Wielrenster Sjoukje Dufour brengt deze week elke dag verslag uit vanuit Zuid-Afrika.
Dag 0
Gisteren zonder problemen aangekomen te Johannesburg na een hop on hop off vliegtuig aaneenschakeling. Gelukkig hadden we tijdens onze lange vlucht alle plaats van de wereld. De Boeing (kweetnie welkeen, maar hij was groot) had maximum 20 passagiers aan boord. Zo lekker languit op de middenzetels (Elk vier volledige zetels!) kunnen liggen.
Aangekomen in Johannesburg vonden we al snel een Uber en hopla: naar ons appartementje. Onze Uberchauffeur hielp mee de twee grote fietsdozen uit te laden, Tom haalde zijn veel te grote som gewisseld geld boven en daar kwam onze eerste waarschuwing van onze Uber chauffeur: “Don’t go around whit that amount off money, it’s dangerous here!”
Een regenbui in Zuid-Afrika houdt niets in… Rarara: zuipendenat terug in ons appartement
Tom rekende af en ging ons appartementsblok binnen. Hij kwam onmiddellijk weer buiten met waarschuwing nummer 2: Het is hier gevaarlijk om alleen buiten te blijven staan met die valliezen en dozen. Hupla, snel de valiezen naar binnen. Waarschuwing nr 3 kwam van onze huisbaas toen we naar de ‘mall’ wilden vertrekken (het winkelcentrum ligt 300 m verder).
“Maar toch niet in het donker te voet op straat zeker?!” We krijgen niet echt een veilig gevoel hier! Hoe komt dit toch? We verblijven in een prachtige omgeving. Een mengelmoes van Europese en Amerikaanse tinten. Lanen met bomen langs de kant van de weg waarvan de takken als een boog over de weg hangen. Een ultra modern shoppingcenter. Een autovrije shoppingstraat met alle courante hamburgerzaken (vandaar: Amerikaans). Nieuwe appartementen worden rond ons gebouwd en het schooltje waar de registratie plaatsvindt komt recht uit een (warm) sprookje! Op het binnenpleintje was het wel om te stikken…
Dus waarom? We zitten in de omgeving ‘Rosebank’, een opgewaardeerde buurt. Tijdens de apartheid was het centrum van de stad ultramodern, maar enkel toegankelijk voor blanken. Die apartheid sleept de stad nog altijd mee. De opgewaardeerde wijken waren vroeger de achtergestelde suburbs. Het is blijkbaar aanstootgevend om hier gewoon al rond te lopen. Vandaar bijna op elke hoek security en de meest waanzinnige omheiningen, waar onze gevangenissen jaloers op zouden worden. Ook wordt je identiteit voor elke kleine aankoop gecontroleerd, evenals je verblijfsgegevens. Probeer hier maar eens een sim-kaart te kopen, met de uitleg dat je de volgende dagen in een tent zal verblijven ergens tussen Johannesberg en Durbin, not so easy. Ik zie er ook misschien een beetje crimineel uit.
Nadat we vandaag gesetteld waren, besloot Tom om nog even de beentjes los te fietsen. Hij wist mij ook te overtuigen en het zonnetje scheen zo mooi, dat ik toch niet binnen kon blijven. En alleen buiten lopen is toch not done! Zo gezegd zo gedaan. We hadden een rit gevonden van ongeveer 35 km, niet ver van ons appartement. Johannesburg ontvouwde zich voor ons in al zijn pracht. Lees: parken! En mountainbike routes in die parken. We konden ons mountainbikehartje boven halen. Deze parken worden daarbij continu onderhouden. Ideaal om één van de park onderhoudsmannen te vragen een foto te nemen van ons in ons blikkend gloednieuw tenue, voor het meer. Super romantisch…
Er hingen echter donkere wolken (letterlijk) boven ons hoofd. De parkonderhoud-meneer liet ons met een lach en een knipoog weten dat een regenbui niets inhoudt in Zuid-Afrika. Dus wij met de lach op ons gezicht verder, terwijl de wolken van donker naar zwart gingen. … Rarara: zuipendenat terug in ons appartement geraakt met niet meer zo’n schitterende blinkende witte kleertjes. De park onderhoud-meneer zal waarschijnlijk leute gehad hebben!
Voila si, ons gerief is bijna klaar. We mogen twee valiezen (van de organisatie) klaarmaken die dagelijks meegaat. En onze fiets is ook al opgeladen naar het eerste startpunt. Nu wij morgenochtend nog. Lees: het is nog heel wat organisatorisch, wat hebben we wanneer nodig, werk om onze valiezen te maken. Tom wordt er moedeloos van…
Maar soit, morgen raceday… of liever gezegd infietsdag. Want er wordt helemaal niet geracet! Bummer! Pas vanaf dag twee tellen de seconden en wordt er een klassement opgemaakt 😉
Dus nog even rustig aan en vooral genieten van de natuur, wel over een etappe van 114 km!
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier