Op 12 oktober 2012 vertrok Jolien alleen richting Australië. “Een reis die een van de strafste ervaringen in mijn leven zou worden, dat besef ik nu”, haalt Jolien aan. “Alleen aankomen was niet zo evident. Iedereen had me vooraf gezegd dat ik heel snel een reispartner zou vinden om samen door het land te trekken. Maar op het vliegtuig zat er alleen een oud dametje naast mij, dus dat was al geen match. Daarom maakte ik affiches die ik ophing. Een Duits meisje reageerde op mijn oproep en we besloten om enkele maanden samen te reizen langs de East Coast en door midden-Australië. Ik kende haar helemaal niet, dus het was zeker geen makkie. Maar we houden nog altijd contact en ik zou haar heel graag binnenkort eens opzoeken.”
“Heel wat vriendinnen krijgen een baby: de ideale kans om geboortekaartjes te ontwerpen”
Begin 2013 startte Jolien aan Shillington College een grafische opleiding. “Ik werd er in drie maanden tijd helemaal klaargestoomd met een goedgevuld portfolio om zelfstandig designer te worden. Mijn faalangst smolt gelukkig snel weg, al heb ik er wel heel hard voor moeten werken. In tegenstelling tot de andere studenten -die vooral uit Australië zelf kwamen- was ik er echt om te studeren. Ik kon me dus 100 procent focussen op de opdrachten.”
Terug in het land was het Joliens plan om bij een grafisch bureau aan de slag te gaan, maar dat liep niet helemaal vlot: “Veel bedrijven werken enkel met freelancers die ze korte opdrachten kunnen geven. Daarom ben ik sneller zelfstandig geworden dan gedacht, maar dan wel in bijberoep. Omdat ik toch ook zekerheid wou, ging ik op zoek naar een vaste job. Veel wou ik een kans geven, maar zeker niets in de verkoop.”
“Reizen zonder fototoestel? Dat zou een ramp zijn”
“Tot ik via via op een vacature als verkoopster bij Who’s That Girl botste. Het DNA van het Belgische merk trok mij meteen over de streep. Ferm retro en een tikkeltje gek: helemaal iets voor mij. Hun opvallend rode jurkje heb ik heel vaak met mijn cowboylaarzen gedragen. Dat moet er misschien wat over the top uitgezien hebben, maar ik voelde me me er goed in. Die cowboyboots zijn trouwens typisch Jolien, ik droeg er al toen ik 15 jaar was.”
Vintage
In Joliens interieur krijgen heel wat vintageschatten een ereplaats. “Eigenlijk ben ik enkele decennia te laat geboren”, lacht ze. “Al zou het toen misschien niet zo speciaal geweest zijn? In elk geval: mij doe je heel veel plezier met vintage. Ons huisje hoeft er niet standaard uit te zien, een mix van stijlen maakt het net leuk. Al heb ik wel oog voor detail, alle hoekjes moeten kloppen met de juiste accessoires.”
Opvallend is de grote wereldkaart, die met speldenprikjes toont waar Jolien al was. “En er zijn nog veel plaatsen waar ik naartoe wil”, vult ze aan. “Noorwegen, Mexico, Australië, Zweden, Denemarken, Pakistan, Thailand en Taiwan waren de strafste tot nu toe. Noord-Amerika, IJsland en Japan staan op ons verlanglijstje. Misschien als huwelijksreis binnenkort?”
(Jozefien Eggermont)
Jozefien Eggermont
“Deze witte Cendra’s vond ik op de rommelmarkt voor amper 2 euro. Passen vond ik niet nodig, ik moest en zou ze hebben. Dat ze veel te ruim zitten en ik ze nu met twee paar dikke wintersokken moet dragen, neem “ik er met plezier bij.”
©
Jozefien Eggermont
Jolien is aardig op dreef met haar beroep als grafisch ontwerper: “Het is altijd spannend om de naam van een baby’tje geheim te houden tot het geboren wordt,” lacht ze.
©
Jozefien Eggermont
Jozefien Eggermont
“Als ik achteraf de foto’s van mijn reizen kan bekijken, krijg ik meteen weer dat gevoel terug. Foto’s zijn voor mij het mooiste souvenir.”
©
Jozefien Eggermont
De tweedehandsstoelen pimpte Jolien met stickers van de wereldkaart. “Op het vlak met Australië heb ik de route getekend die ik in 2012 aflegde.”
©
Jozefien Eggermont
Jozefien Eggermont
“Een tinnen plaat van het Tigrameisje, dat staat nog op mijn verlanglijstje. Intussen ben ik tevreden met dit postkaartje. Die retrokleuren en de nostalgie spreken mij enorm aan.”
©
Jozefien Eggermont
Jozefien Eggermont
Jozefien Eggermont