Boterham met confituur

De een vloog uit naar Antwerpen, de ander woont nog altijd in Kortrijk. De West-Vlaamse stad waar zowel Leen als Stephanie geboren werden. Beiden delen ze een liefde voor schrijven en het goede leven. Elk om beurt geven ze hier een inkijk in hun week. Deze week is dat Leen Dendievel (37), actrice en auteur.

Elk jaar dezelfde conversatie. Mijn moeder die me vraagt ‘ Kom je op Moederdag? ’ Ik die haar een vraag terugvuur: ‘ Ah, wanneer is dat nu weer? ’ Moeder: ‘ De tweede zondag van mei. ’ Ik: ‘ De hoeveelste is dat dan dit jaar? ’ Gevolgd door een hele parler die eindigt met ‘ ze zouden die datum toch gewoon ‘s moeten vastleggen ’.

Enfin, het is blijkbaar zondag Moederdag. Geen vaste datum en dat brengt me telkens in verwarring. Ik woon in Antwerpen en daar is het eenvoudig. Moederdag valt er op Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart, op 15 augustus. Perfect toch, de dag van de vrouw der vrouwen. En, niet onbelangrijk, wanneer die dag ook valt, je hebt een vrije dag. Hoe leuk is dat? Nu, mijn moeder waarschuwt me goed op voorhand, dat is al iets. En ook de etalages duwen het je vaak genoeg onder de neus, om nog maar te zwijgen van de tv-reclames.

Moederdag is een beetje zoals valentijn. Een overbodige dag

Een vaste datum, dus ik moet niet onverwacht en overhaast een cadeau halen. Alleen heb ik wel wat tijd nodig om te bedenken wat ik nog níét heb gegeven doorheen het jaar. Moederdag is een beetje zoals valentijn. Een overbodige dag. Als je iemand graag ziet, is die ene dag niks waard. Het zijn de 364 andere dagen die ertoe doen. De boeketten die we de afgelopen jaren kochten niet meer op de handen van mijn broers en ik te tellen zijn al lang potpourri geworden. Toen we nog klein waren was het andere koek, soms letterlijk. Toen maakten we iets op school, wat tot op de dag van vandaag nog altijd de kamer van mijn moeder siert. Maar het moet, zoveel jaren terug voor haar absoluut geen pretje geweest zijn. Zij moest op die bewuste tweede zondag van mei in haar bed blijven liggen (nu moet je weten dat mijn moeder heel vaak haar was al aan het plooien is nog voor de haan kraait), vervolgens hoorde ze ons de trap afgaan, wetende dat we de keuken ingingen en er een meststal van zouden maken omdat we haar wilden ‘verrassen’ met een eitje, vers fruitsap en fruitsla. Terwijl ze op andere dagen heel graag een boterham met confituur eet en er gewoon zwarte koffie bij wil. Al die moeite voor één dag.

De tweede zondag van mei. Ik blijf West-Vlaming in hart en nieren en ze kunnen soms hoog van hun kathedraal blazen, daar in Antwerpen, maar bij deze hebben ze toch gelijk. 15 augustus, het is zomer, we kunnen barbecueën, misschien is onze moeder wel al aan het uitkijken naar een nieuwe winterjas (weten we ineens wat gekocht) en zijn we ook allemaal thuis om te vieren. Want de tweede zondag van mei sta ik meestal in een theater andere moeders gelukkig te maken. Met de arrogantie van een ingeweken Antwerpenaar durf ik te vragen: ‘Heb ik gelijk of heb ik gelijk?’ Kunnen we die dag niet gewoon veranderen? Denk er eens over na. En nu ga ik snel een bloemeke bestellen, want zondag is het blijkbaar Moederdag. Oh ja, zoals elk jaar eindigt die dag met een gezellig samenzijn, zoals eigenlijk bijna alle weekends. Leve de moeders! En niet enkel op Moederdag!