“Afzien om iets te bereiken, ik doe het niet meer”
“Mensen zien in mij een gedreven konijn. Gella de topsportster, de energiebom, het prestatiebeest…, terwijl ik eigenlijk best lui ben.” Dat moest voormalig judokampioene Gella Vandecaveye ons toch eens uitleggen. Op vandaag runt ze haar eigen bedrijfje in pr- en sportconsulting, dus het valt wel mee met dat luieren. Het is meer dat ze stilaan de balans vindt, waar ze altijd al naar op zoek is.
Begin de jaren 1980 trakteerde Het Gemeentekrediet, vandaag Belfius, de kinderen van zijn personeelsleden op een paaseierenraap in Sint-Idesbald. En daar houdt Gella Vandecaveye levendige herinneringen aan over: “Eitjes rapen aan zee, ik vond het fantastisch! Thuis hadden we niet de gewoonte om met Pasen eitjes te rapen.” Veel meer zee dan dat is haar uit haar jeugd niet bijgebleven, en ze duikt meteen naar 1997, toen de judoploeg tijdens het historische EK een rist medailles won. Dat was in Oostende, waar ze sinds enkele jaren steevast deelneemt aan de nieuwjaarsduik. “Puur carnaval, iedereen is uitgelaten, de sfeer is zot… Ik moet mezelf telkens overwinnen om de kou te trotseren, maar ik wil er absoluut bij zijn. Tenzij 1 januari op een zaterdag valt zoals dit jaar het geval was, dan viert mijn familie Nieuwjaar en wil ik erbij zijn.” Maar veel meer heeft ze niet met de zee. En al zeker niet met urenlang als sardientjes op het strand liggen.
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 13 oktober. Verder in het magazine o.a. een leuk receptje voor risotto van Loïc De Backere, een boek over lekkers uit de Noordzee van Jean sur Mer, de beste restaurants volgens Ulla Werbrouck, rapbattle De Bestn vant Westn, op spokenjacht in Groot-Brittannië, een speelster van Club Brugge met een eigen collectie, het leven van Marie-Claire Ceyfs, de jungle van Gillian Lowyck, de werkplek van Luc Vansteene en een babbel met Piv Huvluv.
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 13 oktober. Verder in het magazine o.a. een leuk receptje voor risotto van Loïc De Backere, een boek over lekkers uit de Noordzee van Jean sur Mer, de beste restaurants volgens Ulla Werbrouck, rapbattle De Bestn vant Westn, op spokenjacht in Groot-Brittannië, een speelster van Club Brugge met een eigen collectie, het leven van Marie-Claire Ceyfs, de jungle van Gillian Lowyck, de werkplek van Luc Vansteene en een babbel met Piv Huvluv.
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 13 oktober. Verder in het magazine o.a. een leuk receptje voor risotto van Loïc De Backere, een boek over lekkers uit de Noordzee van Jean sur Mer, de beste restaurants volgens Ulla Werbrouck, rapbattle De Bestn vant Westn, op spokenjacht in Groot-Brittannië, een speelster van Club Brugge met een eigen collectie, het leven van Marie-Claire Ceyfs, de jungle van Gillian Lowyck, de werkplek van Luc Vansteene en een babbel met Piv Huvluv.
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 13 oktober. Verder in het magazine o.a. een leuk receptje voor risotto van Loïc De Backere, een boek over lekkers uit de Noordzee van Jean sur Mer, de beste restaurants volgens Ulla Werbrouck, rapbattle De Bestn vant Westn, op spokenjacht in Groot-Brittannië, een speelster van Club Brugge met een eigen collectie, het leven van Marie-Claire Ceyfs, de jungle van Gillian Lowyck, de werkplek van Luc Vansteene en een babbel met Piv Huvluv.
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Dit is het coverinterview van KW Weekend van vrijdag 13 oktober. Verder in het magazine o.a. een leuk receptje voor risotto van Loïc De Backere, een boek over lekkers uit de Noordzee van Jean sur Mer, de beste restaurants volgens Ulla Werbrouck, rapbattle De Bestn vant Westn, op spokenjacht in Groot-Brittannië, een speelster van Club Brugge met een eigen collectie, het leven van Marie-Claire Ceyfs, de jungle van Gillian Lowyck, de werkplek van Luc Vansteene en een babbel met Piv Huvluv.
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Gella en Bella in de tuin
“In de tuin werken is een vorm van ultieme ontspanning voor mij. Daar kan ik mijn gedachten ordenen terwijl ik rondploeter, in het gezelschap van Bella, het robotje dat het gras afrijdt… Gella en Bella in de tuin, heerlijk! Pure tuintherapie. Nee, die tuin móét er zijn. Na een lezing ‘s avonds laat thuiskomen en dan nog wat in de tuin gaan zitten en tot rust komen, onder de sterrenhemel: dát is de essentie van alles.”
Leef je gezond?
“Het kan beter. Ik moet mezelf dwingen om toch af en toe fruit en groenten te eten. Ik eet te veel suikers, en zet mij nu niet neer als verslaafd, maar ik drink meer dan strikt genomen goed voor me is. Een goed glas wijn bij het eten, soms een fles… Ik geniet daarvan. En ik overdrijf soms, ja. (lachje) Het is altijd een moeilijk evenwicht geweest. Opgegroeid in een gezin met een bourgondische mentaliteit, dan twintig jaar topsport waarin ik langere perioden heel ascetisch leefde, nadien geraakte ik de pedalen wat kwijt.”
“Ik heb ik een tijdlang met boulimie geworsteld. Maar dat is voorbij. Ik eet nu goed, hoewel niet bijster gezond. Maar ik leef liever vijf jaar minder lang, genietend van wat ik lekker en prettig vind, dan dat ik een lang leven als kluizenaar leid.”
“IJsje of wafel? Een wafel mét een bol ijs erop, graag!”
Je praat zoals bekend niet graag over je privéleven, maar wat betekent het gezinsleven voor jou op vandaag?
“Ik heb niks te verbergen, maar mijn partner wil onder geen beding bij mijn openbaar leven betrokken geraken, dus dat respecteer ik. Maar mijn gezin betekent voor mij bovenal een warm nest om telkens weer naar terug te keren. Ik heb als kind gezien hoe ik het níét wil. Ik kwam niks te kort, ook geen liefde, maar mijn ouders hadden een woelige relatie en dat heeft heftige gevolgen gehad. Ik hou er geen trauma’s aan over, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik kan tegen een stootje. En pak het zelf anders aan.”
“Kinderen zijn er in mijn eigen relatie niet van gekomen. Maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik geen uitgesproken moedergevoel heb, het is nooit echt aan de orde geweest.”
Je ziet er op vandaag vrouwelijker uit dan ooit. Bewust?
“Ik kleed me doorgaans naar de gelegenheid. Dat kan sportief zijn, maar net zo goed opgekleed als ik naar een receptie moet. Maar inderdaad, het zegt me meer dan vroeger. Ik vind het leuk om met mode bezig te zijn, ik maak me graag mooi. Voor een feestje mag dat zelfs best sexy zijn. En ik heb er nog altijd geen moeite mee om me tien dagen niet te douchen tijdens een expeditie. Dan stinken we, ja, maar daar weegt de schoonheid van zo’n expeditie niet tegenop. Maar toen we de laatste keer terugkwamen, heb ik me toch drie keer gedoucht.”
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Gella en Bella in de tuin
“In de tuin werken is een vorm van ultieme ontspanning voor mij. Daar kan ik mijn gedachten ordenen terwijl ik rondploeter, in het gezelschap van Bella, het robotje dat het gras afrijdt… Gella en Bella in de tuin, heerlijk! Pure tuintherapie. Nee, die tuin móét er zijn. Na een lezing ‘s avonds laat thuiskomen en dan nog wat in de tuin gaan zitten en tot rust komen, onder de sterrenhemel: dát is de essentie van alles.”
Over betalen om af te zien en druppels op hete platen…
Gella is pas terug van een expeditie… “Ik haal er bedrijfsleiders mee uit hun comfortzone. Tien dagen offline, dat is confronterend! Kamperen met minimaal comfort, kou trotseren… Ze botsen er op hun grenzen. Betalen om af te zien? Ja, daar lachen we dan inderdaad zelf wel eens om! Maar tegelijk zijn dat ervaringen waar je als mens enorm veel van leert, over jezelf en over anderen.”
“Anderzijds vestig ik tijdens een expeditie altijd de aandacht op een thema als de klimaatopwarming. Natuurlijk is dat maar een druppel op een hete plaat, maar het is beter dan niks. Ik ben ook niet heiliger dan de paus, maar ik probeer zo milieubewust mogelijk te leven.”
Tot op vandaag staat je vroegere judotrainer Eddy Vinckier je bij, nu ook al 13 jaar in je consultingbedrijf. Jullie band is onbreekbaar?
“Al 29 jaar delen ‘snellen’ Eddy en ik lief en leed. He keeps me safe, I keep him young. (lacht) Onze band is altijd sterk geweest, ik beschouw hem als een surrogaatvader. En we werken goed samen, aan een half woord hebben we genoeg. Ik hoop dat dat nog een hele tijd zo blijft.”
Hoeveel zakenvrouw zit er in jou?
“Ik heb het zakendoen wel in me, dat klopt. Maar ik ben geen zakenvrouw pur sang, daarvoor zit er tegelijk een te grote speelvogel in mij. Ik ben dus in zo ver zakenvrouw dat ik zorg dat ik mijn rekeningen kan betalen, en dat ik van een job die ik doodgraag doe, kan leven. Ik hoef ook helemaal geen schatten te verdienen. Ik koop graag een nieuwe broek, maar daar draag ik dan de jas van mijn onlangs overleden tante Roos op. Ik vind het een prachtige jas, ik draag mijn steentje bij tot het recycleren van kledij én ik heb tante Roos weer even dicht bij me: zo zit ik in elkaar. Ik kan goed om met stress, en met de onzekerheid die een job als zelfstandige met zich meebrengt. Ik heb een hoge ‘belastbaarheid’, ik kan veel aan.”
Nooit een moment van zwakte gekend?
“Enkele jaren geleden heb ik een emotioneel zware periode gekend. Ik ben toen op mijn grens gebotst, heb mezelf nog beter leren kennen dan ik al dacht te doen. Ik weet nu dat gemoedsrust voor mij het allerbelangrijkste is. En hoe belangrijk het is om goed omringd te worden, door mensen die je door élk onweer loodsen. Ik heb mijn evenwicht teruggevonden, en ik koester het meer dan ooit.”
Gella en Bella in de tuin
“In de tuin werken is een vorm van ultieme ontspanning voor mij. Daar kan ik mijn gedachten ordenen terwijl ik rondploeter, in het gezelschap van Bella, het robotje dat het gras afrijdt… Gella en Bella in de tuin, heerlijk! Pure tuintherapie. Nee, die tuin móét er zijn. Na een lezing ‘s avonds laat thuiskomen en dan nog wat in de tuin gaan zitten en tot rust komen, onder de sterrenhemel: dát is de essentie van alles.”
Leef je gezond?
“Het kan beter. Ik moet mezelf dwingen om toch af en toe fruit en groenten te eten. Ik eet te veel suikers, en zet mij nu niet neer als verslaafd, maar ik drink meer dan strikt genomen goed voor me is. Een goed glas wijn bij het eten, soms een fles… Ik geniet daarvan. En ik overdrijf soms, ja. (lachje) Het is altijd een moeilijk evenwicht geweest. Opgegroeid in een gezin met een bourgondische mentaliteit, dan twintig jaar topsport waarin ik langere perioden heel ascetisch leefde, nadien geraakte ik de pedalen wat kwijt.”
“Ik heb ik een tijdlang met boulimie geworsteld. Maar dat is voorbij. Ik eet nu goed, hoewel niet bijster gezond. Maar ik leef liever vijf jaar minder lang, genietend van wat ik lekker en prettig vind, dan dat ik een lang leven als kluizenaar leid.”
“IJsje of wafel? Een wafel mét een bol ijs erop, graag!”
Je praat zoals bekend niet graag over je privéleven, maar wat betekent het gezinsleven voor jou op vandaag?
“Ik heb niks te verbergen, maar mijn partner wil onder geen beding bij mijn openbaar leven betrokken geraken, dus dat respecteer ik. Maar mijn gezin betekent voor mij bovenal een warm nest om telkens weer naar terug te keren. Ik heb als kind gezien hoe ik het níét wil. Ik kwam niks te kort, ook geen liefde, maar mijn ouders hadden een woelige relatie en dat heeft heftige gevolgen gehad. Ik hou er geen trauma’s aan over, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik kan tegen een stootje. En pak het zelf anders aan.”
“Kinderen zijn er in mijn eigen relatie niet van gekomen. Maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik geen uitgesproken moedergevoel heb, het is nooit echt aan de orde geweest.”
Je ziet er op vandaag vrouwelijker uit dan ooit. Bewust?
“Ik kleed me doorgaans naar de gelegenheid. Dat kan sportief zijn, maar net zo goed opgekleed als ik naar een receptie moet. Maar inderdaad, het zegt me meer dan vroeger. Ik vind het leuk om met mode bezig te zijn, ik maak me graag mooi. Voor een feestje mag dat zelfs best sexy zijn. En ik heb er nog altijd geen moeite mee om me tien dagen niet te douchen tijdens een expeditie. Dan stinken we, ja, maar daar weegt de schoonheid van zo’n expeditie niet tegenop. Maar toen we de laatste keer terugkwamen, heb ik me toch drie keer gedoucht.”
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Over betalen om af te zien en druppels op hete platen…
Gella is pas terug van een expeditie… “Ik haal er bedrijfsleiders mee uit hun comfortzone. Tien dagen offline, dat is confronterend! Kamperen met minimaal comfort, kou trotseren… Ze botsen er op hun grenzen. Betalen om af te zien? Ja, daar lachen we dan inderdaad zelf wel eens om! Maar tegelijk zijn dat ervaringen waar je als mens enorm veel van leert, over jezelf en over anderen.”
“Anderzijds vestig ik tijdens een expeditie altijd de aandacht op een thema als de klimaatopwarming. Natuurlijk is dat maar een druppel op een hete plaat, maar het is beter dan niks. Ik ben ook niet heiliger dan de paus, maar ik probeer zo milieubewust mogelijk te leven.”
Wie is Gella Vandecaveye?
Gella Vandecaveye werd op 5 juni 1973 geboren in Kortrijk.
Als judoka behaalde ze twee olympische medailles, werd ze twee keer wereldkampioen en zeven keer Europees kampioen. Ze heeft ook tal van andere sportieve titels op haar palmares staan.
Na haar sportieve carrière begon ze haar eigen pr- en communicatiefirma gericht op bedrijven en de non-profitsector. Ze geeft daarnaast ook judo-initiaties en -demonstraties en reisvoorstellingen, organiseert teambuildings, lezingen en incentives.
Ze heeft al 16 jaar een vaste relatie en woont sinds drie jaar in Melle.
Dat zie ik een energiebom als jij inderdaad niet doen.
“Kijk, dat is nu eens een beeld dat velen van mij hebben, dat niét klopt. Ik kom heel actief over en ben dat ook wel, maar ik heb ook tijd voor mezelf nodig, louter om te recupereren. Ik kan heel goed energie geven, maar tegelijk moet ik mijn batterij regelmatig kunnen opladen. Ik ben 44 en mijn lijf heeft afgezien. De nekwervelbreuk die ik in 1998 opliep, speelt me parten. Ik mag op termijn ook uitkijken naar twee nieuwe heupen, een gevolg van een aangeboren afwijking in combinatie met topsport. Ik vergelijk mezelf wel eens met een oldtimer; de carrosserie ziet er nog deftig uit, maar de joint de culasse is versleten.”
Maar je bent nog altijd niet van een kleintje vervaard, mag ik wél terecht denken?
“Ik ben te weinig bang! Tijdens de jongste expeditie die ik voor enkele bedrijfsleiders organiseerde, riep de gids me meer dan een keer terug: ‘Gella! Je zit weer véél te dicht bij die gletsjer!’. (lacht) Ik neem graag risico’s, weliswaar berekende risico’s… Maar ik durf het lot ook wel eens te tarten. Gevaren trotseren, dat trekt me aan. En ik ben vrij fatalistisch over de mogelijke gevolgen daarvan. Als er mij iets moet overkomen, dan zal het me ook overkomen. Ik vind het zinloos om daar op voorhand bang voor te zijn.”
Heeft dat te maken met de drang om te presteren?
“Neen, het is de aard van het beestje. Ik heb als judoka genoeg gepresteerd, ik hoef niks meer te bewijzen. Met ‘presteren’ heb ik het helemaal gehad. Mensen denken dat ik een en al gedrevenheid ben, Gella als energiebom, maar de waarheid is dat ik van nature heel rustig en lui ben. Ik moet tegenwoordig zelfs uitkijken dat ik niet té lui word. Ja, ik ga nog regelmatig fietsen, ik doe dat graag. Maar afzien lukt me niet meer. Lijden om een doel te bereiken: ik wil het gewoon nooit meer doen. Maar ik blijf wel bezig, want ik ben nu ook weer niet van plan om de tand des tijds zomaar vrij spel te geven.”
Je koppelt je activiteiten als consultant en eventorganisator regelmatig aan een goed doel. Vanwaar dat sociaal engagement?
“Een waarde waarvan ik doordrongen ben, is dat we ook de zwakkeren en onderdrukten in de maatschappij moeten helpen.”
“Ik besef dat ik een toffe job heb, toffe mensen ken, gezond en positief ingesteld ben. Niet iedereen heeft dat geluk. Dat raakt me, zelfs nog meer als het om kinderen gaat. Daarom heb ik mijn naam verbonden aan Beyond the Moon, een organisatie die gezinnen met een ziek kind bijstaat. Doen wat ik kan voor zwakkeren, ik vind dat niet meer dan normaal. En dat gaat ook op voor mijn eigen omgeving. Mijn mama wordt ouder, onlangs is ze gevallen en sindsdien sukkelt ze met een pijnlijke schouder. Het huis waar ze woont, wordt te groot. Ik heb besloten dat ze binnenkort bij ons komt wonen. Bij de renovatie van onze woning is daar rekening mee gehouden. Ik moet en wil dit gewoon doen, of toch zeker zo lang het mogelijk is. Mijn mama verdient beter dan een rusthuis.”
“Mijn mama komt binnenkort bij ons wonen, ik moet en wil dat gewoon doen”
Het afzien uit je judocarrière heb je afgezworen, wat heb je er wél uit meegenomen?
“Relativeringszin! Ik heb geleerd dat niet alles is wat het lijkt. En dat niks blijft duren: het goeie niet, maar ook het slechte niet. En dat er zelfs uit iets negatiefs iets positiefs kan groeien. Het is niet de bedoeling dat ik alles voortaan plat relativeer, maar ik weet nu dat er twee kanten aan een medaille zijn. Vroeger zag ik alles zwart-wit. Het was winnen of verliezen, daartussenin bestond er niks. En dat hoort ook zo als je topsport beoefent. Maar dat is nu niet langer het geval. Ik heb er moeten aan schaven, maar de scherpe kantjes zijn eraf. Ik weet nu dat er zich een hele wereld afspeelt tússen zwart en wit. Na de topsport ben ik mild geworden en dat voelt goed. En daar ben ik blij om, want die enge mentaliteit meenemen als je ouder wordt, daar word je volgens mij erg ongelukkig van.”
Over betalen om af te zien en druppels op hete platen…
Gella is pas terug van een expeditie… “Ik haal er bedrijfsleiders mee uit hun comfortzone. Tien dagen offline, dat is confronterend! Kamperen met minimaal comfort, kou trotseren… Ze botsen er op hun grenzen. Betalen om af te zien? Ja, daar lachen we dan inderdaad zelf wel eens om! Maar tegelijk zijn dat ervaringen waar je als mens enorm veel van leert, over jezelf en over anderen.”
“Anderzijds vestig ik tijdens een expeditie altijd de aandacht op een thema als de klimaatopwarming. Natuurlijk is dat maar een druppel op een hete plaat, maar het is beter dan niks. Ik ben ook niet heiliger dan de paus, maar ik probeer zo milieubewust mogelijk te leven.”
Tot op vandaag staat je vroegere judotrainer Eddy Vinckier je bij, nu ook al 13 jaar in je consultingbedrijf. Jullie band is onbreekbaar?
“Al 29 jaar delen ‘snellen’ Eddy en ik lief en leed. He keeps me safe, I keep him young. (lacht) Onze band is altijd sterk geweest, ik beschouw hem als een surrogaatvader. En we werken goed samen, aan een half woord hebben we genoeg. Ik hoop dat dat nog een hele tijd zo blijft.”
Hoeveel zakenvrouw zit er in jou?
“Ik heb het zakendoen wel in me, dat klopt. Maar ik ben geen zakenvrouw pur sang, daarvoor zit er tegelijk een te grote speelvogel in mij. Ik ben dus in zo ver zakenvrouw dat ik zorg dat ik mijn rekeningen kan betalen, en dat ik van een job die ik doodgraag doe, kan leven. Ik hoef ook helemaal geen schatten te verdienen. Ik koop graag een nieuwe broek, maar daar draag ik dan de jas van mijn onlangs overleden tante Roos op. Ik vind het een prachtige jas, ik draag mijn steentje bij tot het recycleren van kledij én ik heb tante Roos weer even dicht bij me: zo zit ik in elkaar. Ik kan goed om met stress, en met de onzekerheid die een job als zelfstandige met zich meebrengt. Ik heb een hoge ‘belastbaarheid’, ik kan veel aan.”
Nooit een moment van zwakte gekend?
“Enkele jaren geleden heb ik een emotioneel zware periode gekend. Ik ben toen op mijn grens gebotst, heb mezelf nog beter leren kennen dan ik al dacht te doen. Ik weet nu dat gemoedsrust voor mij het allerbelangrijkste is. En hoe belangrijk het is om goed omringd te worden, door mensen die je door élk onweer loodsen. Ik heb mijn evenwicht teruggevonden, en ik koester het meer dan ooit.”
Gella en Bella in de tuin
“In de tuin werken is een vorm van ultieme ontspanning voor mij. Daar kan ik mijn gedachten ordenen terwijl ik rondploeter, in het gezelschap van Bella, het robotje dat het gras afrijdt… Gella en Bella in de tuin, heerlijk! Pure tuintherapie. Nee, die tuin móét er zijn. Na een lezing ‘s avonds laat thuiskomen en dan nog wat in de tuin gaan zitten en tot rust komen, onder de sterrenhemel: dát is de essentie van alles.”
Leef je gezond?
“Het kan beter. Ik moet mezelf dwingen om toch af en toe fruit en groenten te eten. Ik eet te veel suikers, en zet mij nu niet neer als verslaafd, maar ik drink meer dan strikt genomen goed voor me is. Een goed glas wijn bij het eten, soms een fles… Ik geniet daarvan. En ik overdrijf soms, ja. (lachje) Het is altijd een moeilijk evenwicht geweest. Opgegroeid in een gezin met een bourgondische mentaliteit, dan twintig jaar topsport waarin ik langere perioden heel ascetisch leefde, nadien geraakte ik de pedalen wat kwijt.”
“Ik heb ik een tijdlang met boulimie geworsteld. Maar dat is voorbij. Ik eet nu goed, hoewel niet bijster gezond. Maar ik leef liever vijf jaar minder lang, genietend van wat ik lekker en prettig vind, dan dat ik een lang leven als kluizenaar leid.”
“IJsje of wafel? Een wafel mét een bol ijs erop, graag!”
Je praat zoals bekend niet graag over je privéleven, maar wat betekent het gezinsleven voor jou op vandaag?
“Ik heb niks te verbergen, maar mijn partner wil onder geen beding bij mijn openbaar leven betrokken geraken, dus dat respecteer ik. Maar mijn gezin betekent voor mij bovenal een warm nest om telkens weer naar terug te keren. Ik heb als kind gezien hoe ik het níét wil. Ik kwam niks te kort, ook geen liefde, maar mijn ouders hadden een woelige relatie en dat heeft heftige gevolgen gehad. Ik hou er geen trauma’s aan over, maar het heeft me gemaakt tot wie ik ben. Ik kan tegen een stootje. En pak het zelf anders aan.”
“Kinderen zijn er in mijn eigen relatie niet van gekomen. Maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik geen uitgesproken moedergevoel heb, het is nooit echt aan de orde geweest.”
Je ziet er op vandaag vrouwelijker uit dan ooit. Bewust?
“Ik kleed me doorgaans naar de gelegenheid. Dat kan sportief zijn, maar net zo goed opgekleed als ik naar een receptie moet. Maar inderdaad, het zegt me meer dan vroeger. Ik vind het leuk om met mode bezig te zijn, ik maak me graag mooi. Voor een feestje mag dat zelfs best sexy zijn. En ik heb er nog altijd geen moeite mee om me tien dagen niet te douchen tijdens een expeditie. Dan stinken we, ja, maar daar weegt de schoonheid van zo’n expeditie niet tegenop. Maar toen we de laatste keer terugkwamen, heb ik me toch drie keer gedoucht.”
ZEEVRAGEN
Zomer of winter?
“‘s Zomers zonnekloppen aan zee, tussen duizenden mensen? Neen. Dan maak ik liever in de winter een flinke strandwandeling, warm ingeduffeld, daarna een pannenkoek eten… Dat heb ik vorige winter nog eens gedaan, samen met mijn mama. Die pannenkoek heeft ons geweldig gesmaakt, het was dan ook lang geleden.”
“Wat niet betekent dat ik niet graag zon, ik hou net heel veel van warmte. Maar dan liever rustig in mijn tuin, of in een parkje. En geen uren aan een stuk.”
IJsje of wafel?
“Geef me maar een wafel met een bol ijs erop! (lacht) Ik ben een zoetekauw. Er mag nog slagroom op ook trouwens.”
Zee of bergen?
“Ik ga graag op vakantie in de bergen. Elke winter ben ik er wel te vinden, om te skiën of voor een trekking… Alweer inspanning, ja! (lacht) Maar dat is dus allerminst een must. Ik móét niet per se iets lastigs doen, integendeel. Ik heb wél een inspanning over om dan op een mooi panorama getrakteerd te worden bijvoorbeeld. Maar ik hou net zo goed van citytrips, gewoon genieten van het goeie leven daar, een museum of tentoonstelling bezoeken…”
Bikini of naaktstrand?
“Monokini. Of beter: ik lig liefst monokini in de zon, maar ik pas me wel altijd aan aan de lokale zeden. Ik zal nooit provoceren. Respect vind ik een belangrijke waarde, ook in deze materie. En helemaal naakt, daar heb ik op zich ook geen moeite mee, maar ik heb gewoon niet de neiging om helemaal bloot te gaan in het openbaar.”
“Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Ik heb nochtans geen schroom. Als sporter heb ik altijd met anderen onder de douche gestaan, wat zou ik moeilijk doen over een bloot lijf? Maar ik hou niet van bloot in your face. Zo’n moderne dansvoorstelling waar de dansers poedelnaakt over het podium springen… Moet dat echt? Voor mij dus liever niet.”
Frigobox of restaurant?
“Restaurant zonder twijfel. Mij ga je niet met mijn frigobox op het strand vinden, neen. Al kan een picknick me dan weer wel bekoren. Een trektocht maken met in onze rugzak een brood, stuk kaas en een fles wijn. En dan ‘s middags een rots uitzoeken van waarop we een schitterend zicht op de vallei hebben, om samen al dat lekkers op te peuzelen; dat is een beetje hemel op aarde natuurlijk.”
Wie is Gella Vandecaveye?
Gella Vandecaveye werd op 5 juni 1973 geboren in Kortrijk.
Als judoka behaalde ze twee olympische medailles, werd ze twee keer wereldkampioen en zeven keer Europees kampioen. Ze heeft ook tal van andere sportieve titels op haar palmares staan.
Na haar sportieve carrière begon ze haar eigen pr- en communicatiefirma gericht op bedrijven en de non-profitsector. Ze geeft daarnaast ook judo-initiaties en -demonstraties en reisvoorstellingen, organiseert teambuildings, lezingen en incentives.
Ze heeft al 16 jaar een vaste relatie en woont sinds drie jaar in Melle.
Strandwandeling
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier