Voor de allereerste keer werd de Heilige Familiekerk in Brugge omgetoverd tot een avond waar bezoekers mochten tafelen, maar ook waar artiesten een optreden konden verzorgen. De start was niet zo geslaagd, maar naargelang het later én later werd viel alles toch nog goed mee, waardoor er op het einde niets anders dan glunderende gezichten te zien waren tijdens de eerste grootse Uilenspiegel Events-showavond in Brugge.
Ook wij waren benieuwd wat Zowie en Mon van Brasserie-Hotel Uilenspiegel ervan hadden gemaakt en dus waren we op tijd aan de ingang van de ontwijde kerk om alles goed in het oog te houden. Vanop de stoep zagen we inderdaad nog heel veel drukte. Het uur voor de opening van de deuren naderde, maar op dat moment waren de organisatoren met de teamleden nog altijd naarstig aan het werk. “Stel je voor, ze zijn nu nog binnen aan het opkuisen”, zei een fan van Willy Sommers, die al méér dan één uur in de rij stond te wachten. “Hoe gaat dat hier aflopen?”, stelde een andere fan zich de vraag. Op de affiche stond 19 uur én ’t was klokslag 19 uur toen de ingeschrevenen werden binnen gelaten. Dit ging heel vlot, maar binnen bleek er toch soms iets niet in de orde met het aantal aanwezigen. “We betaalden met zeven, maar er stonden er maar vijf op hun lijst”, zuchtte een bezoeker. Genodigde Jan Van Dyke en zijn echtgenoot werden dan maar zomaar aan een tafeltje gedropt. Omdat ze hun tafelgenoten niet zo goed kenden en wij meer bevriend zijn vroeg Jan aan die mensen of het goed was dat hij zich verzette, zodat wij plots twee bekende genodigden aan ons tafeltje van vier hadden zitten. En dan, niet één of twee of drie keren, maar veelvuldig viel de elektriciteit uit. Soms kort, dan weer wat langer. Na een tijdje begonnen de aanwezigen te applaudisseren wanneer men in het donker zat. De ene behielp zich met het licht van z’n gsm, de andere vond nog iets anders dat licht gaf en gebruikte dat als lichtbaken. Positief was dat er kleine kandelaars op de tafel stonden. Negatief was dan weer dat er in die kandelaars geen kaarsje stak, anders waren al die theelichtjes qua sfeer in deze prachtig herschilderde kerk heel mooi geweest.
De maaltijd werd opgediend, maar ook deze mensen moesten wel eens het licht van hun gsm gebruiken om zonder problemen te kunnen afruimen. Links en rechts was men intussen druk in de weer om dat probleem op te lossen. “Heel vreemd, deze namiddag hebben we nog alles uitgetest en toen werkte alles uitstekend. Zou het door de extra keuken komen?”, vroeg Jurne Verstraete uit Roeselare zich af. Hoe dan ook, toen de optredens met vertraging begonnen – het was toch al 21.40 toen Fernando op het podium verscheen – waren de elektriciteitsproblemen al gedeeltelijk opgelost, want het net viel minder uit, met uitzondering toen de artiesten even in het donker stonden en als dieptepunt toen Sergio zong en hij zelf geen microfoon meer had.
Alle begin is moeilijk. Dat hoorden we veelvuldig zeggen van aanwezigen en niemand die zich dan ook serieus stoorde aan de lichtpannes. “Ik vind dat vuurwerk hier wel leuk. In en uit, licht en donker”, grapt Jan Van Dyke. Schepen Frank Demon van Brugge zei zonder microfoon toen men begon: “Dit is een unieke locatie, maar die heeft ook zijn mankementjes. Chapeau alvast aan Zowie en Mon die zoiets aandurven om dat te realiseren. Anderhalve maand geleden kwam Zowie bij mij met de vraag om in deze kerk iets te doen. Ik dacht dat het voor 2023 was, maar neen, ’t was al voor nu.” En inderdaad, in een beperkte periode werd een showplan opgemaakt, werd de kerk volledig aangepast en zorgde men voor een sfeervol decor. Chapeau voor al die mensen die dat in een korte tijd realiseerden.
De show werd gestart door Fernando, een Spanjaard die in Frankrijk verblijft, maar die wel degelijk het publiek weet in te palmen. Hij slenterde constant tussen het publiek. Chapeau! Leah Bien uit Roeselare mocht eveneens haar nummers zingen. Wat een sterke zangeres. Wat een ambiance. Het was al rond 23 uur toen Sergio het podium opstapte. “Die kerk was in de middeleeuwen al bekend van geen elektriciteit. Dankzij al die techniekers werd het mogelijk om hier elektriciteit te verkrijgen”, grapte hij, waarna hij zong ‘Ik ben Sergio’, maar plots stond hij daar in ’t donker op het podium en met een microfoon die niet werkte. “Ik krijg hier in mijn oortje door dat dit pas binnen één uur zal in orde komen”, glimlachte hij. Van zodra het terug werkte, kreeg Sergio het publiek serieus op z’n hand. De mensen zongen mee, de mensen dansten mee. De zanger liet ze heen en weer zwaaien. Zalige momenten, zalige beelden ook om te zien. De avond werd afgesloten met Willy Sommers, die begon met ‘Laat de zon in je hart’. Tijdens zijn optreden viel de elektriciteit niet meer uit, genoot het publiek van de vele meezingers ‘Als een leeuw in een kooi’, ‘Vogelvrij’, ‘Laat de zon in je hart’, remixen, ‘Wonder van een vrouw’, ‘enz. Op dat moment dacht niemand meer aan licht of geen licht. Op dat moment genoot iedereen van de gezelligheid, de ambiance, waarna even later ook iedereen met een brede glimlach terug naar huis vertrok want op muzikaal vlak was de avond af, inclusief met optredens bij de artiesten van The Stardancers. Wondermooi!
Zowie en Nom slaagden in hun opzet, in hun eerste grote muzikaal examen, ondanks de kinderziekten. Op ’t einde sprak Zowie dan ook de aanwezigen toe. Hij nodigde iedereen uit naar de volgende show op vrijdagavond 29 april. Hij beloofde dat de ‘kinderziekten’ dan voorbij zullen zijn én daar zijn we ook zeker van. Vrijdag 18 maart 2022 was voor Zowie en stiefbroer Mon dé start van een muzikaal avontuur, waarvan we nu al weten dat het jaren zal aanslepen én heel succesvol zal zijn. We duimen ervoor! (PADI)
Vrijdag 29 april 2022: vanaf 19 uur driegangenmenu en optredens van Johnny Logan, George McCrae, Michael Angelo, Leah Bien en Guy Neve. Toegang, inclusief maaltijd 69 euro. Reservatie via www.uilenspiegelevents.be/events.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier