De man raakte betrokken in een ongeval op weg naar een wedstrijd van de Rode Duivels en krijgt nu zijn paspoort niet terug.
Meer dan een maand na de afloop van het WK in Brazilië, zit Dominique De Rous nog steeds vast. “Ik krijg mijn paspoort niet terug, nadat we betrokken raakten in een auto-ongeval met dodelijke afloop”, vertelt hij. “Het is om de muren op te lopen. Ik ben overgeleverd aan het Braziliaanse rechtssysteem, waar ik weinig van begrijp. Gelukkig is mijn zoon Matthew deze week eindelijk terug naar België kunnen vliegen.”
Maanden hadden Dominique De Rous en zijn zoon Matthew uitgekeken naar hun WK-reis. “Het was ook fantastisch. De Rode Duivels wonnen alle wedstrijden. Brazilië leren kennen was geweldig. We hadden een huurauto waarmee we rondtrokken. Maar op weg naar de kwartfinale, sloeg het noodlot toe. We raakten we betrokken bij een dramatisch ongeval”, vertelt hij.
Paniek
“Vlakbij de stad Posse wou ik een bus inhalen, maar plots zag ik een tegenligger heel snel naderen. Ik zag geen andere uitweg dan de pechstrook aan de overkant. We stonden stil. Maar de tegenligger raakte in paniek na ons manoeuvre. In plaats van rechtdoor te rijden, week hij ook uit. Hij reed frontaal op ons in. Die momenten passeren dagelijks nog meerdere malen door mijn hoofd.”
In de andere auto overleed een Braziliaan. “Die verschrikte gezichten zal ik nooit vergeten. Ik voel mij enorm betrokken bij het leed van die mensen. Dat is echt verschrikkelijk. Maar ik voel mij niet echt schuldig. Ik ben ervan overtuigd dat ik al het mogelijke gedaan heb om het ongeval te vermijden”, zegt Dominique.
Matthew De Rous zit geklemd in het voertuig (vooraan) na het ongeval in Posse. (GF)
“Zelf had ik maar enkele gekneusde en gebroken ribben. Maar mijn zoon Matthew zat gekneld in de auto. Hij had een heel gecompliceerde breuk. Hij werd afgevoerd naar een ziekenhuis. In Brasilia werd hij geopereerd voor een vijfvoudige dijbeenbreuk. Wij wilden zo snel mogelijk terug naar België om zijn revalidatie te kunnen starten. Want zoiets wil je natuurlijk het liefst in een vertrouwden omgeving doen.”
Maar dat was buiten de lokale autoriteiten gerekend. Zij namen de paspoorten van vader en zoon in beslag. “In Brazilië is een ongeval met een dode sowieso een crimineel feit. Dus ik moest een advocaat zoeken. Ik nam twee plaatselijke advocaten onder de arm. Zij hebben mij geholpen. Maar het rechtssysteem is hier ongelofelijk ingewikkeld.”
“De rechter zwaait de plak. En die was ons niet bepaald gunstig gezind. Ook al categoriseerde de openbare aanklager alles als een tragisch ongeval. Wij kregen een dwangsom opgelegd van 33.000 euro. Maar toen we ‘s anderendaags alles moesten tekenen, was er van die afspraak plots geen sprake meer.
Mijn advocaat had maandag gelukkig wel goed nieuws voor mij en intussen is Matthew al naar huis terug kunnen keren. Er is een kans dat ik binnen een maand mijn paspoort terug heb. Misschien zelfs binnen twee weken al.”
Maar zeker is dat allemaal niet. “We hebben totaal geen zicht op de toekomst. Ik durf bijna niet meer hopen op een snelle terugkeer, want elke keer dat we die hoop hadden, volgde weer een koude douche”, zegt Matthew. “Die onzekerheid is verschrikkelijk. Ik bel mijn vader elke dag, maar meer kan ik eigenlijk niet doen. We leven van dacht tot dag en wachten telkens af wat er gebeurt, maar zelf zijn we machteloos.”
(IN)
Lees hierover ook in Krant van West-Vlaanderen, editie Brugsch Handelsblad
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier