De dochter van de bruggendraaier

In een maand tijd van Ettelgem naar Lissabon fietsen: gewapend met fiets en camera verwezenlijkt onze fotograaf Pieter Clicteur momenteel zijn jeugddroom. Onderweg last hij regelmatig pauzes in, om zijn reis op de gevoelige plaat vast te leggen én om met West-Vlamingen langs zijn route te babbelen. Wekelijks brengt hij hier verslag uit.

Dinsdag 3 april was dé dag: toen stapte ik in Ettelgem mijn fiets op voor een tocht van ongeveer 3.000 km richting Lissabon. Het plan is om op woensdag 9 mei in de Portugese hoofdstad toe te komen. Onderweg wil ik genieten van de natuur én van ontmoetingen met West-Vlamingen.

Mijn tocht brengt me na zes dagen in Vendôme. Ik wandel en fiets wat rond en kijk even binnen in de kerk. Een eindje verder stap ik de Chapelle de Saint-Jacques binnen. Er volgen twee toeristen. Ze kuieren wat rond en komen terug naar buiten. De dame kijkt naar mijn fiets en mompelt iets over électrique. Ik antwoord “Ce n’est pas électrique, madame.” Waarop zij tegen haar man: “‘t is agliek gin illetrieken wi”. Huh? West-Vlamingen! Eindelijk!

(lees verder onder de video)

Ik fiets bijna een week door Frankrijk, vruchteloos op zoek naar streekgenoten en daar staan ze plots voor me, mijn eerste ‘West-Vlamingen onderweg’! Ik maak een klein vreugdesprongetje en spreek de mensen aan. Ongelofelijk, mevrouw is afkomstig uit… Oudenburg! Een mens moet daarvoor 500 kilometer zijn gat kapotrijden om iemand van om de hoek tegen te komen.

Na 500 kilometer fietsen ontmoet ik eindelijk mijn eerste West-Vlamingen

Het cabientje van Leon

Karine Verburgh is in Oudenburg geboren, werkte als militair in Duitsland en woont nu samen met Rony Rogiest in Sint-Andries (Brugge). Rony is geboren in Brugge en werkte vroeger als militaire dokter en huisdokter. Het koppel, dat al 20 jaar samen is, geniet nu van zijn pensioen. Een paar keer per jaar zoeken ze voor 14 dagen andere horizonten op, zoals nu in Frankrijk. Tijdens die vakanties wandelen en fietsen ze erop los.

Karine is de dochter van Leon Verburgh, de ‘bruggendraaier’ van de Zandvoordebrug in Oudenburg, die in feite een ophaalbrug was. Gedurende 30 jaar, tot aan zijn pensioen eind december 1983, heeft hij honderden binnenschepen zien voorbijvaren. Pleziervaart was toen nog een zeldzaamheid. Nu is het andersom.

Leon is een geboren Ettelgemnaar. Hij woonde er jarenlang in de Dorpsstraat, de straat waar ik nu woon. Door een zwaar arbeidsongeval verloor hij zijn linkeronderarm. Zowat iedereen in Oudenburg of Zandvoorde kende Leon: scholieren, pendelaars per fiets of brommer en later per auto, ze gingen allemaal over de brug van Leon naar Zandvoorde/Oostende of andersom… Niemand kon Leon ontlopen. Hij maakte zelfs in de onmiddellijke nabijheid van de brug een cabientje waar hij urenlang kon zitten kijken naar de beweging op het water en waar hij bestand was tegen de koude, regen of wind.

Helemaal tevreden met deze ontmoeting trap ik de pedalen weer rond. Op naar een volgende ontmoeting met ongetwijfeld weer een boeiende West-Vlaming.