Wieler Club Avelgem (WCA) bestaat in 2023 dertig jaar. Om dit jubileum wat te vieren, kregen de leden allemaal een nieuwe uitrusting. In dat nieuwe tenue vertrekken de renners vrijdagochtend, klokslag 5 uur, richting de Mont Ventoux.
Het concept WCA rijpte in de geesten van een generatie Chiroleiders ergens aan de toog in het jeugdhuis Krak begin de jaren 90. “De eerste wielertochten gingen van start in 1992 en 1993”, vertelt huidig voorzitter, de 54-jarige Lieven Herman. “De grote doorstart kwam er eind 1993 met een werkdiner, later congres genaamd, alwaar de eerste concrete schriftelijke plannen werden gemaakt voor een officiële kalender voor 1994.”
Huidig voorzitter Lieven Herman was er op dit eerste congres niet bij, maar vervoegt de stichters Lieven Byls, Koen Byls, Peter Vandamme, Johan Bijls en Marnix Mahieu medio 1994. Samen smeden ze de plannen voor het eerste officiële WCA weekend in september 1994 in Michelau (Luxemburg).
Over generaties heen
“Onze eerste voorzitter was Peter Vandamme die in het jaar 2000 verhuisde naar Leuven. Vanaf dan nam ik met veel goesting de fakkel over. Ik probeer op vandaag nog steeds de schwung in onze vereniging te houden. We zijn een vriendenbende die naast fietsen ook van gezellig samenzijn houdt. We proberen anders te zijn dan een traditionele fietsclub.”
“We hebben twee niveaus van renners. De A’s zijn de achterkomers, de B’s zijn de beteren.(lacht) Ieder lid binnen onze club krijgt ook een wielernaam en we spreken en schrijven (mailverkeer) elkaar binnen onze club aan met die wielernaam. Die van mij is bijvoorbeeld Eric Vanderaerden. Meestal zoeken we met het bestuur naar een wielernaam die past bij de persoon. Zo is er iemand bij ons die Laurent Fignon wordt genoemd, verwijzend naar zijn haar met staart, zoals ook Fignon had. (lacht) Of iemand met forse kuiten zoals André Greipel. We zijn een vriendenclub waarin iedereen een druk leven heeft, maar op zondag gaat ontspannen met een fietstochtje. Ons oudste lid is 63 jaar, de jongste telgen zijn er 32. We gaan dus over de generaties heen. Dit is een leuke bende waarvan bij de meesten de roots liggen in een jeugdbeweging (Chiro of andere) of een jeugdhuis (Krak of andere). Voor ons 30-jarig bestaan hebben we een nieuwe uitrusting. Deze gaan we met plezier showen vanaf vrijdag in Frankrijk. Hopelijk zijn de weergoden ons gunstig gezind. Zondag beklimmen we de Mont-Ventoux vanuit Bédoin waarbij sommige zelfs een poging zullen ondernemen om de berg langs drie kanten te bestijgen.”
Jaarlijks congres
“We zijn een mannenclub geworden”, gaat Lieven, beroepshalve zelfstandig accountant, verder. “We houden er dus van om naast het fietsen ook gezellig samen te zijn. Zo hebben we de tweede zaterdag van december ons jaarlijks congres. De fiets wordt dan niet van stal gehaald ,maar dan gaan we samen iets eten, voorafgegaan door een sportieve of andere activiteit, zoals bijvoorbeeld het bezoeken van een museum of brouwerij met als hoogtepunt van de avond de jaarlijkse herverkiezing via eerlijke stemming van het bestuur. (lacht) Jaarlijks gaan we op fietsweekend. Dit kan gaan van de Westhoek tot de voerstreek en de Ardennen, de Vogezen of dus de Ventoux. Van 1997 tot 2004 gingen ook de vrouwen en kinderen mee naar bijvoorbeeld de Alpen en Pyreneeën.”
“Ondertussen is dit verleden tijd. Het was op termijn (alleen al praktisch) niet houdbaar om met WCA voor een hele week op reis te gaan met vrouw en kinderen. Als we dit nu nog zouden willen doen, dan moeten we al een locatie vinden voor 50 personen. Nu is het enkel met de mannen dat we op weekend gaan. Zoals nu, vijftien mannen die het weekend doorbrengen aan de voet van de Mont Ventoux en in de streek. In totaal bestaat ons vriendenclubje uit een 20-tal mannen (zie foto) die in het plaatje passen. We staan niet te springen om een grote club te worden. Logistiek is dit nu perfect voor deze trip. Maar spijtig genoeg kan toch niet iedereen mee. We hebben onderwijzers en anderen die geen verlof kunnen krijgen.”
Nakaarten
“In de beginjaren organiseerden we onze eerste ritten op zondagnamiddag. Daarna schakelden we over naar de zondagvoormiddag. Enkel bij heel slecht weer gaan onze ritten niet door. Tijdens de winter halen we onze mountainbike van stal of onze gravelfiets, wat nu een hype aan het worden is. Na de rit wordt nog nagekaart met een pintje. Zelf haal ik mijn fiets tweemaal per week van stal, op woensdagavond en zondagmorgen. Als het Wereldkampioenschap wielrennen in de buurt doorgaat, zoals in Nederland of Leuven geweest, dan organiseren we in de nabije omgeving ons WCA weekendje.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
