
“Of ze sluiten zich ervoor af, want als ouder is niks pijnlijker dan je kind te zien lijden. Velen kunnen dat gewoon niet aan. Als bemiddelaar kan ik proberen om mensen opnieuw met elkaar te laten praten, want communicatie is precies het eerste wat wegvalt bij grote conflicten.”
Je wordt een expert in ‘op eieren lopen’?
“Dat is zeker waar! Het blijkt enorm moeilijk voor mensen om een goeie oplossing te zoeken voor de kinderen, los van de problemen die ze met elkaar hebben. Ik mag daar ook helemaal geen partij in kiezen of mijn eigen overtuigingen in laten meespelen, ik moet naar iedereen luisteren en hen van daaruit manieren aanreiken om constructief met elkaar te praten. Maar dat lukt me wel, en ik doe het enorm graag. Als ik voel dat ik na elke sessie vooruitgang boek en ten slotte misschien zelfs tot een akkoord kom, dan loop ik op wolken.”
Hersenwerk of handenarbeid?
“Ik ben een kluns! Ik zou zo graag willen dat ik lichamelijker was, maar ik werk niet graag in de tuin, kook alleen maar omdat dat moet, heb een hekel aan sporten… Maar geef me een boek en ik lees of ik studeer vol overgave!”
“Het houdt me nochtans wel bezig, want ik besef ook wel hoe belangrijk het is om je lichaam gezond te houden. Maar ik weet tegelijk dat ik zelf niet goed bezig ben. Elke dag sta ik op met de gedachte ‘vandaag ga ik er iets aan doen!‘, maar helaas… Het is pas sinds ik geconfronteerd word met de ouderdomsperikelen van mijn ouders, dat ik me het belang van een goede gezondheid ten volle realiseer. Ouder worden is níét grappig! Echt niet…”
Hoe belangrijk is inlevingsvermogen in dit werk? Kan je daar te ver in gaan?
“Empathie komt een bemiddelaar zeker van pas, maar je mag er niet in overdrijven. Je mag niet meegaan in de inhoudelijke discussie, je mag niemand gelijk of ongelijk geven. Enig begrip tonen voor alle betrokkenen helpt de zaak doorgaans wel vooruit, maar het is niet de bedoeling dat ik mijn arm om iemands schouder sla om die te troosten.”
Neem je die zaken mee naar huis?
“Daar heb ik eerlijk gezegd weinig last van. De situaties waarin mijn klanten terechtgekomen zijn, hebben zij veroorzaakt. Niet ik. Natuurlijk hebben zij die problemen ook niet gewild, en zijn ze soms veroorzaakt door allerlei omstandigheden, maar het is wel hún probleem. Ik doe mijn uiterste best om tot een oplossing te komen. Maar leidt dat tot niets, dan is dat niet mijn schuld. Dus nee, ik moet niet huilen bij de nochtans soms schrijnende situaties waarmee ik in aanraking kom. Dat raakt me wel, maar ik denk vooral aan hoe we uit de impasse kunnen geraken. Ik probeer eigenlijk gewoon heel enthousiast de grootste miserie op te lossen.” (lacht)
Je straalt altijd al een zekere rust uit. Ben je ook zo evenwichtig als je lijkt?
“Dat denk ik eigenlijk wel, ja. Ik ben nooit een tafelspringer geweest, ben ook niet erg extravert… Ik ben degene die het hoofd koel houdt als de gemoederen hoog oplopen. En ik hoef ook niet het hoogste woord te voeren. Maar het maalt wel in mijn kop. Ik wil wat ik doe zo goed mogelijk doen, en ben op dat vlak met ouder worden net níét rustiger geworden. Die drang om te bereiken waarvoor ik me engageer, blijft onverminderd aanwezig. En dat vind ik ook goed. Je bereikt niks zonder inzet.”
“Ik begraaf me in boeken, elke vrije avond lees ik”
Waar lig je toch wel eens van wakker?
“Wakker liggen doe je doorgaans van wie je het dierbaarst is. Maar op dat vlak heb ik geluk, ik heb een goeie relatie en twee goed in hun vel zittende zonen. De oudste studeert voor ingenieur-architect, een zware richting, maar hij heeft een goeie blik en gaat er ook echt voor. De jongste is 16, een vat vol hormonen momenteel, maar ook daar sta ik vanop de zijlijn met plezier naar te kijken. Het gevoel dat ik mijn gasten eens ferm tegen de muur zou willen plakken, heb ik eigenlijk nooit gehad. En ik besef dat dat niet voor iedereen is weggelegd.”
“Dat is misschien ook wel een reden waardoor ik in mijn job veel aankan. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk wordt als je ook thuis al weinig rust vindt…”
Maar je noemt jezelf ook ‘gretig’. Nog grote dromen?
“Goh, ik heb het gevoel dat het nu wel even genoeg is geweest. (lacht) Die stage advocatuur opnemen, is op het vlak van grote dromen najagen mijn laatste wapenfeit geweest, en ik denk dat ik het daarbij zal houden. Want het was écht niet evident om als bijna 50-jarige tussen al die jonge studentjes te gaan staan. Toen ik in de rechtbank verscheen, werd bij mijn leeftijd al een zekere ervaring verwacht, maar die had ik nog helemaal niet. Natuurlijk maakte ik fouten, en dat was erg confronterend. Ik bleek er ook niet goed mee om te kunnen. Een jonge gast blundert, maar krabbelt weer overeind. Ik werd daarentegen plots weer bang om te falen. Nee, ik doe dit niet nog eens.”
Dé boeken van Fien
“Een boek van twee jaar geleden waar ik nog altijd mee dweep, is Een heel leven van Robert Seethaler. Over een eenzaat die alle mogelijke ongeluk over zich heen ziet komen, maar toch met een zekere instemming op zijn leven terugkijkt. Een troostend boek, schitterend geschreven.”
“De Val van journalist Matthias Declercq is dan weer een prachtig debuut: over wielrenner Iljo Keisse en zijn vrienden, hun ambities en hoe het helemaal fout liep.”
Je blijft ook toeren met ‘Uitgelezen’, leidt literaire debatten en interviewt auteurs. Een uitlaatklep?
“Ik begraaf me in boeken, elke vrije avond lees ik. Dat moet ook wel, want tijdens de voorstellingen van Uitgelezen discussiëren panelleden over boeken die ze allen gelezen hebben. Ik vind dat boeiend en leerrijk. Maar ik praat ook ongelooflijk graag met schrijvers over die boeken en over zichzelf. Ik vraag me zelfs ernstig af of ik, mocht ik mijn boekenprogramma’s niet meer hebben, nog met evenveel plezier mijn dossiers als advocaat zou aanpakken. Ik heb mijn boeken echt wel nodig als tegengewicht voor de miserie die ik als advocaat onder ogen krijg.”
En wanneer verschijnt jouw boek?
“Nooit! (lacht) Daar ben ik niet toe in staat. Ik heb een tijdje portretten geschreven voor De Morgen, en vond dat al heftig, zelfs al had ik daar het verhaal van een ander om over te schrijven. Als ik schrijf vanuit mezelf, ben ik nogal kort van stof, vrees ik.”
ZEEVRAGEN
IJsje of wafel?
“Ik hou van wafels! En ik bak ze ook graag zelf, hoewel ik op zich niet graag kook. Er moet natuurlijk elke dag eten op tafel komen, maar gelukkig kan ik de kookbeurten afwisselen met mijn man. En ik heb ook altijd een kookboek nodig, anders wordt het echt niks.”
“Maar toen ik nog voor Radio Donna werkte, had ik lange tijd een kookrubriekje samen met Felice. Op zijn verjaardag – hij is in 2009 overleden – maken wij nog altijd ‘hete duivel’, een van zijn recepten en onze favoriet: een ovenschotel van gehakt, aardappelen en appelmoes, bedekt met een laagje kaas en bruine suiker. Heerlijk gewoon!”
Zomer of winter?
“Ik ben eerder een wintermens. Ik heb een donkere ziel, ben niet zo iemand die altijd vrolijk van aard is. Ik geniet van herfstavonden bij het haardvuur. Weemoedig? Ja, dat ook…”
“Maar aan zee kom ik toch het liefst in de zomer. Niet omdat ik zo graag lig te zonnen op het strand, want daar hou ik echt niet van. Neen, zelfs niet met een stapel boeken bij me. (lacht) Die lees ik dan liever elders. Maar ik kom wel graag van het culturele aanbod proeven tijdens de zomer aan zee, en vooral in Oostende dan.”
Bikini of naaktstrand?
“Ik hou van een goede saunabeurt, en heb niets tegen een naaktstrand, maar voel me er niet meteen toe geroepen. Je krijgt me sowieso niet gauw het strand op. Ik ontdek liever steden of maak wandelingen in mooie, groene streken.”
Favoriete adresje?
“Jans Café in Oostende werd vroeger uitgebaat door de schoonouders van Klaus Van Isacker, toen hoofdredacteur bij De Morgen, die ons boekenprogramma Uitgelezen sponsorde. Zo zijn we in Jans Café beland na de allereerste voorstelling van Uitgelezen op Theater aan Zee. We kregen een plek voor onszelf achterin, waar we prachtige uren beleefden. Toen de bistro werd overgenomen door Sam en Marijke sloten die ons al even enthousiast in de armen, en daarom blijf ik hier tot op vandaag heel graag terugkomen. Ze serveren een lekkere klassieke keuken, garnaalkroketjes, sole meunière… Maar Sam en Marijke zijn bovenal twee schatten van mensen.”
Wie is Fien Sabbe?
Fien Sabbe (50) groeide op in Waregem. Op vandaag woont ze met haar gezin in Heusden.
Ze studeerde rechten en theaterwetenschappen in Leuven, ging daarna aan de slag bij VRT-radio en vanaf 1992 bij het nieuwe Radio Donna. Later presenteerde ze ook het cultuurprogramma L!nk op Canvas en formats als 1 voor iedereen en Fienacolada.
Ze is al jarenlang een van de gezichten van het literaire boekenprogramma Uitgelezen.
In oktober 2013 sloeg ze een nieuwe weg in en werd ze advocaat. Sinds kort is ze ook zelfstandig bemiddelaar, waarbij ze onder meer samenwerkt met vzw De Bleekweide in Gent.
Strandwandeling
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier