“Het project Sterkk was geen eindpunt”

Fanny Ackou (50) uit Kortrijk is één van de ex-kankerpatiënten die op zondag 18 juni de 1.000 meter meezwom in de kwarttriatlon van Kortrijk binnen het project Sterkk van AZ Groeninge.

Vorig jaar op 22 januari kreeg Fanny Ackou het verdict ‘borstkanker’. “Op 3 februari werd ik geopereerd. De laatste chemo en bestraling kreeg ik op 30 september. Mijn laatste baxter kreeg ik ruim drie weken geleden.”

Steun van de leerlingen

De borstkanker van Fanny werd vorig jaar vastgesteld tijdens een routinecontrole. “Ik ging sinds mijn 40ste om de twee jaar op controle. Dit keer was het drie jaar geleden. De radioloog bleef maar kijken op dezelfde plaats en ik had door dat er iets niet pluis was. Er zat weefsel dat er absoluut niet mocht zitten. Voor mij was dit mijn grootste slag, want ik wist toen al dat het niet goed was. Het telefoontje om de uitslag te weten, gaf me enkel bevestiging van wat ik eigenlijk al wel wist. Ik had zelfs al voor dat telefoontje afscheid genomen van mijn leerlingen op school en hen verteld dat ik hen waarschijnlijk niet meer zou zien.”

Fanny geeft de toeristische vakken aan de leerlingen van de afdeling toerisme aan Guldensporencollege Kaai. “Ik ken de leerlingen dus heel goed, ben hun stagebegeleider, verantwoordelijk voor de eindwerken en ga met hen mee op studiereis. Ik heb superveel steun aan mijn leerlingen gehad tijdens mijn ziekte. Ze zitten nu al in het hoger onderwijs, en onlangs kwamen er nog enkelen op bezoek.” Fanny bleef zich tijdens haar ziekte goed voelen. “Tijdens mijn chemo wandelde ik zelfs 15 km. Soms lees je dat mensen uitgeput en vermoeid zijn tijdens die chemo, maar bij mij was dat niet het geval. Ik kon zelfs gerust tot middernacht opblijven.”

“Het telefoontje om de uitslag te weten, gaf me enkel bevestiging van wat ik eigenlijk al wel wist”

Na de paasvakantie ging Fanny weer halftijds aan de slag. “Ik ga met de fiets naar school en ondervind, door opnieuw meer te fietsen, dat ik minder kortademig ben. Na de grote vakantie werk ik weer voltijds.”

Praten over je ziekte

Fanny is altijd heel open geweest over haar ziekte. “Ik heb zelfs een mail gestuurd naar collega’s, vrienden en kennissen om hen op de hoogte te stellen. Ik vond dat voor mezelf de makkelijkste weg om met mijn ziekte om te gaan. Ik kreeg tijdens mijn ziekte ook voortdurend bezoek. Ze wisten dat ze er met mij over konden praten. Ik mocht er niet aan denken dat mensen me zouden mijden of zich zouden omdraaien omdat ze niet zouden weten wat te zeggen tegen me.”

Sport

Fanny deed oncorevalidatie vanaf midden oktober tot iets voor Kerstmis. “Mijn kinesiste die me begeleidde, zat mee in de opstart van project Sterkk van AZ Groeninge. Ik ging naar de infoavond over het project, waar ex-kankerpatiënten in ploegen van drie personen zouden deelnemen aan de kwarttriatlon van zondag en gaf mezelf op om te fietsen of te zwemmen. Aangezien ik nog altijd baxters kreeg, die hartbelastend zijn, raadde men mij aan om te zwemmen, omdat dit minder het hart belast dan fietsen. Er waren trouwens ook meer fietsers dan zwemmers. Na een uitgebreide screening konden de trainingen beginnen. Dit sloot aan bij mijn revalidatie.” Fanny was tijdens haar jeugd heel sportief. Ze zwom drie tot vier keer per week en deed volleybal. “Ik heb altijd ook al veel gestapt en gefietst.”

“De mensen van het sportbureau zwommen dicht bij ons om ruimte rondom ons te creëren”

Gestimuleerd

Zondag speelde de hitte Fanny niet heel veel parten. “Ik zwom en zat dus in het water dat 21,5 graden warm was. Het voelde zelfs fris aan als je er in sprong. We hadden wel een pak aan die een veilig en een niet zo koud gevoel gaf. Als je dichter bij de rand zwom, voelde het water echt wel warmer aan. Fanny vertrok dicht bij de Luipaardbrug en zwom in de Vaart tot aan de Visserskaai, waar ze uit het water kwam aan de kanoclub. “We waren met drie zwemmers van Sterkk, en de mensen van het sportbureau die ons begeleid had, zwommen dicht bij ons om ruimte rondom ons te creëren. In open water is het soms moeilijk om je te oriënteren, en zij gaven de richting aan. Het ging goed, maar op het einde kreeg ik een kramp in mijn kuiten. Ik moest nog de chip doorgeven aan de fietser van mijn ploeg, en ik zakte door van de kramp, maar toch is het gelukt. Ook de fietsers en de lopers van het project brachten alles tot een goed einde, zelfs in die hitte. Een begeleider van het sportbureau liep mee met sommige lopers. We werden echt gestimuleerd.”

Ook Fanny’s man en drie kinderen waren fier op Fanny. “Mijn kinderen kwamen – zelfs tijdens hun examenperiode – om me te volgen aan de kant. Ook vrienden kwamen supporteren.

Training

Sinds 23 december zwemt Fanny twee keer per week, met uitzondering van de periode dat ze op reis is gegaan. “Ik ben eigenlijk een schoolslagzwemmer, en mijn crawltechniek is niet goed. We hebben samen met begeleidingscentrum PeakLevel getraind op techniek en het aanhouden van een tempo.” Voor Fanny is project Sterkk een begin en ze hoopt dat er verder mooie dingen uit bloeien. “Er zijn banden gesmeed. We dromen er al van om met enkelen op zwemvakantie te gaan. Het project Sterkk is volgens mij nog maar een begin.” (EDB-GF)